Με αφορμή την ανακοίνωση του Eurogroup (22.6.18) για την τέταρτη αξιολόγηση και το χρέος, ο Γιάννης Τόλιος, μέλος ΠΓ της ΛΑΕ και υπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής, δήλωσε ότι: «Η απόφαση του Eurogroup, είναι «αγκάθινο στεφάνι» για τον ελληνικό λαό. Επιβάλλει διαχρονική Λιτότητα και Επιτροπεία και καταργεί πρακτικά κάθε έννοια εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας. Ο κομπασμός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ περί «επιτυχίας», αποτελεί αποθέωση της υποκρισίας και της προσπάθειας συγκάλυψης της υποταγής της στις κυρίαρχες ελίτ Βρυξελλών και Βερολίνου. Οι «αντιδράσεις» των μνημονιακών κομμάτων και δη της ΝΔ, εκτός από δημαγωγικές, στοχεύουν στη συγκάλυψη των ευθυνών στήριξης των μνημονιακών μέτρων και παραμονής της χώρας «πάση θυσία» στη φυλακή της ευρωζώνης.
Ειδικότερα με την απόφαση του Eurogroup:
Α) Επιβάλλεται ένα νέο Μνημόνιο σκληρής λιτότητας ως το 2022, με πλεονάσματα τουλάχιστον 3,5% του ΑΕΠ και σε συνέχεια 2,2% σε βάθος χρόνου, τα οποία το μόνο που «εγγυώνται» είναι, η συνέχιση της φτωχοποίησης του ελληνικού λαού, η παραγωγική παρακμή και ο εξανδραποδισμός της νεολαίας.
Β) Η λεγόμενη «ρύθμιση» του χρέους, δεν επιφέρει καμιά απομείωση, αλλά υποτάσσεται στην τοκογλυφική λογική των δανειστών να αποσπάσουν τα μέγιστα, απορροφώντας και την όποια αύξηση του ΑΕΠ τα επόμενα χρόνια. Κατά συνέπεια είναι εντελώς υποκριτικά τα περί «αναπτυξιακής στρατηγικής», ενώ απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά για μείωση της ανεργίας και για την ανακούφιση λαϊκών στρωμάτων από τη δεκαετή λιτότητα. Ακόμα και ορισμένες δευτερεύουσες ρυθμίσεις παράτασης του χρόνου εξόφλησης ορισμένων δανείων, επιστροφής τόκων των κεντρικών τραπεζών, κά, υπηρετούν το στόχο της διασφάλισης πληρωμής των αναγκαίων τοκοχρεολυσίων, επιβάλλοντας παράλληλα αυστηρή εποπτεία και δεσμεύσεις στην οικονομική πολιτική, διαψεύδοντας τις κούφιες προσδοκίες που καλλιεργεί η κυβέρνηση, για κοινωνικό μέρισμα, αντισταθμιστικά μέτρα, κά.
Γ) Τα πιο πάνω μέτρα «ελάφρυνσης του χρέους», συνδέονται επίσης με δεσμεύσεις συνέχισης των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», δηλαδή της πολιτικής ιδιωτικοποιήσεων, ηλεκτρονικών πλειστηριασμών λαϊκών κατοικιών, αλλαγών στον κρατικό μηχανισμό και στα εργασιακά δικαιώματα, περικοπές συντάξεων από το 2019 και αφορολόγητου από το 2020, συρρίκνωσης των κοινωνικών δαπανών, περικοπές επιδομάτων, κά.
Δ) Η κυβέρνηση προβάλλει τη συμφωνία ως «επιβεβαίωση» οριστικής εξόδου από τα Μνημόνια και «καθαρής εξόδου στις αγορές». Στην πραγματικότητα η εκταμίευση της τελευταίας δόσης του γ’ δανείου, στοχεύει στην εξασφάλιση των δανειστών. Από τα 15 δις τα 5,5 δις θα πάνε για αποπληρωμή χρέους (!), ενώ τα υπόλοιπα 9,5 δις στο γενικότερο «μαξιλαράκι» (συνολικά 24,1 δις) για εγγύηση στις αγορές ως το 2022, ενώ η μελλοντική χρήση τους θα γίνει με σύμφωνη γνώμη των δανειστών.!!
Ε) Με την απόφαση του Eurogroup, γίνεται μια προκλητική αμφισβήτηση των αποφάσεων της ελληνικής δικαιοσύνης και της συγκάλυψης της πλαστογράφησης των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ (από Α.Γεωργίου), προκειμένου να διευκολυνθεί η ένταξη της χώρας στα Μνημόνια. Η υπερεθνική Επιτροπεία …«αναθέτει στα θεσμικά όργανα της ευρωζώνης να παρακολουθούν τις εξελίξεις σε αυτές τις υποθέσεις και τις υποστηρικτικές δράσεις των ελληνικών αρχών, συμπεριλαμβανομένων και των νομοθετικών δράσεων εάν χρειαστεί»… Δηλ. η χώρα αντιμετωπίζεται καθαρά ως προτεκτοράτο.!
ΣΤ) Τέλος με την απόφαση συνεχίζεται το «κρυφτούλι» με το ΔΝΤ, που παρ’ ότι δεν συμμετείχε με κονδύλια στο πρόγραμμα, συνεχίζει να έχει ουσιαστικό ρόλο εποπτείας, για διασφάλιση των συμφερόντων των πιστωτών, αφήνοντας μια «πικρή γεύση» στον κ.Τσίπρα και όλους τους φωστήρες της εξωτερικής πολιτικής, ότι οι νέες παραχωρήσεις και διευκολύνσεις στους αμερικανούς, θα εξασφάλιζαν μέσω του ΔΝΤ, μια ευνοϊκή ρύθμιση στο χρέος.!
Το συμπέρασμα που αβίαστα βγαίνει από την απόφαση του Eurogroup, είναι ότι δεν προκύπτει ούτε έξοδος από τα Μνημόνια, ούτε από τη Λιτότητα, ούτε φυσικά βγαίνουμε στο …«ξέφωτο» της ανάπτυξης και ανασυγκρότησης. Για μια ακόμα φορά η εναλλακτική πρόταση της «ΛΑΕ», για απαλλαγή από τη Λιτότητα και την Ευρωζωνική Επιτροπεία, τη διακοπή αποπληρωμής του χρέος με στόχο τη βαθιά διαγραφή και την εφαρμογή φιλολαϊκού προγράμματος εξόδου από την κρίση, προβάλλει ως μόνη ρεαλιστική ελπιδοφόρα προοπτική, για τον ελληνικό λαό και τη χώρα.
