Η απόφαση του Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑ.Ε (15/10/2017)

1. Στο διεθνές πλαίσιο παραμένει το κλίμα αστάθειας, ρευστότητας, όξυνσης των ανταγωνισμών και κινδύνων για νέους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς και επεμβάσεις. Οι κίνδυνοι αυτοί εντείνονται με τη συνεχιζόμενη αντιπαράθεση της ηγεσίας των ΗΠΑ με τη Β. Κορέα για τα πυρηνικά, με την νέα αποστολή Αμερικανικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν και με την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών κατά 700 δισεκατομμύρια δολάρια, που ενέκρινε η Γερουσία των ΗΠΑ.

2. Στη διάρκεια και αυτής της χρονιάς συνέχισαν να αναδεικνύονται έντονα νέες δυσκολίες του καπιταλισμού να αντιμετωπίσει τη νέα φάση της κρίσης του, που ξεκίνησε το 2007-2008, και να συνεχίσει να αναπαράγεται απρόσκοπτα με τη μορφή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Αυτή η μορφή της “παγκοσμοιοποιημένης” κυριαρχίας του κεφαλαίου δέχεται πλέον σοβαρούς κλυδωνισμούς, ρωγμές και αμφισβητήσεις από τμήματα των κυρίαρχων αστικών τάξεων στις ίδιες τις μητροπόλεις του καπιταλισμού, που κινούνται σε λογικές περιχαράκωσης εθνικών ή ζωτικών χώρων. Ωστόσο, το νεοφιλελεύθερο μοντέλο και υπόδειγμα παραμένει ακόμα κυρίαρχο και κατά συνέπεια τα κύρια ιδεολογικά και πολιτικά μέτωπά μας παραμένουν ανοικτά ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό, τον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο.

Ταυτόχρονα, η αδυναμία της Αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων να δώσουν εναλλακτική διέξοδο με συγκεκριμένο σχέδιο σε προοδευτική και βιώσιμη κατεύθυνση, αφήνει σοβαρά πολιτικά κενά, που σ’ ένα βαθμό αξιοποιούν και καλύπτουν υπερσυντηρητικές, ακροδεξιές και ανορθολογικές πολιτικές δυνάμεις. Αυτές προβάλλουν ένα δήθεν αντισυστημικό αντιπαγκοσμιοποιητικό πολιτικό λόγο, χωρίς όμως να αμφισβητούν επί της ουσίας τη νεοφιλελεύθερη διαχείριση, αποτελώντας στην πραγματικότητα το σιδερένιο χέρι επιβολής του καπιταλισμού. Το αποτέλεσμα είναι να κεφαλαιοποιούν πολιτικά ένα σοβαρό τμήμα της δυσαρέσκειας των λαών απέναντι στις παραδοσιακές συντηρητικές ή σοσιαλδημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις.

3. Στις Γερμανικές εκλογές οι Χριστιανοδημοκράτες της Merkel είχαν μία πύρρειο νίκη, λόγω της μεγάλης εκλογικής πτώσης τους, που οφείλεται στη λαϊκή δυσαρέσκεια από τη διαρκή λιτότητα σε βάρος της εργατικής τάξης της Γερμανίας. Οι Σοσιαλδημοκράτες καταποντίστηκαν, λόγω κυρίως της συγκυβέρνησής τους με τους Χριστιανοδημοκράτες και της πλήρους υποταγής τους στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Το πιο ανησυχητικό και χαρακτηριστικό, όμως, στοιχείο αυτών των εκλογών ήταν η εντυπωσιακή άνοδος της ακροδεξιάς, που αξιοποίησε εκτός από τη λαϊκή δυσαρέσκεια λόγω των εφαρμοζόμενων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, και το κλίμα ρατσισμού και ισλαμοφοβίας. Η άνοδος των Φιλελεύθερων, ενός ακραία νεοφιλελεύθερου κόμματος, και η ενδεχόμενη συμμετοχή τους στη νέα κυβέρνηση θα ενισχύσει τον αντεργατικό προσανατολισμό της Γερμανίας και τις ηγεμονικές τάσεις της στην Ευρωζώνη και την ΕΕ. Η γερμανική Αριστερά (Die Linke), χωρίς να έχει μία ιδιαίτερα ριζοσπαστική κινηματική, πολιτική και προγραμματική ατζέντα, σημείωσε μια μικρή άνοδο, η οποία, όμως, δεν ήταν αρκετή για να αντιστρέψει την αντιδραστική κατεύθυνση του εκλογικού αποτελέσματος και κυρίως την μεγάλη άνοδο της ακροδεξιάς σε λαϊκά και εργατικά κοινωνικά στρώματα.

Το νέο μετεκλογικό τοπίο και η κυβέρνηση, που θα σχηματιστεί στη Γερμανία, θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στην Γερμανική εργατική τάξη, στους λαούς της Ευρώπης, ιδιαίτερα στους λαούς των πιο φτωχών χωρών της ΕΕ. Η ευρωζώνη και η ΕΕ θα κινηθούν τώρα σε ακόμα πιο νεοφιλελεύθερες και αντικοινωνικές κατευθύνσεις, με πιο έντονη την επίδραση της ακροδεξιάς πολιτικής ατζέντας. Η πίεση στην Ελλάδα για πιο γρήγορη και σκληρή εφαρμογή των μνημονίων θα αυξηθεί, αφού μάλιστα η ίδια κυβέρνηση είναι πρόθυμη να υποχωρήσει και πάλι κατά κράτος στις απαιτήσεις των δανειστών όσων αφορά την 3η αξιολόγηση.

