Συνομιλία Τσίπρα – Μακρόν πριν από το τελευταίο Eurogroup (σύμφωνα με το Reuters): για την ελάφρυνση ου χρέους. Μακρόν: «Βεβαίως! Σε βάθος χρόνου». Τι δεν κατάλαβε ο Τσίπρας και συνέχιζε τους εκ προοιμίου πανηγυρισμούς με τις γραβάτες;
Το τραγικό είναι ότι έχει δίκιο. Ολες οι κοινοβουλευτικές δυνάμεις (πλην ΚΚΕ) είναι με τον Σόιμπλε, με τον οποίον όμως πρωτίστως είναι και η ίδια. Διότι υπό τις υπαγορεύσεις του Σόιμπλε νομοθετεί η Βουλή και κυβερνά η κυβέρνηση.
Νομοθέτησε η κυβέρνηση Τσίπρα εναντίον της μάνας της και του πατέρα της και πήρε μαύρο αντίδωρο από τον Σόιμπλε αυτό που είχε υπογράψει μαζί του από τις 17 Μαρτίου 2016: Συζήτηση για τη διευθέτηση (κι όχι το κούρεμα) του χρέους, το 2018. Τελεία.
Τα ίδια και ο κολαούζος του κ. Σόιμπλε, κ. Μακρόν. Ομως για το ναυάγιο φταίει μόνον ο κ. Σόιμπλε. Ενώ ο κ. Μακρόν απλώς απέτυχε ως «ναυαγοσώστης» – γελοία πράγματα και στο μεταξύ οι Ελληνες συνεχίζουν να αυτοκτονούν.
Ο Τσίπρας χρειαζόταν το «καρότο» της διευθέτησης του χρέους, για να περάσει το τελευταίο και τρισχειρότερο (διότι οι Ελληνες έχουν πλέον εξαντληθεί) πακέτο μέτρων. Βεβαίως η πρωθύστερη φύση αυτών των μέτρων συνεπάγεται ότι με τη σειρά τους θα «γεννήσουν» κι άλλα νέα μέτρα στο εγγύς κι απώτερο μέλλον.
Αλλωστε, αυτή είναι η ιδιοπροσωπία αυτών των μέτρων – κάθε δέσμη νέων μέτρων γεννά την «ανάγκη» να λαμβάνονται τα επόμενα.
Τώρα τα ζάρια μαζεύονται για να ριφθούν εκ νέου στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου. Τι θα αλλάξει έως τότε; Αγνωστον. Ομως ήδη στήνεται ξανά το ίδιο παραμύθι: Ο Τσίπρας (κι όχι ο κ. Καρανίκας) «αναλαμβάνει πολιτικές πρωτοβουλίες στο ανώτατο δυνατό επίπεδο για λύση στο επόμενο Eurogroup» – ακριβώς δηλαδή τα ίδια με όσα έκανε έως τώρα, με αποτέλεσμα να χάσουμε στα Γαυγάμηλα και να μας πάρουν φαλάγγι στο Ματζικέρτ.
Ομως, ας αφήσουμε τα γελοία, παρά τις τραγωδίες στις οποίες οδηγούν, κι ας πάμε στην καρδιά του σκότους, τη φωτισμένη Δύση.
Στις κεντρικές πλατείες στο Παρίσι, το Λονδίνο, το Βερολίνο, τη Βαρσοβία, τη Μαδρίτη, τη Ρώμη και παντού αλλού, οι ιθύνουσες τάξεις ήδη από τη δεκαετία του 1980
έστηναν φωτεινές επιγραφές στις οποίες όφειλαν και οφείλουν να ομνύουν γονυπετείς οι λαοί και να θυσιάζουν τη ζωή τους αγογγύστως – χωρίς λαϊκισμούς και λοιπές τσιριτζάτζουλες. Τιμή
και δόξα, λίβανος και σμύρνα στην Αγία και Κραταιά Ιδιωτικοποίηση. Η Ευρώπη ιδιωτικοποιείται ήδη από τη δεκαετία του 1980. Το αποτέλεσμα, ένα τέρας που τρέφεται με τις ζωές των πιο αδύναμων, μετατρέποντας σε αδύναμους όλο και πιο πολλούς.
Ο Ανταγωνισμός. Αυτός κι αν είναι ένας θαυμαστός και εύρωστος, γενναίος θεός. Μόνον που είναι ένας ψεύτης θεός και οδηγεί στα αντίθετα από εκείνα που ευαγγελίζεται, δηλαδή στα μονοπώλια, τα ολιγοπώλια και τα τραστ. Η Αγία Ελεύθερη Αγορά – γεννάει
σκλάβους, όπως οι φιδομάνες τα αυγά τους. Ελεύθερη Αγορά – πιο διευθυνόμενο τέρας απ’ αυτό δεν έχει υπάρξει ποτέ. Πρόκειται για μια μοχθηρή οικονομική ευγονική που διαχωρίζει τους ανθρώπους σε υπεράνθρωπους του πλούτου και αναλώσιμους της μαύρης φτώχειας.
Δύσμορφο τέκνο της Ελεύθερης Αγοράς, η Ευελιξία της Εργασίας, τιμάται κι αυτή και δοξάζεται σε όλες τις φωτεινές επιγραφές που έχουν στηθεί πάνω στις πλατείες του κόσμου και μέσα στο μυαλό μας. Η μαμά Ευρώπη προσκυνάει πάλι το «βαθύ σκότος» που υπηρέτησαν ο φασισμός και ο ναζισμός. Το
έρεβος δεν βρίσκεται πια μόνον στα καταγώγια και τις μπυραρίες, αλλά στους υψηλούς ορόφους των ουρανοξυστών, απ’ όπου οι Εταιρείες κουμαντάρουν τον πλανήτη. Ο Μακρόν των Ρότσιλδ δεν είναι η άμυνα της δημοκρατίας εναντίον του φασισμού, είναι η υπερφαλάγγισή της. Αυτή
η σκοτεινή Ευρώπη, αυτή η σκοτεινή Δύση σπέρνει θύελλες και θερίζει δαίμονες. Που χτυπούν το Μάντσεστερ, το Παρίσι, τη Νέα Υόρκη.
