Οι ηγέτες της ΕΕ και πρώτα από όλα της Γερμανία, αν επρόκειτο για χώρες όπως η Ρωσία, η Λευκορωσία, η Βενεζουέλα, το Ιράν, η Κούβα κλπ κλπ, θα ψήφιζαν στο άψε σβήσε κυρώσεις σε βάρος τους επικαλούμενες καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στρατιωτικές προκλήσεις, νοθεία στις εκλογές και τόσες άλλες συνήθως χαλκευμένες κατηγορίες.Και δυστυχώς το «προτεκτοράτο» η Ελλάς θα έσπευδε, όπως έκανε πάντα, να ψηφίσει τρέχοντας με χέρια και πόδια αυτές τις κυρώσεις, έστω και αν έπλητταν τα συμφέροντα της χώρας μας.
Χαρακτηριστικά στο προηγούμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, αντί η κυβέρνηση να βάλει βέτο, ψήφισε απαράδεκτες κυρώσεις κατά της Λευκορωσίας, παρ’ότι στο ίδιο Συμβούλιο οι «εταίροι», τρομάρα μας, αρνήθηκαν να εγκρίνουν κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας για τις εξωφρενικές προκλήσεις και παράνομες δραστηριότητες της σε βάρος Ελλάδας και Κύπρου.
Και στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, που ξεκινάει σήμερα, είμαστε, δυστυχώς, στο ίδιο έργο θεατές. Βλέπετε η Τουρκία δεν είναι Βενεζουέλα… Το Προσχέδιο Συμπερασμάτων του Συμβουλίου της ΕΕ δεν περιέχει καμία απολύτως κύρωση κατά της Τουρκίας για τις χονδροειδείς παραβιάσεις της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και κυριαρχίας. Και οι κυρώσεις ακόμα που περιλαμβάνει για τον τρίτο Αττίλα στην Κύπρο, είναι στην κυριολεξία της «πλάκας».
Και όμως δε βλέπουμε από την πλευρά της κυβέρνησης αλλά ούτε και της «αντιπολίτευσης», καμία ουσιαστική και έμπρακτη αντίδραση.
Κυβέρνηση και συνολικά το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο, μοιραίοι και άβουλοι, οδηγούν την Ελλάδα ως πρόβατο επι σφαγήν.
Κυβέρνηση και «αντιπολίτευση» κάνουν ότι δε βλέπουν πως η Γερμανική ΕΕ σπρώχνει λάου-λάου τη χώρα μας σε ακρωτηριασμό και δορυφοροποίηση έναντι της Τουρκίας.
Δεν έχω καμιά αυταπάτη για το ρόλο της ΕΕ γενικότερα και ειδικότερα για την κατεύθυνση της να ανεχθεί ή και να στηρίξει την Τουρκία.
Για τη Γερμανία, ιδιαίτερα, μια μεγάλη και περιφερειακά ηγεμονεύουσα Τουρκία, συνεργαζόμενη προνομιακά στον οικονομικό και στρατιωτικό τομέα με το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, αποτελεί, ίσως, στρατηγική επιλογή για την προώθηση των γερμανικών συμφερόντων στην περιοχή μας και την ανάσχεση, όσο είναι δυνατόν, της Ρωσίας, ειδικά σε μια φάση όπου οι ΗΠΑ «αποχωρούν» από την Ανατολική Μεσόγειο και όχι μόνο.
Παρ’ότι, λοιπόν, δεν έχω αυταπάτες, θεωρώ αδιανόητο όσο και προσκολλημένος και αν είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης (αλλά και ο Αλέξης Τσίπρας) στο Γερμανικό ιμπέριουμ, να μην τολμούν, ακόμα και τώρα που η Ελλάδα «εξευτελίζεται» και «πνίγεται», να θέσουν βέτο στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, όσο το τελευταίο δεν αποφασίζει να λάβει δραστικότατα μέτρα που θα «πονέσουν» πραγματικά την Τουρκία και θα διαμορφώσουν νέους πολιτικούς συσχετισμούς στην περιοχή, πριν να είναι πολύ αργά για την πατρίδα μας.
Η κυβέρνηση ούτε και αυτό μπορεί να το τολμήσει ;
Ούτε αυτό που έκαναν Ουγγαρία και Πολωνία, θέτοντας βέτο, παρ’ότι τα αιτήματα τους ήταν αμφιλεγόμενα και πέτυχαν «νίκη στα σημεία», δεν μπορεί να κάνει η Ελλάδα, η οποία έχει μάλιστα 100% δίκιο;
Δυστυχώς, το πολιτικό κατεστημένο της Αθήνας δεν είναι απλώς εξαρτημένο αλλά αποτελείται, τραγικά για τον τόπο, από μοιραίους, άβουλους και φοβικούς «υπαλλήλους». Αυτό το πολιτικό κατεστημένο είτε θα ανατραπεί από δημοκρατικές και προοδευτικές θέσεις είτε θα τελειώσει αυτή τη χώρα οικονομικά, κοινωνικά και εθνικά.