4. Η βία και η αστυνομική καταστολή που εφάρμοσε το καθεστώς Ραχόι σε βάρος του λαού της Καταλονίας την ημέρα του δημοψηφίσματος αντιπροσωπεύει απόλυτα τον βαθιά αντιδημοκρατικό και αντιλαϊκό χαρακτήρα του. Η στήριξη, που παρέχει στο καθεστώς Ραχόι η ΕΕ αποτυπώνει τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της ίδιας αλλά και της κυρίαρχης σε αυτή Γερμανίας, που είναι έτοιμες ανά πάσα στιγμή, προετοιμασμένες πολιτικά και θεσμικά και με επεξεργασμένο πολιτικό σχέδιο να επιδείξουν, εάν απειληθούν στρατηγικά συμφέροντα τους, όπως στην Καταλονία, το απολυταρχικό πρόσωπό τους. Η ΕΕ στήριξε τον ακραίο αυταρχισμό της ισπανικής κυβέρνησης στην Καταλονία για να καταπνίξει την δύναμη του παραδείγματος για τους άλλους λαούς της Ευρώπης. Γιατί, εάν ο λαός της Καταλονίας μπορεί να επιλέξει δημοκρατικά το μέλλον του, τότε μπορεί ο κάθε λαός να διεκδικεί δημοκρατικά, όχι μόνο την ανεξαρτησία του, αλλά και κοινωνική χειραφέτησή του. Οι εξελίξεις στη Καταλονία θα έχουν σοβαρές επιπτώσεις όχι μόνο στην Ισπανία αλλά και στην ΕΕ, γιατί φαίνεται ότι ανοίγουν τους ασκούς του Αιόλου. Ο αγώνας, όμως, του λαού της Καταλονίας, η κατεύθυνση και η τελική έκβασή του θα κριθούν από πολλούς παράγοντες και κυρίως από την παρέμβαση της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος με βάση την δική τους ταξική ριζοσπαστική κατεύθυνση.

5. Το Γερμανικό και Γαλλικό οικονομικοπολιτικό κατεστημένο μπροστά στην βαθιά κρίση, που διανύουν η ευρωζώνη και η ΕΕ, είχαν αρχίσει να συζητούν πριν ακόμα τις Γερμανικές εκλογές μια νέα αρχιτεκτονική για την ΕΕ και την Ευρωζώνη, ώστε να μπορούν να επιβιώσουν στις νέες συνθήκες και να εξυπηρετούν πιο αποτελεσματικά τα συμφέροντα του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, χρησιμοποιώντας τα ίδια νεοφιλελεύθερα και αντιδημοκρατικά “υλικά” που οικοδομήθηκε η ΟΝΕ. Με τη λεγόμενη «Λευκή Βίβλο» των πέντε προέδρων και τις προτάσεις της Κομισιόν, επιχειρείται η υπέρβαση της βαθειάς κρίσης του νεοφιλελεύθερου και αντιδημοκρατικού οικοδομήματος της ευρωζώνης, ενώ οι λύσεις που προτείνονται αναπαράγουν τους ανισότιμους όρους συμμετοχής χωρών και λαών στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Ταυτόχρονα, τα εξειδικευμένα κείμενα της Κομισιόν παγιώνουν τις ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας, τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και εργασιακών δικαιωμάτων, εντείνουν τη στρατιωτικοποίηση και επιθετικότητα του ευρωπαϊκού ιμπεριαλιστικού κέντρου στο διεθνή χώρο.

Ιδιαίτερα ο Μακρόν, προβάλλει το σχέδιο μιας νέας Γερμανο-Γαλλικής συμμαχίας, η οποία θα κυριαρχεί απολύτως σε μια διαιρεμένη σε πολλά σχήματα και σε διαφορετικές ταχύτητες ΕΕ. Πρόκειται για την πρωτοκαθεδρία των πλέον ισχυρών οικονομιών, που στην περίμετρο του Γερμανο-Γαλλικού άξονα, θα οδηγούν το τραίνο της ΕΕ, ενώ θα ακολουθούν ως απλά βαγόνια, όλες οι άλλες χώρες με μία πολυμορφία σχέσεων με την ΕΕ, που θα μπορεί να περιλαμβάνει ακόμα και μέλη με ειδικές συμφωνίες.

Μετά, όμως, τα αποτελέσματα των γερμανικών εκλογών η νέα κυβέρνηση της Γερμανίας φαίνεται ότι δεν θα δεχθεί εκείνες από τις προτάσεις του Μακρόν, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κάποιο στοιχειώδη έλεγχο της κυριαρχίας της στην ΕΕ και στην ευρωζώνη και ότι το πιθανότερο είναι να κινηθεί σε αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή σε ενίσχυση της κυριαρχίας της. Μία τέτοια, όμως, ευρωζώνη και ΕΕ, που ένα σαφές δείγμα της αποτέλεσε και η ανοχή και στήριξη που επέδειξαν στο όργιο βίας και καταστολής της Ισπανικής κυβέρνησης σε βάρος του λαού της Καταλονίας, δεν μπορούν να έχουν κανένα σίγουρο μέλλον και φαίνεται πλέον καθαρά ότι δεν μεταρρυθμίζονται αλλά μόνο ανατρέπονται. Το ιδεολόγημα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ότι αγωνίζεται για να αλλάξει την ΕΕ και την ευρωζώνη σε προοδευτική κατεύθυνση έχει πλέον καταρρεύσει, γιατί αλλάζουν, βέβαια, ταχύτατα, αλλά σε συντηρητική και αντιδραστική κατεύθυνση.

