Η Βενεζουέλα δεν είναι από τα καυτά θέματα στην Ελλάδα. Η εικόνα του Μαδούρο δεν προσφέρεται ιδιαιτέρως για κερδοφόρα προπαγάνδα εναντίον της κυβέρνησης. Για τη δεξιά ο Μαδούρο κατατάσσεται, αυτομάτως, στους αριστερούς, μάλλον κομμουνιστής, αλλά και πάλι τι μπορεί να πεις όταν στους υποστηρικτές του είναι και ο Τσίπρας και ο Ερντογάν; Μια καλή ιδέα είναι ότι η Βενεζουέλα του Μαδούρο (ή του εκλεκτού των ΗΠΑ Γκάϊντο,) δεν είναι ζήτημα ιδεολογίας αλλά γεωπολιτικών συμφερόντων. Όπως ήταν το Ιράκ και ο Σαντάμ. Με το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ότι και στις δυο περιπτώσεις ο «ανθρωπισμός» χρησιμεύει ως επιχείρημα επέμβασης και ανατροπής: Ο Σαντάμ απειλούσε, υποτίθεται, με τα όπλα μαζικής καταστροφής που διέθετε. Μπήκαν, δήθεν τα έψαξαν, δεν τα βρήκαν, σκότωσαν τον Σαντάμ, λεηλάτησαν τη χώρα, θησαυρούς της ανθρωπότητας φυλαγμένους στο Μουσείο του Ιράκ, και όλα μέλι-γάλα. Ο Μαδούρο απειλεί, υποτίθεται, τη Δημοκρατία και το λαό του, της Βενεζουέλας, εμποδίζοντας την ανθρωπιστική βοήθεια που περιμένει στα σύνορα με τη φροντίδα των ΗΠΑ. Εντάξει, ο αντίλογος είναι εύκολος. Οι ΗΠΑ έχουν το χειρότερο βιογραφικό ως υπερασπιστής της Δημοκρατίας εκτός των συνόρων τους. Ούτε είναι εύκολο να εμφανίζονται ως φιλάνθρωποι όταν έχουν επιβάλει κυρώσεις και οικονομικά μπλόκα (ΗΠΑ και ΕΕ) που φθάνουν τα 23 δις $. Αν δεν της τα στερούσαν, η Βενεζουέλα θα αντιμετώπιζε τα προβλήματα διαφορετικά, όσα λάθη και αν έχει κάνει ο Μαδούρο στη διαχείριση της Οικονομίας.
Το ύστατο αλλά όχι έσχατο σε αξία επιχείρημα είναι ότι τα λάθη και η φτώχεια δεν αποτελούν με κανένα τρόπο δικαιολογία επέμβασης σε ξένη χώρα. Όχι μόνο για λόγους Αρχής αλλά και επειδή, πρακτικά, οι επεμβάσεις και τα πραξικοπήματα χειροτέρεψαν καταστάσεις, δεν τις βελτίωσαν. Τι θα έλεγε ο Μακρόν αν ένα «κίτρινο γιλέκο» έχριζε τον εαυτό του «πρόεδρο της Γαλλίας;» Και τον αναγνώριζαν κάποιοι διεθνώς; Η αιτία που ο κόσμος στις ευρωπαϊκές χώρες ξεσηκώνεται είναι ακριβώς ότι οι ελίτ καταρρακώνουν τους θεσμούς και ταυτόχρονα ληστεύουν τους ανθρώπους. Αυτά που έκαναν στις αποικίες τα κάνουν πλέον και στους λαούς τους. Ετοιμάζουν το χαμό τους.
Μετά την Κούβα, επί περίπου 60 χρόνια, κάθε απόπειρα να κυβερνήσει κάποιος μια χώρα της Λατινικής Αμερικής χωρίς να είναι απολύτως εξαρτημένος από τις ΗΠΑ αντιμετωπίστηκε με απροκάλυπτη εχθρότητα. Από τη Χιλή και την Αργεντινή ως την Νικαράγουα και προσφάτως τη Βραζιλία. Με το θάνατο του Τσάβες θεωρήθηκε ότι το διάλειμμα της Βενεζουέλας ήρθε η ώρα να τελειώσει. Αιτία δεν είναι μόνο ο Μαδούρο και το καθεστώς του. Ο βαθύτερος φόβος είναι ότι η Κινεζική απειλή διεισδύει πλέον και στη Λατινική Αμερική, φέουδο ως τώρα των ΗΠΑ.
