Στη συνέντευξη τύπου που έδωσε η καγκελάριος Μέρκελ μετά τη Σύνοδο Κορυφής στη Βαλέτα της Μάλτας δήλωσε: «Η ιστορία των τελευταίων χρόνων έδειξε ότι θα υπάρξει και μια ΕΕ πολλών ταχυτήτων, ότι δεν θα συμμετέχουν πάντα όλοι στα ίδια επίπεδα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης».
Η φράση αυτή δεν απασχόλησε ιδιαίτερα την ειδησεογραφία της επόμενης μέρας. Εντούτοις ήταν η πρώτη φορά που η καγκελάριος υιοθετούσε τόσο ανοιχτά μια σχετικά παλιά ιδέα. Όποιος νόμισε ότι επρόκειτο για μεμονωμένη δήλωση ή και γλωσσικό ολίσθημα διαψεύστηκε την περασμένη τρεις μέρα μετά από την ίδια την Α. Μέρκελ. Σε συνέντευξη τύπου με την Πολωνή πρωθυπουργό Σίντβο έκανε και πάλι λόγο για μια Ευρώπη «δυο ταχυτήτων».
Είναι σαφές ότι η καγκελάριος αποφάσισε να ακολουθήσει έναν κατά την ίδια βιώσιμο δρόμο στην Ευρώπη της κρίσης. Και σκοπεύει να το εφαρμόσει με συνέπεια και προτεσταντική αποφασιστικότητα.
Στην προσοχή Σύνοδο της Ρώμης οι πρωθυπουργοί και αρχηγοί κρατών δεν σκοπεύουν απλώς να γιορτάσουν τα 60 χρόνια της ενωμένης Ευρώπης αλλά και να υποδείξουν ένα όραμα για το μέλλον για την μετά-Μπρέξιτ εποχή. Όπως διαφαίνεται, η Ευρώπη των «δυο ταχυτήτων» θα αποτελέσει κομμάτι αυτού του οράματος.
Γεγονός είναι ότι η Ευρώπη τα τελευταία χρόνια κινείται με διαφορετικές ταχύτητες. Η ευρωζώνη, η ελευθερία της μετακίνησης στο πλαίσιο της Συνθήκης Σένγκεν, που με το προσφυγικό δεν την εφαρμόζουν, το Κοινωνικό Πρωτόκολλο του Μάαστριχτ που αφαιρεί τα κυριαρχία δικαιώματα των κρατών – μελών, αποτελούν τμήματα μιας βαθμιαίας μονομερής ολοκλήρωσης.
Για το μέλλον θα μπορούσαν να εξεταστούν διάφορα σενάρια: η ευρωζώνη, ένας πυρήνας χωρών με ηγέτη το γαλλογερμανικό δίδυμο ή Βορράς και Νότος ή ακόμη και απλώς η ομάδα των ιδρυτριών χωρών της ΕΕ.
Αν ρίξουμε μια ματιά πολύ εύκολα θα διαπιστώσουμε ότι ήδη η ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι μόνο δυο ταχυτήτων αλλά πολλών. Το Ευρωπαϊκό όραμα της Αλληλεγγύης, της ισότητας, των λαών , έχουν καταργηθεί και έχουν γίνει όραμα των πολυεθνικών, των αγορών και των τραπεζιτών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο τυπικός βασικός μισθός των εργαζομένων των κρατών – μελών. Ο Εθνικός κατώτατος μηνιαίος μισθός ξεκινά από 235 ευρώ έως 2.000 ευρώ έχουν οι 22 από τις 28 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στη δεύτερη κατηγορία η Ελλάδα -η μόνη χώρα όπου σημειώθηκε μείωση πάνω από 25%.
Η μισθολογική “ψαλίδα” στον βασικό μισθό είναι τόσο μεγάλη ανάμεσα στα κράτη-μέλη, που αυτοστιγμεί δημιουργείται μια Ευρώπη πολλών -μισθολογικών- ταχυτήτων, όχι μακριά από το όραμα της γερμανίδας Καγκελαρίου Άνγκελας Μέρκελ και του υπουργού οικονομικών Φ. Σόιμπλε .