6. Οι διεθνείς αυτές εξελίξεις επιβεβαιώνουν την ανάγκη να εργαστούμε για τη συγκρότηση και ανάπτυξη ενός μαζικού φιλειρηνικού κινήματος στη χώρα μας και διεθνώς σε αντιπαράθεση με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και επεμβάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, αλλά και με την πλήρη υποταγή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ σε αυτά, η οποία επισφραγίστηκε με τις συναντήσεις και συμφωνίες του έλληνα πρωθυπουργού με τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Ταυτόχρονα η χώρα μας πρέπει να απεμπλακεί από τυχοδιωκτικά ιμπεριαλιστικά σχέδια στην ευρύτερη περιοχή μας, να κινηθεί στα πλαίσια μίας αντιπολεμικής, φιλειρηνικής και πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής ισότιμων διεθνών και οικονομικών σχέσεων. Επιβεβαιώνεται επίσης η ανάγκη συγκρότησης στη χώρα μας ενός πολιτικού ρεύματος, που θα συνδέει το αίτημα της ανατροπής των μνημονίων της λιτότητας με την έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ σε συνδυασμό με την προώθηση ενός μεταβατικού φιλολαϊκού προγράμματος μ’ ένα σύγχρονο σοσιαλιστικό ορίζοντα.

7. Από τις αρχές του φετινού Φθινοπώρου – με βάση όσα είπε ο Πρωθυπουργός στη ΔΕΘ, στις συναντήσεις του με Μακρόν και στις συνελεύσεις των βιομηχάνων- παρατηρείται μία νέα και πιο γρήγορη δεξιά και νεοφιλελεύθερη πολιτική στροφή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ (υιοθεσία μνημονιακού προγράμματος, ιδιοποίηση οικονομικού προγράμματος της ΝΔ για καπιταλιστικά κέρδη, «επενδύσεις» κλπ). Ο Πρωθυπουργός δεν παριστάνει πλέον τον αριστερό, που οι συνθήκες αναγκάζουν να συνθηκολογεί. Για αυτόν και την κυβέρνησή του τα μνημόνια και οι αντιλαϊκές εφαρμοστικές πολιτικές είτε των ίδιων είτε των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων αποκαλούνται πλέον «μεταρρυθμίσεις». Προβάλλει την κυβέρνησή του ως πιο αποτελεσματική από τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις για την προώθηση αυτών των πολιτικών, και μάλιστα χωρίς αξιόλογες κοινωνικές αντιστάσεις, δηλαδή ως την πιο γνήσια εκπρόσωπο του οικονομικού και πολιτικού μνημονιακού συστήματος. Η προσέλκυση «επενδύσεων» από πολυεθνικές εταιρείες, η προώθηση στην πραγματικότητα ξεπουλήματος του πλούτου της χώρας, που είναι εξαγορές έτοιμων επιχειρήσεων και υποδομών και όχι νέες δραστηριότητες, αποτελούν για την κυβέρνηση την νέα κανονικότητα.

8. Ταυτόχρονα κυβέρνηση, για να αντιμετωπίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια από τις σαρωτικές επιπτώσεις των εφαρμοζομένων πολιτικών της, προχωρά σε πολιτικούς αντιπερισπασμούς μιλώντας για το δικό της success story, ότι δηλαδή ως λαός και ως χώρα περάσαμε τους δύσκολους μνημονιακούς κάβους, ότι αφήσαμε τα δύσκολα πίσω μας και ότι οδεύουμε σε καθαρή έξοδο από τα μνημόνια, δίκαιη ανάπτυξη με κοινωνική και εργασιακή προστασία.

Επίσης, η κυβέρνηση, για να δείξει ένα δήθεν κοινωνικό πρόσωπο, προσπαθεί να αξιοποιήσει ορισμένες αποσπασματικές και ανεπαρκείς παρεμβάσεις της στα εργασιακά και στην κοινωνική ασφάλιση, που δεν θίγουν αλλά διαιωνίζουν τον πυρήνα της συνεχιζόμενης μνημονιακής εργασιακής και ασφαλιστικής κατεδάφισης, καθώς και ορισμένα ψίχουλα ανθρωπιστικής βοήθειας, σε απόλυτα φτωχοποιημένους από τα μνημόνια πολίτες, την ίδια ώρα που καταργεί κοινωνικές πολιτικές και επιδόματα. Ακόμα όμως κι αυτές οι πολιτικές εφαρμόζονται από την κυβέρνηση, όχι για την επανασύσταση του διαλυμένου από τα μνημόνια κοινωνικού κράτους, αλλά με βάση τις μνημονιακές δεσμεύσεις της για αντικατάσταση των κοινωνικών πολιτικών και επιδομάτων από δίκτυα για τη φτώχεια και από την ελεημοσύνη του δήθεν εγγυημένου κοινωνικού εισοδήματος.

9. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση οξύνει την πολιτική πόλωση με τη ΝΔ και τον Μητσοτάκη για εκτός μνημονίου και οικονομικής πολιτικής θέματα, κατηγορώντας τον ότι είναι πολιτικό υποχείριο της ακροδεξιάς του πτέρυγας, Θατσερικός, αντικομουνιστής κλπ και σε κάθε περίπτωση χειρότερος από τον Τσίπρα. Επίσης ο πρωθυπουργός προσπαθεί να οικειοποιηθεί πολιτικά τον Α. Παπανδρέου με στόχο είτε τη μετεκλογική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ (συμπαράταξη) ή να ενσωματώσει πλήρως πολιτικά την κοινωνική βάση του όλου «παλιού» ΠΑΣΟΚ.

10. Η κυβέρνηση συνεχίζει παράλληλα με αυτές τις πολιτικές τακτικές της να ψηφίζει και να εφαρμόζει καταστροφικά μνημόνια, με το επιχείρημα ότι δήθεν δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Με όλους αυτούς τους τρόπους προσπαθεί να δημιουργήσει κλίμα αποδοχής των μνημονίων ως μία πολιτική και οικονομική κανονικότητα, ενισχύει μέσα στο λαό το αίσθημα πολιτικού και οικονομικού αδιεξόδου, απογοήτευσης, ηττοπάθειας, παθητικότητας και αγωνιστικής αδράνειας, δυσφημώντας τις ιδέες και την πολιτική αξιοπιστία της Αριστεράς. Κύριος στόχος της είναι να αποτρέψει κοινωνικές εκρήξεις και ενδεχόμενη πολιτική κρίση, που θα μπορούσαν να προκαλέσουν οι αντιλαϊκές μνημονιακές πολιτικές της.