Η Παγκοσμιοποίηση ήταν ωραία εφεύρεση για όσο καιρό οι ΗΠΑ και συνολικά η Δύση κυριαρχούσαν και ήλεγχαν τις Οικονομίες στον πλανήτη. Αυτό τέλειωσε. Αλλά οι ΗΠΑ, όπως ο μαθητευόμενος μάγος, δεν μπορούν να ελέγξουν τις δυνάμεις (της Αγοράς) που εξαπέλυσαν. Η Παγκοσμιοποίηση έριξε τα σύνορα και δεν υπάρχουν νόμιμοι τρόποι να εμποδίσουν την Κίνα να μπαίνει σε όλες τις περιοχές και όλες τις Αγορές. Όλο και πιο συχνά, όλο και πιο ανενδοίαστα, όλο και πιο παράνομα, οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι τους καταφεύγουν στα όπλα για να διασωθούν, από τη Συρία ως το πραξικόπημα στον Τουρκία και το Ιράν. Αλλά έτσι δεν μπορούν να έχουν τους λαούς τους μαζί τους, όπως την εποχή της αποικιοκρατίας. Και όχι μόνο αυτό αλλά αλληλοϋπονομεύονται. Η Ιταλία κηρύσσει τον πόλεμο στις αμερικανικές κυρώσεις, Λέγκα και 5 Αστέρες αντί να διασπαστούν εκτοξεύονται και τα περί ακροδεξιού Σαλβίνι συναντούν τη γενική αδιαφορία. Γαλλία και Γερμανία επιχειρούν να παρακάμψουν τις κυρώσεις αποφεύγοντας να πληρώσουν με δολάρια το Ιράν για το πετρέλαιο που αγοράζουν. Αποδυναμώνουν έτσι το δολάριο, συνεπώς τις ΗΠΑ, τον μοναδικό προστάτη και ελπίδα τους για παγκόσμια κυριαρχία. Η περήφανη Ελλάδα έχει την άδεια των ΗΠΑ να αγοράζει ιρανικό πετρέλαιο αλλά δεν το κάνει τρέμοντας μήπως, παρά την άδεια, δυσαρεστήσει κάποιους στις ΗΠΑ. Σημειωτέον, οι ΗΠΑ αγοράζουν από τη Βενεζουέλα πετρέλαιο καλύπτοντας το 41% των αναγκών τους χωρίς φυσικά να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν.
Διπλή εξουσία, όπως συμβαίνει τώρα στη Βενεζουέλα, δεν μπορεί να διατηρηθεί επ’ άπειρον. Οι Ρώσοι έχουν προειδοποιήσει ότι οι ΗΠΑ ετοιμάζουν επέμβαση αλλά αυτό δεν έχει συμβεί για την ώρα. Ρώσοι και Κινέζοι προειδοποιούν αλλά δεν επεμβαίνουν για να μη δώσουν πάτημα στις ΗΠΑ. Ο Τραμπ όσο και αν θέλει να εμφανίζεται αποφασιστικός δεν είναι άφρων. Οι προσπάθειες εξαγοράς αξιωματικών δεν έχουν, ως τώρα, αποδώσει και για όσο ο Στρατός της Βενεζουέλας παραμένει πιστός στο καθεστώς και στον Μαδούρο κάθε επέμβαση/εισβολή μπορεί να έχει απροσδόκητα αποτελέσματα. Η αλυσίδα επέμβαση/ αντίσταση/ παρατεταμένη σύγκρουση, μπορεί να καταλήξει σε γενική ανάφλεξη της Λ. Αμερικής, ενεργοποιώντας ισπανόφωνους πληθυσμούς και προκαλώντας αναταράξεις ακόμα και μέσα στις ΗΠΑ. Μακρινό ενδεχόμενο, ίσως, αλλά σήμερα τίποτα δεν είναι αδύνατον. Να φεύγεις από τη Μ. Ανατολή για να ανάψεις πυρκαγιές στην αυλή σου δεν είναι και πολύ έξυπνο. Για την ώρα τουλάχιστον ούτε πραξικόπημα μπορούν να κάνουν. Η Εξουσία στη Βενεζουέλα βρίσκεται στην άκρη του τουφεκιού.
ΥΓ Η Ιταλική κυβέρνηση, παρά τις διαφορετικές απόψεις των δυο συνεργαζόμενων κομμάτων, μπλόκαραν τη θέση της ΕΕ κατά του Μαδούρο, θεωρώντας ότι αυτό συμφέρει την Ιταλία. Ας συγκριθεί με τα ελληνικά πράγματα.
