Μιλώντας απροκάλυπτα ως κορυφή της Ευρώπης.
Σε βροντώδη ομιλία της στο Μόναχο, που Αμερικανοί χαρακτηρίζουν «σηματοδότηση χωρισμού των δρόμων», η Γερμανίδα Καγκελάριος ΄Ανγκελα Μέρκελ ανήγγειλε χθες ότι η «οι καιροί πού μπορούσαμε να εμπιστευόμαστε σε άλλους τελειώνουν. ..και θα πρέπει να αγωνισθούμε οι ίδιοι για την τύχη μας».
Οι «Άλλοι», όπως προέκυψε από την συνέχεια της ομιλία της, είναι οι Αγγλοσάξωνες σύμμαχοι, Αμερικανοί -και Βρετανοί μετά Βrexit.
Oι «Εμείς» δεν περιορίζονταν στο ακροατήριο της ομιλίας, σε συγκέντρωση Χριστιανοδημοκρατών. Περιλαμβάνουν όλους στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση.
Η κραυγαλέα σχεδιασμένη αυτή αποστροφή, μιας προεκλογικής κατά τα λοιπά ομιλίας, πέτυχε τον ένα τουλάχιστον των στόχων που επεδίωκε: Ο αρχισυντάκτης των Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς Λ. Μπάρμπερ την χαρακτήρισε με τις φράσεις « Μεγάλη στιγμή στις δι-ατλαντικές σχέσεις. Η Μέρκελ δηλώνει πως του Τραμπ η Αμερική δεν είναι πλέον φερέγγυα.» Βρετανός ο Μπάρμπερ, αφαίρεσε την πατρίδα του από τον στόχο της Μέρκελ, για να εντάξει τον γερμανικό πύραυλο αποκλειστικά στην αντι-Τραμπ εκστρατεία. Το Ρώυτερ όμως το διάβασε διαφορετικά: « Η Μέρκελ προειδοποιεί πως ΗΠΑ και Βρετανία δεν είναι πια φερέγγυοι εταίροι.»
Προηγούμενες οξείες δηλώσεις της Μέρκελ, μετά την Σύνοδο των 7, στην Ταορμίνα της Σικελίας, είχαν προετοιμάσει το έδαφος και την δημοσιογραφική ερμηνεία για την υποτιθέμενη έκρηξη του Μονάχου. Σ’ αυτές η Φράου Μέρκελ επικεντρώθηκε στην απροθυμία του Αμερικανού Προέδρου να προσυπογράψει την Συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή και την επιφύλαξή του να απαντήσει σε μια εβδομάδα. Και ενώ ο Γάλλος Μακρόν εξέφρασε ικανοποίηση για τα αποτελέσματα της Συνόδου γενικά και συγκρατημένη αισιοδοξία για τις τελικές αποφάσεις του Προέδρου Τραμπ, η Ευρωπαία Καγκελάριος γνωστοποίησε την οργή της με την δήλωση ότι « η όλη συζήτηση για το κλίμα ήταν δύσκολη, η μάλλον πολύ απογοητευτική.»
Έτσι η χθεσινή διακήρυξη Γερμανό-Ευρωπαϊκής χειραφέτησης από την εξάρτηση στην Ατλαντική προστασία ερμηνεύεται -από καλοθελητές στα μικρόφωνα της Ουάσιγκτων και αλλαχού- ως ιστορικό ρήγμα στην Ατλαντική Συμμαχία, οφειλόμενο στην επιμονή του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ να αντιστρατεύεται στην κοινή προσπάθεια για τη σωτηρία του πλανητικού περιβάλλοντος. Ο πρόεδρος του Ατλαντικού Συμβουλίου, κορυφαίου «Think Tank» των ΗΠΑ και εγκεφάλου του Υπερκράτους, κ Ρίτσαρντ Χάας * έγραψε χαρακτηριστικά : «Η δήλωση της Μέρκελ πως η Ευρώπη δεν μπορεί να στηρίζεται σε άλλους και οφείλει να πάρει στα χέρια της την υπόθεση, αποτελεί έναν υδατοφράχτη και αυτό που οι ΗΠΑ αγωνίστηκαν να αποφύγουν από τον 2ο Π.Π.»
Η σκηνοθέτηση αυτής της ερμηνείας – με τις δηλώσεις αγανάκτησης για την αδικοπραγία Τραμπ σε βάρος του κλίματος (!)- συγκαλύπτει τα πραγματικά κίνητρα της ρουκέτας του Μονάχου -που μπορούσαν να προκαλέσουν αντίθετα των επιδιωκομένων αποτελέσματα: ικανοποίησης στις ΗΠΑ και παρόξυνσης του κλίματος ερεθισμού στην Ευρώπη.
Και τα πραγματικά κίνητρα είναι βέβαια ότι στις Βρυξέλλες διαψεύστηκαν οι ελπίδες του Βερολίνου ότι η μανιώδης πολεμική εναντίον του Τραμπ θα είχε διαγράψει ή αμβλύνει τις θέσεις του για τις ηγεμονικές αξιώσεις της Γερμανίας στην Ευρώπη και ευρύτερα, όσο και για την ιμπεριαλιστική εμπορική και τραπεζική πολιτική της και σε βάρος των ΗΠΑ.
Η ομιλία του Προέδρου Τραμπ στη σύναξη του ΝΑΤΟ, για την εισφοροδιαφυγή της Γερμανίας και άλλων ευπόρων μελών και τα λόγια που του απέδωσε το Σπίγκελ -περί «κακής Γερμανίας» και εισβολής των ΗΠΑ με εκατομμύρια γερμανικά αυτοκίνητα- από διαρροή συνομιλίας του με τους Γιούνκερ και Τουσκ, διέψευσαν και την τελευταία ελπίδα των Γερμανών επιτελών ότι, με Τραμπ Πρόεδρο των ΗΠΑ, θα μπορούσε να συνεχιστεί η εφαρμογή της προώθησης των -αμετάβλητων από πλέον του αιώνος- γερμανικών στρατηγικών σχεδίων γεωπολιτικής, υπό το ράσο του «ευσεβούς λειτουργού» της Ατλαντικής Συμμαχίας.
Στην Ευρώπη, σε όσους τουλάχιστον έχουν γυμνασμένη την ακοή, της Φράου Μέρκελ το Σάλπισμα αφύπνισης στη νέα πραγματικότητα, «χωρισμού των δρόμων» και ανάγκης «να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις», κηρύσσει απροκάλυπτα πλέον την ανάληψη της ευρωπαϊκής ηγεσίας από την/τον Καγκελάριο της Γερμανίας, την αναβάθμιση του διοικητικού μηχανισμού ενοποίησης της Ε.Ε, τον απροκάλυπτο υποβιβασμό των εθνικών ηγεσιών σε νομάρχες και την δημιουργία Ευρωπαϊκών Ενόπλων Δυνάμεων –παράλληλα και αναπόφευκτα σε βάρος του ΝΑΤΟ.
Προνοητικά για τον αφοπλισμό των ισχυρότερων αντιδράσεων, είπε επίσης στην ομιλία της ότι θα πρέπει προς τον ίδιο σκοπό να ενισχυθεί η συνεργασία με τη Γαλλία. Αναγκαία προληπτική ενέργεια, με δεδομένη αφ’ ενός την εσωτερική ανασφάλεια της εξουσίας του Προέδρου Μακρόν και αφ’ ετέρου των ριζών της πολιτικής του ανάδειξης σε ισχυρά αμερικανικά κέντρα.