11. Αυτός, όμως, ο πολιτικός σχεδιασμός και το νέο αφήγημα της κυβέρνησης δεν είναι εύκολο να επιτύχει, γιατί συγκρούεται με τη ζοφερή μνημονιακή οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα. Οι συνεχιζόμενες μνημονιακές πολιτικές επιτείνουν τα οικονομικά αδιέξοδα, την φτωχοποίηση του λαού και την επιτροπεία των δανειστών. Ο «απορροφητήρας» των τοκοχρεολυσίων δεν αφήνει διαθέσιμα κονδύλια, ενώ η συρρίκνωση της καταναλωτικής ζήτησης με τη συνεχή αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων, «ξεραίνει» το έδαφος για πιθανά φύτρα ανάπτυξης και δημιουργία σταθερών θέσεων εργασίας. Ας σημειωθεί ότι το ΑΕΠ στη διάρκεια της κρίσης (2009-2016), μειώθηκε γύρω στο 28% και βρίσκεται σε χαμηλότερο επίπεδο από το 2001 (πριν την ένταξη στην ευρωζώνη). Πρόκειται για τη μεγαλύτερη πτώση σε αναπτυγμένη χώρα μετά τον πόλεμο. Κατά συνέπεια ακόμα και μια μικρή αύξηση του μετά από 7 χρόνια συνεχούς πτώσης, δεν αποτελεί στοιχείο «επιτυχίας» της κυβερνητικής πολιτικής. Ούτε θα ωφεληθούν από αυτή η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, αλλά τα κέρδη του εγχώριου κεφαλαίου και των πολυεθνικών, για τους οποίους η χώρα μας έχει μετατραπεί με τα μνημόνια σε «ειδική οικονομική ζώνη» με εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα και μείωση της περιβαλλοντικής προστασίας.

Η κυβέρνηση συνεχώς προβάλλει ως κατόρθωμα, την οριακή μείωση του επίσημου ποσοστού ανεργίας (από 23,4% το τελευταίο τρίμηνο του 2016, στο 21% το Ιούνιο του 2017). Ωστόσο στο επίσημο ποσοστό δεν υπολογίζονται οι υποαπασχολούμενοι μερικής απασχόλησης που επιθυμούν να εργαστούν περισσότερες ώρες, ούτε όσοι/ες εργάζονται μόνο μία ή λίγες ώρες την εβδομάδα που η επίσημη στατιστική τους καταγράφει ως εργαζόμενους ενώ στην πραγματικότητα είναι άνεργοι. Πάνω απ’ όλα, δεν υπολογίζονται οι νέοι που αναγκάζονται να φύγουν στο εξωτερικό και όσοι είναι σε προσωρινά προγράμματα απασχόλησης. Κατά συνέπεια η πραγματική ανεργία είναι κατά 1/3 μεγαλύτερη από την επίσημη και φθάνει γύρω στο 30%. Η Ελλάδα παραμένει «πρωταθλήτρια» στην ανεργία σε σχέση με το μέσο επίπεδο (9,1%) στην ευρωζώνη και το μέσο επίπεδο (7,7%) στην ΕΕ. Παραμένει επίσης «πρωταθλήτρια» της νεανικής ανεργίας και της φυγής νέων επιστημόνων στο εξωτερικό.

Η συντριβή μισθών και συντάξεων τα χρόνια των μνημονίων, συνέβαλε στην επίτευξη πρωτογενών «πλεονασμάτων», αλλά ταυτόχρονα στη φτωχοποίηση ευρύτερων στρωμάτων του λαού (το ποσοστό που ζει στα όρια της φτώχειας από 18% το 2009 ανέβηκε στο 48% το 2016), ενώ παράλληλα έπληξε λόγω μείωσης της ζήτησης, την παραγωγική δραστηριότητα και την παραγωγική βάση της χώρας, με αποτέλεσμα το κατά κεφαλήν Α.Ε.Π. να πέσει πιο κάτω από το επίπεδο που ήταν πριν την ένταξη στην Ευρωζώνη (2001).

Κυρίως, όμως, το success story της κυβέρνησης σκοντάφτει στην δυσχερή κατάσταση των ελληνικών τραπεζών, όπου παρά τον πρόσφατο συμβιβασμό ΔΝΤ και ΕΚΤ για επίσπευση των stress tests πριν την τυπική λήξη του 3ου μνημονίου, ήδη το πρώτο έχει κτυπήσει ισχυρές καμπάνες για την ανάγκη νέας ανακεφαλαιοποίησής τους. Εάν αυτό συμβεί, θα οδηγήσει σε νέο δανεισμό και κατά συνέπεια σε αύξηση του δημοσίου χρέους και σε αδυναμία «καθαρής» εξόδου της Ελλάδας στις αγορές.

Η συνεχιζόμενη λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων και από το 3ο μνημόνιο, που η ίδια η κυβέρνηση υπέγραψε, αλλά και από τα προηγούμενα μνημόνια, οι νέες φορολογικές επιβαρύνσεις και μειώσεις των δημόσιων κοινωνικών δαπανών που προβλέπονται στο προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού το 2018, ο νέος κοινωνικός καιάδας που συμφώνησε με την τρόικα και προωθεί για τα επόμενα χρόνια (νέα μείωση 30% των κύριων, επικουρικών συντάξεων και του αφορολόγητου, οριστικό τέλος του ΕΚΑΣ σφαγιασμό προνοιακών επιδομάτων των ΑμεΑ, περαιτέρω διάλυση των εργασιακών σχέσεων, ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας, οριστικό ξεπούλημα της χώρας με νέες ιδιωτικοποιήσεις 5,5 δις) συσσωρεύουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Αποξενώνουν την κυβέρνηση από τα εργατικά και λαϊκά στρώματα, που την στήριξαν εκλογικά στις δύο αναμετρήσεις του 2015. Όλα αυτά, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, θα μπορούσαν να προκαλέσουν τις ανατρεπικές κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις, που αυτή θέλει να αποφύγει.