Ειδικότερα, δέκα κράτη μέλη, κυρίως από το ανατολικό τμήμα της ΕΕ., έχουν κατώτατους μισθούς κάτω των 500 ευρώ ανά μήνα:
Βουλγαρία στα 235 ευρώ
Ρουμανία στα 275 ευρώ
Λετονία, Λιθουανία στα 380 ευρώ
Τσεχία στα 407 ευρώ
Ουγγαρία στα 412 ευρώ
Κροατία στα 433 ευρώ
Σλοβακία στα 435 ευρώ
Πολωνία στα 453
Εσθονία στα 470 ευρώ
Σε πέντε άλλα κράτη-μέλη, που βρίσκονται κυρίως στο νότιο τμήμα της ΕΕ, οι κατώτατοι μισθοί ήταν μεταξύ 500 και 1.000 ευρώ ανά μήνα:
Πορτογαλία στα 650 ευρώ
Ελλάδα στα 684 ευρώ είναι τυπικά ο βασικός αλλά ο πραγματικός δεν ξεπερνά τα 310 ευρώ η με τις ευέλικτες σχέσεις εργασίας και 100ευρώ το μήνα. Και ο μέσος όρος του ωριαίου μισθού είναι 3,5 ευρώ με τα στατιστικά στοιχεία της Eurostat,
Μάλτα στα 736 ευρώ
Σλοβενία στα 805 ευρώ
Ισπανία στα 826 ευρώ.
Στα επτά κράτη μέλη, τα οποία βρίσκονται στα δυτικά και βόρεια της ΕΕ, οι κατώτατοι μισθοί είναι πολύ πάνω από 1.000 ευρώ ανά μήνα:
Ηνωμένο Βασίλειο στα 1397 ευρώ
Γαλλία στα 1 480 ευρώ
Γερμανία στα 1.498 ευρώ
Βέλγιο στα 1.532 ευρώ
Ολλανδία στα 1.552 ευρώ
Ιρλανδία στα 1.563 ευρώ
Λουξεμβούργο στα 1.999 ευρώ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα ανέρχεται στα 684 ευρώ, ενώ από την 1η Ιανουαρίου 2017, 22 από τα 28 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) έχουν εθνικούς κατώτατους μισθούς (εξαιρέσεις αποτελούν η Δανία, η Ιταλία, η Κύπρος, η Αυστρία, η Φινλανδία και η Σουηδία).
Αυξήθηκαν οι Μισθοί
Αναφέρεται, δε, πως σε σύγκριση με το 2008, οι εθνικοί κατώτατοι μισθοί αυξήθηκαν σε όλα τα κράτη-μέλη εκτός από την Ελλάδα, όπου μειώθηκαν πάνω από 25% χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν, οι περικοπές των επιδομάτων, του εφάπαξ, και φυσικά η υψηλή φορολόγηση των πολιτών.
Μεταξύ 2008 και 2017, οι ελάχιστοι μισθοί διπλασιάστηκαν στη Βουλγαρία (+ 109%) και τη Ρουμανία (+ 99%). Επιπλέον σημαντικές αυξήσεις καταγράφηκαν στη Σλοβακία (+ 80%), καθώς και στα τρία κράτη-μέλη της Βαλτικής, την Εσθονία (+ 69%), τη Λετονία (+ 65%) και τη Λιθουανία (+ 64%).
Προκειμένου να γίνει δυνατή η σύγκριση με τις ΗΠΑ, η Eurostat αναφέρει πως ο κατώτατος μισθός στις Ηνωμένες Πολιτείες τον Ιανουάριο του 2017 ήταν 1.192 ευρώ το μήνα.
Τέλος, υπογραμμίζεται ότι εάν ληφθούν υπόψη οι διαφορές των επιπέδων τιμών (δηλαδή υπολογιστούν σε μονάδες αγοραστικής δύναμης) το εν λόγω χάσμα μειώνεται σε αναλογία περίπου 1 προς 3, (501 της Μονάδας Αγοραστικής Δύναμης ανά μήνα στη Βουλγαρία σε 1.659 ΜΑΔ στο Λουξεμβούργο).
Σε αυτή την Ευρώπη ζούμε και δυστυχώς το πολίτικο νέο και παλιό κατεστημένο επιμένει να είμαστε μέλη αυτής της Ένωσης, που σταδιακά έχει καταργήσει τη Δημοκρατία, τα εργασιακά δικαιώματα, την οικονομία, το κοινωνικό κράτος στο όνομα των πολυεθνικών αγορών και των τραπεζιτών. κ.ά.