Ένας φίλος, προβληματισμένος από τις αναφορές -όχι μόνο στη χώρα μας αλλά διεθνώς- στον “Μιχαλολιάκο” της Ολλανδίας, σχολίασε: Το ζήσαμε κι αυτό, να μας απασχολούν οι ολλανδικές εκλογές!
Έχει άδικο. Δεν μας απασχολούν γενικώς και αορίστως οι ολλανδικές εκλογές και οι δημοσκοπήσεις που δίνουν μεγάλα ποσοστά στον Γκερτ Βίλντερς και το -να ‘χαμε να λέγαμε- “Κόμμα Ελευθερίας”. Μας ενδιαφέρει πώς μια τυπική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και μάλιστα του σκληρού πυρήνα της, διολισθαίνει προς τα ακροδεξιά με τα “φιλελεύθερα” κόμματά της να υιοθετούν την ατζέντα του φασισμού.
Γιατί εδώ υπάρχει ένα παράδοξο: Η ατζέντα των ακροδεξιών έχει επικρατήσει πριν την “αποδεχτούν” στις κάλπες οι ψηφοφόροι. Σπέρνει ο Βίλντερς το δηλητήριό του, “Θέλουμε λιγότερους Μαροκινούς” και άλλα τέτοια ‘ελευθεριακά”, καταδικάζεται στα λόγια, αλλά, στην πράξη ενστερνίζονται τη “λογική” του διάφορα κόμματα που τον… αντιμάχονται και σχεδόν το σύνολο των ΜΜΕ.
Τα “προβλήματα” που (υποτίθεται ότι) οφείλονται στη μετανάστευση και η εγκληματικότητα που (υποτίθεται επίσης ότι) οφείλεται στο Ισλάμ κυριαρχούν στα “πρωτοσέλιδα” και τα “Δελτία των οκτώ” και καθορίζουν, πριν από την ψήφο, την σκέψη και τη στάση του μέσου Ολλανδού. Σε αυτές τις αναφορές καμιά σημασία δεν έχει ότι οι “Μαροκινοί” είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό του πληθυσμού της Ολλανδίας, μόλις το ένα δέκατο όσων Ολλανδών έχουν μεταναστευτική προέλευση.
Σημασία έχει ότι οι αναφορές του Βίλντερς -που παρεμπιπτόντως εκτός από το “πρόγραμμα” έχει ένα… χτένισμα που παραπέμπει στον Τραμπ- υιοθετήθηκαν από τους νεοφιλελεύθερους “αντιπάλους” του, με αποκορύφωμα την “έκκληση” του πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε “να εγκαταλείψουν την χώρα όσοι δεν προσαρμόζονται”.
Απολύτως “λογική” συνέπεια των θέσεων του Ρούτε είναι να ζητάει ο Βίλντερς, η “σοβαρή Χρυσή Αυγή” που θα έλεγαν και κάποιοι πολιτικάντηδες στη χώρα μας, την συμμετοχή του στον κυβερνητικό συνασπισμό που θα προκύψει από τις κάλπες, γιατί αλλιώς… “θα εξεγερθούν οι ψηφοφόροι του”.
Με απλά λόγια, μικρή σημασία έχει εάν τελικά, όπως αναμένεται πλέον, μετά τις αντιτουρκικές επιθέσεις του Ρούτε, ο Βίλντερς και οι ακροδεξιοί βγουν δεύτεροι. Το σημαντικό είναι ότι μια σχετικά ανεκτική κοινωνία, που τον προηγούμενο αιώνα έχει υποδεχτεί πολλά μεταναστευτικά κύματα, αποδέχεται -σχετικά εύκολα- την μετατόπισή της επί τα δεξιά και ενστερνίζεται την ατζέντα του “σφραγίσματος των συνόρων” και της “απαγόρευσης του Κορανίου”.