12. Η ΝΔ, επειδή η κυβέρνηση αντιγράφει τη μνημονιακή και νεοφιλελεύθερη πολιτική της, αντιπαρατίθεται σε αυτή, όχι στη βάση κάποιας εναλλακτικής στα μνημόνια πρότασης, αλλά για το ποιος θα έχει την κυβερνητική εξουσία, για να εφαρμόσει αποτελεσματικότερα τις νεοφιλελεύθερες μνημονιακές πολιτικές. Ωστόσο, οι ιδεολογικές επιπτώσεις στα λαϊκά στρώματα της συνθηκολόγησης και της μνημονιακής μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ σημαντικές και μακροπρόθεσμες. Οδηγούν στην αύξηση της απήχησης των συντηρητικών και νεοφιλελεύθερων ιδεολογημάτων και με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ ανοίγουν το δρόμο και για ιδεολογική κυριαρχία και πολιτική επάνοδο στην κυβέρνηση της αυθεντικής Δεξιάς, δηλαδή της ΝΔ και των προθύμων συμμάχων της.

13. Οι διεργασίες στην λεγόμενη κεντροαριστερά, δηλαδή στα απομεινάρια του χώρου του ΠΑΣΟΚ (εκλογές για ανάδειξη επικεφαλής κλπ), δεν δίνουν ιδιαίτερη πολιτική δυναμική στο νέο απροσδιορίστου μορφής κεντρώο πολιτικό μόρφωμα που θα προκύψει, παρά την αμέριστη στήριξη που του παρέχουν τα συστημικά ΜΜΕ. Αυτό προορίζεται ως συμπληρωματική δύναμη στο ΣΥΡΙΖΑ ή στην ΝΔ, ανάλογα με την περίσταση και τους συσχετισμούς, με μοναδικό στόχο τη νομή της κυβερνητικής εξουσίας, αφού έτσι κι αλλιώς όλοι τους κινούνται στα ίδια προγραμματικά και πολιτικά μνημονιακά πλαίσια.

14. Στο χώρο της Αριστεράς και των αντιμνημονιακών δυνάμεων εξακολουθεί να υπάρχει είτε λόγω πολιτικής αυτάρκειας και αλαζονείας, είτε λόγω σεχταρισμού, ένα κλίμα χωριστών διαδρομών ή ακόμα και έντονων αντιπαραθέσεων, που δεν ανταποκρίνεται στη διογκούμενη λαϊκή απαίτηση για κοινή δράση, συμπαράταξη ή ακόμα και πολιτική και εκλογική συνεργασία τους. Παρά ταύτα η ΛΑΕ, με αίσθημα ευθύνης, αλληλεγγύης, ιστορικότητας των στιγμών και επιτέλεσης χρέους απέναντι στο λαό, θα συνεχίσει την προσπάθεια για την συγκρότηση μετώπου αυτών των δυνάμεων.

15. Οι λαϊκοί και ιδιαίτερα οι εργατικοί αγώνες, παρά ορισμένες εξάρσεις σε συγκεκριμένους χώρους, συνέχισαν και το τελευταίο 5μηνο να μην είναι στο επίπεδο που απαιτεί η μεγάλη επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι νεολαία και όλος ο λαός. Στην κατάσταση αυτή οδηγούν το κλίμα απογοήτευσης που έχει διαχυθεί σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα, λόγω της μνημονιακής μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ και των εφαρμοζομένων αντιλαϊκών κυβερνητικών πολιτικών, που συμβάλλουν στην συρρίκνωση της τάσης ριζοσπαστικοποίησης, που εκδηλώθηκε στην ελληνική κοινωνία με την κατάρρευση του μεταπολιτευτικού κομματικού συστήματος το 2012. Επίσης στην κάμψη των κοινωνικών αγώνων συμβάλλει η αντίληψη που προβάλλουν συστηματικά τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ότι τα μνημόνια είναι πλέον μία κανονικότητα και ότι δεν υπάρχει σ’ αυτά εναλλακτική λύση, καθώς και ο υπονομευτικός ρόλος του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Δεν βοηθά όμως στην ανάπτυξη των αγώνων και η κατάσταση πολυδιάσπασης και αντιπαραθέσεων στο χώρο της Αριστεράς και των αντιμνημονιακών δυνάμεων.

Παρά ταύτα υπάρχουν συγκεκριμένοι θύλακες αντίστασης, όπως για παράδειγμα για τους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις, όπου σε ορισμένες περιοχές έχει αρχίσει να παίρνει πλέον και μαζικά χαρακτηριστικά σε σύνδεση με τις τοπικές κοινωνίες. Επίσης ο αγώνας των εργαζομένων στο δημόσιο κατά της μνημονιακής αξιολόγησής, που η κυβέρνηση προσπάθησε να επιβάλλει ακόμα και με νομοθετημένη απεργοσπασία, με στόχο τη συρρίκνωση του δημοσίου και κυρίως των κοινωνικών υπηρεσιών του προς το λαό. Επίσης αναπτύσσονται μία σειρά αγώνες σε επιμέρους εργασιακούς χώρους, που κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις μπορούν να επεκταθούν και να κλιμακωθούν.

