Η ιδεολογική ηγεμονία της (άκρας) Δεξιάς

Ο οδηγός της είπε «περάστε έξω κυρία μου» αντί να τη μεταφέρει κατευθείαν σε κάποιο νοσοκομείο. για να αποφύγει τα λερωμένα από το αίμα της καθίσματα. Ο ταξιτζής χωρίς ίχνος αιδούς το παραδέχτηκε μιλώντας στους αστυνομικούς ότι την κατέβασε για να μην του λερώσει με τα αίματά της τα καθίσματα. Από το δυναμικό -κατά τα άλλα- σωματείο των ταξιτζήδων σιωπή για το… ανδραγάθημα του συναδέλφου τους. Στα social media ήρθε το δεύτερο χτύπημα. «Θα του είχε ψήσει το ψάρι στα χείλη η Βουλγάρα» αποφάνθηκαν οι κριτές των πληκτρολογίων δικαιολογώντας τον δολοφόνο…

Πριν από λίγο καιρό κάποιος είχε σκαρφαλώσει στο γλυπτό της Ομόνοιας. Απειλούσε να πέσει και κάποιοι από κάτω τραβούσαν σέλφι, κι άλλοι φώναζαν «πέσε-πέσε», ενώ κάποιοι έβγαλαν τα εξελιγμένα κινητά τους και έκαναν live μετάδοση όσο ο συμπολίτης τους παρέμενε σκαρφαλωμένος και έτοιμος να φύγει στο κενό…

Πριν από λίγο καιρό πάλι, μια γυναίκα είχε πέσει στις γραμμές του τραίνου. Το τραίνο ακινητοποιήθηκε. Κάποιοι επιβάτες καλούσαν στον ΗΣΑΠ για να ρωτήσουν πότε θα ξεκινήσουν πάλι τα δρομολόγια και κάποιοι περίμεναν στην επόμενη αποβάθρα ενοχλημένοι από την καθυστέρηση, ενώ το ΕΚΑΒ μάζευε ένα νεκρό σώμα λίγο πιο κει.

Πριν έξι μήνες κάποιος άλλος, μόλις είχε δολοφονήσει έναν άνθρωπο και σκούπιζε τα γυαλιά έξω από το μαγαζί του καθαρίζοντας τα αίματα από τα παπούτσια του. Ο δολοφονημένος «ζωγραφίστηκε» αμέσως ως πρεζάκι, ομοφυλόφιλος και οπλισμένος με μαχαίρι. Αργότερα τα στοιχεία χάλασαν την «ζωγραφιά» αλλά δεν τρέχει και τίποτα. Αυτός που… καθάρισε το αίμα από τα παπούτσια του κυκλοφορεί ακόμα ελεύθερος ανάμεσά μας.

Στην Κόνιτσα, κάποιοι «νταήδες» επιτέθηκαν σε προσφυγόπουλα που έπαιζαν μπάσκετ στην αυλή του δημοτικού σχολείου. Τα χτύπησαν και έστειλαν δυο στο νοσοκομείο, το ένα με κάταγμα στο χέρι. Λίγες μέρες νωρίτερα κάποιοι άλλοι στα Βίλια Αττικής επιτέθηκαν σε πρόσφυγες που φιλοξενούνται σε ξενοδοχείο της περιοχής. «Δεν μπήκαμε όλοι. Από τους περίπου εβδομήντα που είμαστε απέξω μόνο δέκα μπήκαν μέσα και επιτέθηκαν», είπε κάτοικος της περιοχής που ήταν ανάμεσα στους εβδομήντα. Τι είχαν πάει άραγε να κάνουν οι εβδομήντα ανάμεσά τους και οι η δήμαρχος της πόλης;

Πριν από καιρό, μιλώντας σε ομοϊδεάτες του ο Θάνος Πλεύρης, νυν πολιτευτής της Νέας Δημοκρατίας, έλεγε πως πρέπει να κάνουμε κόλαση την ζωή των προσφύγων ώστε να μένουν στην πατρίδα τους και να μην έρχονται στην Ελλάδα. Αν σκεφτεί κανείς ότι εκεί υπάρχουν εμφύλιες πολεμικές συγκρούσεις, τι να καταλάβουμε ότι θα περιλαμβάνει η «κόλαση» που θα τους κάνουμε εδώ;

Όλα τούτα, όση καλή θέληση και να έχει κανείς, δεν μπορεί να τα θεωρήσει μεμονωμένα περιστατικά. Διότι όταν τόσα περιστατικά συγκεντρώνονται δείχνουν την τάση. Δείχνουν μια μεταστροφή μεγάλης μερίδας της κοινωνίας. Μια μικρή μερίδα μπορεί να είναι αυτή που πρωταγωνιστεί, μια πολύ μεγαλύτερη είναι αυτή που ανέχεται και δικαιολογεί.

Οσοι θεωρούν ότι αυτά είναι κρούσματα που αφορούν την δράση ή συνδέονται με την δράση της «Χρυσής Αυγής» κάνουν μεγάλος λάθος. Αφορούν μεγάλα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Κυρίως αυτά που πλήττονται από την κρίση και βλέπουν τον άλλο, τον διαφορετικό ως βασικό υπεύθυνο για την κατάστασή τους. Οι βίαιες συμπεριφορές κατά προσφύγων, ομοφυλόφιλων, γυναικών είναι στην ημερήσια διάταξη. Στον δημόσιο λόχο κυριαρχούν διχαστικές κορώνες. Ένα αίσθημα φόβου και αποστροφής στο διαφορετικό απλώνεται στην κοινωνία. Ταυτόχρονα εξαπλώνεται η απάθεια για τον διπλανό, για αυτόν που υποφέρει, που αδικείται και ταπεινώνεται.

Το πρόβλημα του άλλου γίνεται θέαμα. Ακόμα και η αλληλεγγύη περιορίζεται σε ποσταρίσματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σε αυτά βέβαια κυριαρχούν σχόλια που αποπνέουν παλιανθρωπιά και εξαχρείωση. Όλα αυτά συνιστούν μια μεταβολή με πολιτικά και ιδεολογικό υπόβαθρο. Αντίστοιχη παρατηρείται σχεδόν σε όλες της χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δεν είναι μόνο η άνοδος των καθαρά ακροδεξιών κομμάτων. Είναι και οι ακραίες θέσεις που υιοθετούν τα κόμματα του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου. Αφήνω κατά μέρος τους ακροδεξιούς της Λεπέν και τους ισλαμοφοβικούς του τιμωρημένου με… αναστολή Ορμπαν στην Ουγγαρία. Μπορεί κανείς να το διακρίνει άνετα στους Χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας, στους δεξιούς ευρωσκεπτικιστές της Μεγάλης Βρετανίας, στο Λαϊκό Κόμμα του πρωθυπουργού Κουρτς στην Αυστρία και πάει λέγοντας.

Καιρός να το παραδεχτούμε. Οι «ελλαττωματικές ιδέες» της Αριστεράς βρίσκονται σε διαρκή υποχώρηση. Η ιδεολογική ηγεμονία περνά σε άλλα χέρια. Οι ιδέες της Αριστεράς, αφού σκυλεύτηκαν από αυτούς που κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια μιλώντας στο όνομά τους, παραδίδονται τώρα στην χλεύη των επερχόμενων νικητών. Τι ανάγκη έχουμε τις δημοσκοπήσεις. Όλα τα παραπάνω αποτελούν έγκυρη δημοσκόπηση…