Ό,τι και να βγάλουν οι κάλπες στην Ολλανδία, ο Βίλντερς έχει αλλάξει επί το… ολοκληρωτικότερον την ολλανδική κοινωνία, τροποποιώντας τα όρια του τι λέγεται και τι όχι, τι επιτρέπεται και τι όχι, τι θεωρείται από την ίδια την κοινωνία των πολιτών απαράδεκτο και τι όχι. Και αυτό το αποτύπωμα της “εποχής των τεράτων” θα έχει οδυνηρές συνέπειες για όλους μας.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, είναι δημοσιογράφος.
**Πηγή: news247.gr
Γιατί εδώ υπάρχει ένα παράδοξο: Η ατζέντα των ακροδεξιών έχει επικρατήσει πριν την “αποδεχτούν” στις κάλπες οι ψηφοφόροι. Σπέρνει ο Βίλντερς το δηλητήριό του, “Θέλουμε λιγότερους Μαροκινούς” και άλλα τέτοια ‘ελευθεριακά”, καταδικάζεται στα λόγια, αλλά, στην πράξη ενστερνίζονται τη “λογική” του διάφορα κόμματα που τον… αντιμάχονται και σχεδόν το σύνολο των ΜΜΕ.
Τα “προβλήματα” που (υποτίθεται ότι) οφείλονται στη μετανάστευση και η εγκληματικότητα που (υποτίθεται επίσης ότι) οφείλεται στο Ισλάμ κυριαρχούν στα “πρωτοσέλιδα” και τα “Δελτία των οκτώ” και καθορίζουν, πριν από την ψήφο, την σκέψη και τη στάση του μέσου Ολλανδού. Σε αυτές τις αναφορές καμιά σημασία δεν έχει ότι οι “Μαροκινοί” είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό του πληθυσμού της Ολλανδίας, μόλις το ένα δέκατο όσων Ολλανδών έχουν μεταναστευτική προέλευση.
Σημασία έχει ότι οι αναφορές του Βίλντερς -που παρεμπιπτόντως εκτός από το “πρόγραμμα” έχει ένα… χτένισμα που παραπέμπει στον Τραμπ- υιοθετήθηκαν από τους νεοφιλελεύθερους “αντιπάλους” του, με αποκορύφωμα την “έκκληση” του πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε “να εγκαταλείψουν την χώρα όσοι δεν προσαρμόζονται”.
Απολύτως “λογική” συνέπεια των θέσεων του Ρούτε είναι να ζητάει ο Βίλντερς, η “σοβαρή Χρυσή Αυγή” που θα έλεγαν και κάποιοι πολιτικάντηδες στη χώρα μας, την συμμετοχή του στον κυβερνητικό συνασπισμό που θα προκύψει από τις κάλπες, γιατί αλλιώς… “θα εξεγερθούν οι ψηφοφόροι του”.
Με απλά λόγια, μικρή σημασία έχει εάν τελικά, όπως αναμένεται πλέον, μετά τις αντιτουρκικές επιθέσεις του Ρούτε, ο Βίλντερς και οι ακροδεξιοί βγουν δεύτεροι. Το σημαντικό είναι ότι μια σχετικά ανεκτική κοινωνία, που τον προηγούμενο αιώνα έχει υποδεχτεί πολλά μεταναστευτικά κύματα, αποδέχεται -σχετικά εύκολα- την μετατόπισή της επί τα δεξιά και ενστερνίζεται την ατζέντα του “σφραγίσματος των συνόρων” και της “απαγόρευσης του Κορανίου”.
Ό,τι και να βγάλουν οι κάλπες στην Ολλανδία, ο Βίλντερς έχει αλλάξει επί το… ολοκληρωτικότερον την ολλανδική κοινωνία, τροποποιώντας τα όρια του τι λέγεται και τι όχι, τι επιτρέπεται και τι όχι, τι θεωρείται από την ίδια την κοινωνία των πολιτών απαράδεκτο και τι όχι. Και αυτό το αποτύπωμα της “εποχής των τεράτων” θα έχει οδυνηρές συνέπειες για όλους μας.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, είναι δημοσιογράφος.
**Πηγή: news247.gr