16. Η δυναμική που αναπτύχθηκε επί έναν χρόνο τώρα από το κίνημα κατά των πλειστηριασμών, παρά τις κυβερνητικές προσπάθειες καταστολής με τα ΜΑΤ, τις συλλήψεις και τις δικαστικές διώξεις, όπως οι συλλήψεις 19 αγωνιστών στο Άργος, οδήγησε στην κατάργηση στην πράξη των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας και της λαϊκής περιουσίας. Το κίνημα αυτό, σημειώνει νίκες κάθε Τετάρτη στα ειρηνοδικεία όλης της χώρας, δίνοντας κουράγιο στο λαό και δείχνοντας το δρόμο σε όσους πνίγονται όλα αυτά τα χρόνια από τις μνημονιακές πολιτικές. Οι νικηφόρες αυτές κινητοποιήσεις, οδήγησαν 6 από τους 9 συμβολαιογραφικούς συλλόγους να έχουν, ήδη, αποφασίσει με γενικές συνελεύσεις τους πλήρη αποχή από τους πλειστηριασμούς. Επιπλέον, δηλώνουν ότι δε θέλουν να εμπλακούν στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Ταυτόχρονα λόγω επίσης της ισχυρής παρέμβασης του κινήματος η συνδικαλιστική ομοσπονδία των αστυνομικών ζητά δημόσια από την κυβέρνηση να μην αποστέλλονται αστυνομικοί για να επιβάλλουν τους πλειστηριασμούς. Επομένως το κίνημα έχει σταματήσει τους πλειστηριασμούς στα Ειρηνοδικεία και έχει ουσιαστικά μπλοκάρει μέχρι τώρα και τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Για πρώτη φορά με κινηματική παρέμβαση μία μνημονιακή απόφαση μπορεί να μείνει στα χαρτιά, παρά το σκληρό μέτωπο τρόικας, κυβέρνησης, μνημονιακών κομμάτων, τραπεζών και funds, προκαλώντας, πιθανότατα, ανατρεπτικές κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις.

17. Με βάση όλα τα παραπάνω φαίνεται ότι μπαίνουμε σ ένα κρίσιμο χρονικό διάστημα με πυκνές κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις και σε μία παρατεταμένη άτυπη προεκλογική περίοδο με σοβαρό ενδεχόμενο το 2018 να είναι εκλογική χρονιά. Επομένως η ΛΑΕ θα πρέπει να κάνει ένα μεσοπρόθεσμο πολιτικό σχεδιασμό, να συνεχίσει την προσπάθειά της για ανασύνθεση και επαναθεμελίωση της ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά και ταυτόχρονα να είναι σε ετοιμότητα για ενδεχόμενες έκτακτες εξελίξεις, που μπορεί να προκληθούν εξαιτίας των παραπάνω λόγων.

18. Στόχος μας είναι η αποδόμηση του κυβερνητικού success story και η αποκάλυψη στο λαό ότι ο σημερινός μεταλλαγμένος ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι Αριστερά, ότι οι μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζει βρίσκονται στον αντίποδα των αρχών και αξιών της και ότι είναι δεξιές νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που δεν προσφέρουν καμία θετική διέξοδο από την κρίση για το λαό και τη χώρα. Επίσης να ενισχυθεί το ιδεολογικό και πολιτικό μέτωπο μας στη ΝΔ, στις άλλες μνημονιακές δυνάμεις και στην ακροδεξιά. Να απαντήσουμε στην κυρίαρχη συστημική προπαγάνδα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική στα μνημόνια πολιτική και ότι αυτά αποτελούν πλέον μία κανονικότητα για το λαό και τη χώρα μας. Να πείσουμε τα λαϊκά στρώματα ότι υπάρχει εναλλακτική πολιτική, ότι αυτή έχει επεξεργαστεί και προβάλλει η ΛΑΕ και ότι είναι όχι μόνο ριζοσπαστική και ανατρεπτική στα μνημόνια και στον ευρωμονόδρομο, αλλά και ρεαλιστική και βιώσιμη. Θα πρέπει να επεξεργαστούμε ειδικό πολιτικό σχέδιο προσέγγισης και υποδοχής λαϊκών στρωμάτων αλλά και αριστερών, που φεύγουν από το ΣΥΡΙΖΑ ή αποστασιοποιούνται απ’ αυτόν.

19. Η ΛΑΕ θα συνεχίσει την πολιτική καμπάνια της με βάση τα χαρακτηριστικά και τις μορφές, που αποφασίστηκαν στις τρεις προηγούμενες συνεδριάσεις του Π.Σ. με επίκεντρο τα κοινωνικά μέτωπα, την εναλλακτική πρόταση της και την ανάγκη συγκρότησης του πολιτικού, κοινωνικού και εκλογικού μετώπου, αντιμετωπίζοντας με αποφασιστικότητα τις πολιτικές και οργανωτικές αδυναμίες, που παρουσιάστηκαν τους προηγούμενους μήνες στο σχεδιασμό και κυρίως στην πραγματοποίηση του. Επομένως θα συνεχιστεί η διοργάνωση ανοιχτών πολιτικών συγκεντρώσεων της ΛΑΕ σε όλη τη χώρα γι αυτά τα θέματα. Στις 8 Νοέμβρη θα διοργανωθεί στην Αθήνα δημόσια εκδήλωση της ΛΑΕ για τα 100 χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης.

20. Η ΛΑΕ θα εργαστεί με πιο συγκεκριμένο, καλά σχεδιασμένο, κλιμακούμενο και επιταχυνόμενο προγραμματισμό και χρονοδιάγραμμα για τη συγκρότηση του πολιτικού κινηματικού και εκλογικού μετώπου των Αριστερών, αντιμνημονιακών, δημοκρατικών και πατριωτικών δυνάμεων. Το κεντρικό μας σύνθημα θα είναι “Ούτε ΣΥΡΙΖΑ ούτε ΝΔ – Υπάρχει εναλλακτική λύση – ΜΕΤΩΠΟ ΤΩΡΑ”.