Κλείστε, παρακαλώ, τα μάτια. Βρεθείτε μια γλυκιά μεσανατολίτικη βραδιά σε ένα χωριό. Τα κατσίκια δεν βελάζουν πια, τα χελιδόνια έχουν κουρνιάσει, το φως σβήνει μενεξελί, ώρα ειρήνης και γαλήνης γύρω από το βραδινό φαγητό, ένα ντρον ζουζουνίζει σαν κουνούπι πάνω από τα έλη της Βασόρας, ήσυχα μπαίνει απ’ το παράθυρο του σπιτιού ένας πύραυλος κι ύστερα τίποτα…
Την ίδια ώρα στο Μάντσεστερ αρχίζει μια συναυλία και στο Μπατακλάν μια άλλη – και οι δύο τελειώνουν με τη φρικτή σιωπή των νεκρών και τα ουρλιαχτά των ασθενοφόρων.
«Ποιος ήρξατο χειρών αδίκων;». Μπορεί η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα να δώσει τη λύση στο πρόβλημα; Οχι τώρα πια. Ούτε ποτέ άλλοτε η σωστή απάντηση έλυνε πάντα ένα πρόβλημα. Δεν είναι θέμα λογικής ή δικαίου, είναι θέμα ισχύος. Ετσι σκέφτεται η Δύση από την εποχή των Ομηρικών Επών. Ο Βρετανός
στρατιώτης απ’ το Μάντσεστερ ξέκανε πριν λίγα χρόνια δυο-τρεις υπόπτους μια νύχτα νοτίως της Βαγδάτης. Βρισκόταν σε μία «ανθρωπιστική αποστολή» που άφησε πίσω της και κάποια μακελεμένα γυναικόπαιδα – «παράπλευρες απώλειες». Λίγα λεπτά μετά, ένας ελεύθερος σκοπευτής τον πέτυχε στην καύτρα του τσιγάρου. Ο Βρετανός από το Μάντσεστερ έπεσε κι άφησε ορφανά δυο κοριτσάκια πίσω στην εργατούπολη. Λίγα χρόνια μετά, τα κοριτσάκια πήγαν στη συναυλία, και ύστερα τίποτα.
Ομως, τι να πει στον κ. Τραμπ η σιωπή των νεκρών; Τι να αλλάξει αυτή η σιωπή στις αποφάσεις των Εταιρειών; Εκείνες που ομιλούν είναι οι φωτεινές επιγραφές στις πλατείες και μέσα στο μυαλό μας…
Ω, Ιδιωτικοποίηση! ω, Ελεύθερη Αγορά! ω, Ανταγωνισμέ! Συ κυβερνάς, Αύγουστε! συ νικάς!..
ΥΓ.: Προς το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος. Η ανακοίνωση που εκδώσατε εναντίον μου, για όσα έγραψα όχι εναντίον σας, αλλά εναντίον της πολιτικής και της προπαγάνδας του ισραηλινού κράτους, αποδεικνύει την ορθότητα όσων έγραψα. Διαστρέφετε και πάλι τις έννοιες, ώστε να βγάζετε αντισημίτη ή νεοαντισημίτη (sic) όποιον θέλετε. Η Ελλάδα είναι μικρή χώρα και όλοι γνωριζόμαστε. Δεν θα επικαλεσθώ εκατοντάδες αντιφασιστικά, αντιρατσιστικά κείμενα και σκίτσα που έχω υπογράψει, ούτε ότι με συνέπεια υπερασπίζομαι τους Εβραίους και τα δίκαιά τους, όπως με την ίδια συνέπεια καταδικάζω ταυτοχρόνως τη φασιστική και γενοκτονική πολιτική του Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων.
Καταλαβαίνω ότι είσθε υποχρεωμένοι να συκοφαντείτε Ελληνες συμπατριώτες σας, αλλά και διαφωνούντες Εβραίους, δίνοντας εξετάσεις στην Ισραηλινή Πρεσβεία και την ADL. Γνωρίζετε ότι καταδιώκουν και προσπαθούν να τρομοκρατήσουν όσους προγράφουν, αλλά αυτόν τον δρόμο έχετε επιλέξει: να συντρέχετε τους κατατρέχοντες.
Πλην όμως, αυτή σας η μάνητα δεν θα με κάνει να αναθεωρήσω τον βαθύ σεβασμό που τρέφω για τον λαό του Ισραήλ, την ιστορία του, τον πολιτισμό του και τα πάθια του, με κορυφαίο το Ολοκαύτωμα. Και ακριβώς για αυτόν τον λόγο θα συνεχίσω με τις ελάχιστες δυνάμεις μου να αντιστέκομαι σε κάθε ναζιστική πολιτική απ’ όπου κι αν προέρχεται, εναντίον όποιου και αν εξαπολύεται.
Και, τέλος, υιοθετώντας την (τριακονταετή) συκοφαντία ότι οι Ελληνες είναι κατ’ εξοχήν αντισημίτες (μια ρετσινιά που συστηματικά χτίζεται από πράκτορες αυτής της αποστολής), συγκαλλιεργείτε μαζί τους τον κίνδυνο, για εσάς και όχι για εκείνους, μιας αυτοεκπληρούμενης προφητείας
Σοφός ο λόγος σου σύντροφε