Για όσους νομίζουν ότι ο Β.Σόιμπλε μετά την μετάβασή του από την θέση του ΥΠΟΙΚ της Γερμανίας στην θέση του προέδρου του γερμανικού κοινοβουλίου θα ήταν αρκετό για να ησυχάσει η ευρωπαϊκή κοινότητα από τις πρακτικές του και τις απαιτήσεις του (να σημειώσουμε ότι αν δεν είχε πιστούς “συμμάχους” στις διάφορες χώρες δεν θα μπορούσε να τα περάσει) έκανε λάθος.
Έτσι εμφανίστηκε ξανά και σαν ο Σόιμπλε του “παλιού καιρού” απαίτησε ούτε λίγο ούτε πολύ οι χώρες να μπουν ακόμα και σε καθεστώς μνημονίων για να τερματιστεί το μεγάλο χρέος που δημιούργησαν οι χώρες λόγω covid.
Και τα βέλη του φυσικά είχαν δύο κύριους στόχους, την Ελλάδα και την Ιταλία (αν και το μέγεθος της ιταλικής οικονομίας μάλλον θα την κάνει να εξαιρεθεί). Τα συνεχή lockdown της κυβέρνησης Κ.Μητσοτάκη έχουν εκτοξεύσει το χρέος και τώρα έρχονται οι γνωστοί Γερμανοί να φέρουν τον “λογαριασμό” που φυσικά θα κληθεί να πληρώσει ο λαός.
Μάλιστα είναι τέτοια η εμμονή του Β.Σόιμπλε που ζητά ακόμα και… επιβολή των μέτρων μείωσης του χρέους από την ΕΕ σε όσες χώρες δεν “πειθαρχούν”.
Ο νυν πρόεδρος της γερμανικής Βουλής και πρώην υπουργός Οικονομικών αποφάσισε να αναλάβει τον ρόλο του θεματοφύλακα της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας μέσω ενός άρθρου του στους Financial Times.
«Οφείλουμε να επιστρέψουμε στη νομισματική και δημοσιονομική κανονικότητα. Το βάρος του δημόσιου χρέους πρέπει να μειωθεί. Διαφορετικά, υπάρχει κίνδυνος η πανδημία της Covid-19 να ακολουθηθεί από μια «πανδημία χρέους», με σοβαρότατες οικονομικές συνέπειες για την Ευρώπη». (Ο πληθωρισμός είναι σχεδόν 2% μόνο!)
Σε αυτό το πλαίσιο όπως όταν ήταν το απόλυτο «αφεντικό» του Eurogroup – καλεί «όλα τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης να καταβάλουν προσπάθειες ώστε να επιστρέψουν σε πιο αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία». Μάλιστα, τάσσεται σαφώς υπέρ της άσκησης πίεσης προς αυτή την κατεύθυνση από τους «θεσμούς», ειδικά προς τις χώρες με τα μεγαλύτερα «ανοίγματα».
«Η εμπειρία δείχνει πως οι ισοσκελισμένοι ισολογισμοί σε χώρες με υψηλά επίπεδα χρέους είναι πρακτικά ανέφικτοι χωρίς να υπάρχει εξωτερική πίεση προς αυτές. Εάν αφεθούν στα δικά τους εργαλεία, τα μέλη μιας συνομοσπονδίας κρατών είναι πιθανό να υποκύψουν στον πειρασμό της συνέχισης της ύπαρξης χρέους σε βάρος της υπόλοιπης κοινότητας», γράφει επίσης.
Τα «βέλη» του Σόιμπλε στρέφονται πρωτίστως προς την κατεύθυνση δύο χωρών: Της Ελλάδας, που αποτελεί τον κλασικό και εύκολο στόχο του, και της Ιταλίας, το μέγεθος της οποίας – μαζί και τους χρέους της, που φέτος αναμένεται να αγγίξει το 160%.
Όσο για το τι προτείνει ο Σόιμπλε σε περίπτωση που τα «κακά παιδιά» δεν συμμορφωθούν; «Καρότο και μαστίγιο», όπως λέει, κατά τα πρότυπα του ΔΝΤ, καθώς και μια Κομισιόν με αναβαθμισμένες αρμοδιότητες που να μπορεί να επαναφέρει τους πάντες στην δημοσιονομική τάξη.
Και μετά περιμένουν δημοσιονομική χαλάρωση κάποιοι και οι συζητήσεις περί μνημονίων είναι εκτός τόπου. Ας διαβάσουν τους FT και την γερμανική θεώρηση για να δούμε αν τολμούν να αντιδράσουν.