Στην κατεύθυνση αυτή και προς υποβοήθηση αυτού του στόχου συνεχίζουμε τις μετωπικές πολιτικές πρωτοβουλίες, τις προσκλήσεις σε συγκεντρώσεις μας, ανταποκρινόμαστε στις πρωτοβουλίες και στις προσκλήσεις των άλλων αντιμνημονιακών και Αριστερών δυνάμεων, συγκροτούμε κοινά σχήματα σε συνδικαλιστικό κίνημα και ΟΤΑ, προχωράμε κατ’ αρχήν σε συγκρότηση βήματος διαλόγου και κοινής δράσης με όσους συμφωνούν, για να λειτουργήσει αυτό ως μαγνήτης και για τους άλλους. Συνδέουμε τον στόχο μας για την συγκρότηση μετώπου με τις μετωπικές πολιτικές και κινηματικές πρωτοβουλίες μας σε όλα τα επί μέρους πολιτικά και κοινωνικά μέτωπα της περιόδου. Ασκούμε δημόσια κριτική σε όσους αρνούνται ή υπονομεύουν το μέτωπο.

Η ΛΑΕ εκ των πραγμάτων, επειδή έχει οργανωτική δικτύωση σε όλη τη χώρα, επεξεργασμένο μεταβατικό πρόγραμμα, κοινωνική γείωση μέσω συλλογικών φορέων και κινημάτων και ενωτική πολιτική βούληση, είναι η αναντικατάστατη δύναμη, που μπορεί να ανοίξει δρόμους και για την εναλλακτική λύση και για την συγκρότηση του μετώπου, αρκεί βεβαίως να προχωρήσει σε εξωστρεφείς κινηματικές και πολιτικές δράσεις και σε μια μεγάλη πολιτική αντεπίθεση.

21. Στην απόφαση της προηγούμενης συνεδρίασης του ΠΣ της ΛΑΕ πριν από 4 μήνες είχαμε θέσει συγκεκριμένους πολιτικούς και οργανωτικούς στόχους. Για την ανάκαμψη των εργατικών και λαϊκών αγώνων, για την αναβάθμιση της δουλειάς μας στο εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα, για την συγκρότηση αυτοδιοικητικών συσπειρώσεων και πρωτοβουλιών, για την ανάπτυξη πολιτικών πρωτοβουλιών της νεολαίας της ΛΑΕ, για την οργανωτική ανασυγκρότηση της ΛΑΕ, για την αναβάθμιση της επικοινωνιακής πολιτικής της, για κεντρικές πολιτικές πρωτοβουλίες και δράσεις της, για τη συνέχιση της πολιτικής καμπάνιας της και για την συγκρότηση του κοινωνικού και πολιτικού μετώπου.

Η ΛΑΕ κινήθηκε σε γενικές γραμμές με βάση τους στόχους και το πρόγραμμα δράσης που είχαν αποφασιστεί. Είχε, όμως, παρά τα επιμέρους θετικά βήματα (π.χ. μεγάλη επιτυχία του φεστιβάλ Unity), σημαντικές έως πολύ σημαντικές καθυστερήσεις στην προώθησή τους, κυρίως όσων αφορά τη δουλειά της στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στην οργανωτική ανασυγκρότησή της και στα βήματα για την συγκρότηση του μετώπου. Συνεχίστηκαν να υπάρχουν πολλά προβλήματα στη λειτουργία της, τα οποία είναι οργανωτικά αλλά στην ουσία τους πολιτικά. Αυτά αφορούν κυρίως σημαντικές ελλείψεις και κενά στην λειτουργία και δράση των συλλογικών οργάνων και των πολιτικών και θεματικών επιτροπών. Για να αντιμετωπιστούν αυτά τα προβλήματα θα πρέπει να υπάρξει ταχύτατα μία συνολική οργανωτική ανασυγκρότηση της ΛΑΕ.

22. Η ΛΑΕ, τα μέλη και φίλοι της θα είναι στην πρώτη γραμμή των εργατικών και λαϊκών αγώνων για τα εργασιακά, κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα της περιόδου. Θα συμβάλει με τη συστηματική παρέμβαση των μελών της, με πρωτότυπες δράσεις, με την αξιοποίηση νέων μορφών κινητοποίησης του λαού και της νεολαίας, στη δημιουργία ενός πλατιού και ισχυρού λαϊκού ρεύματος για την αντιμνημονιακή ανατροπή.

Η ΛΑΕ θα συμβάλει με όλες τις δυνάμεις της στη στήριξη και ανάπτυξη των εργατικών και λαϊκών αγώνων για:

• Αντίσταση στην εργασιακή, ασφαλιστική και προνοιακή κατεδάφιση.

Αποτελούν αιχμή του Μνημονίου 3, όπου θα έχουμε κλιμάκωση της επίθεσης, στα θέματα του μισθού, της σύνταξης, των εργασιακών σχέσεων, του απεργιακού δικαιώματος, των οικογενειακών και προνοιακών επιδομάτων κλπ

Απαιτείται πρωτοβουλία ενεργοποίησης όλων των δυνάμεων μας, που παρεμβαίνουν στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, με στόχο τη μεγιστοποίηση της δράσης μας, την ενοποίηση και το ξεκαθάρισμα της παρέμβασής μας σ’ αυτό το κρίσιμο πεδίο.

Απαιτούνται πρωτοβουλίες παρέμβασης κυρίως στο επίπεδο των πρωτοβάθμιων σωματείων, συντονισμού των υπαρκτών αγωνιστικών δυνάμεων, πρωτοβουλίες ανοίγματος μετώπων στον ιδιωτικό τομέα με έμφαση στην νεολαιίστικη απεύθυνση.

Η εργατική αντίσταση, όμως, δεν περιορίζεται στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Η επίθεση της τρίτης «αξιολόγησης» αφορά πλατιά λαϊκά στρώματα στο χώρο κατοικίας τους και συνδέεται με την προοπτική σαρωτικών ιδιωτικοποιήσεων δημόσιων υπηρεσιών (πχ. ΟΤΑ και όχι μόνο). Είναι απαραίτητο τα «εργασιακά» να γίνουν αντικείμενο των Πολιτικών Επιτροπών σε τοπικό επίπεδο και να διερευνηθούν τα σημεία όπου η τοπική δράση μας θα συνδέεται με δυνάμεις του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

• Αντίσταση στις ιδιωτικοποιήσεις.

Είναι κεντρικό σημείο της επίθεσης του Μνημονίου 3, που θα συνεχιστεί με αμείωτη ένταση στους επόμενους μήνες.

Αφορά τους δημόσιους χώρους (π.χ. Ελληνικό), κοινωνικά αγαθά όπως το νερό, τεράστιας σημασίας υποδομές (όπως η ΔΕΗ, ο σιδηρόδρομος, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια), αλλά και κρίσιμους τομείς υπηρεσιών (υγεία, εκπαίδευση, καθαριότητα κ.α.) όπου οι ιδιωτικοποιήσεις καλπάζουν με φανερούς ή καλυμμένους τρόπους.

Το μέτωπο αυτό είναι πολύτιμο γιατί παρουσιάζεται η δυνατότητα συνένωσης της αντίστασης των απειλούμενων εργαζομένων σε μεγάλες Δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κ.α.) με τους ανθρώπους που κινδυνεύουν ως χρήστες των υπηρεσιών αυτού του τμήματος του Δημοσίου Τομέα, αλλά και πολλών σημαντικών πρωτοβουλιών, ομάδων παρέμβασης κ.ο.κ. που έχουν αναπτυχθεί σε τοπικό επίπεδο.

Οι δυνάμεις της ΛΑΕ θα πάρουν πρωτοβουλίες για τον συντονισμό αυτών των αντιστάσεων και τη συνένωσή τους στο κορυφαίο δυνατό επίπεδο.

• Πλειστηριασμοί – κόκκινα δάνεια.

Το κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς λαϊκής κατοικίας και περιουσίας θα πρέπει να μαζικοποιηθεί, να εξαπλωθεί σε όλη τη χώρα, σε κάθε δήμο και γειτονιά, να διευρυνθεί με τη συμμετοχή εργατικών συνδικάτων, κοινωνικών συλλογικοτήτων και κινημάτων, αυτοδιοικητικών κινήσεων, συλλόγων φτωχοποιημένων δανειοληπτών, να αποκτήσει πανελλαδικό συντονισμό και να συνδυαστεί με την πρότασή μας για σεισάχθεια – διαγραφή χρεών υπερχρεωμένων λαϊκών νοικοκυριών και καταστραμμένων μικρομεσαίων επαγγελματιών, αυτοαπασχολουμένων και αγροτών.

Στηρίζουμε την πανελλαδική κινητοποίηση των επιτροπών πρωτοβουλίας, συντονισμών συλλογικοτήτων και άλλων κινημάτων κατά των πλειστηριασμών στις 4 Νοέμβρη.

• Αντιρατσιστικό – αντιφασιστικό.

Πρέπει να αποτελέσει τμήμα της δράσης της όλης ΛΑΕ και όχι ενός τμήματός της. Η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και μετανάστες, οι απαντήσεις στην προσπάθεια ανάπτυξης ρατσιστικής βίας (επιθέσεις ΧΑ σε μετανάστες στον Ασπρόπυργο, σε συνδικαλιστές της ΠΕΝΕΝ κλπ), οι απαντήσεις στο «θεσμικό ρατσισμό» (πολιτικές Ευρώπης – φρούριο, συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, κατάσταση στα στρατόπεδα κ.ο.κ.), η απόκρουση της ισλαμοφοβίας και η σύνδεση αυτών των μετώπων με τον αντιιμπεριαλισμό και την υποστήριξη της ειρήνης, είναι άξονες τόσο για κεντρική όσο και για τοπική δράση, που πρέπει να αναλάβουν οι δυνάμεις της ΛΑΕ, ενισχύοντας την ενότητα με άλλες αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες και οργανώσεις.

• Νεολαία.

Στο αμέσως επόμενο διάστημα η Πολιτική Γραμματεία της ΛΑΕ οφείλει να παρουσιάσει σχέδιο δράσης για πρωτοβουλία στη νεολαία, που θα αρχίζει από το συντονισμό των υπαρκτών δυνάμεων. Ιδιαίτερη προσοχή θα χρειαστεί στο να μην περιοριστούμε στους οργανωμένους χώρους εκπαίδευσης, αλλά έστω σταδιακά να αντιμετωπιστεί το κενό στα ζητήματα της νεολαίας στην ανεργία, της εργαζόμενης νεολαίας, της νεολαίας στην επισφάλεια, της νεολαίας στη συνοικία. Με αυτή την έννοια η συζήτηση για τη νεολαία δεν αφορά μόνο μια θεματική επιτροπή νεολαίας, αλλά είναι αντικείμενο που πρέπει να απασχολήσει όλε τις δυνάμεις της ΛΑΕ.

23. Για την οργανωτική ανασυγκρότηση εγκρίθηκε ως απόφαση η εισήγηση που στο ΠΣ του οργανωτικού γραφείου της ΛΑΕ, η οποία και θα σταλεί στα μέλη και στις πολιτικές και θεματικές επιτροπές της ΛΑΕ για συζήτηση και εφαρμογή. Επίσης εξουσιοδοτήθηκε η ΠΓ να εξετάσει το θέμα της συγκρότησης επιτροπής προγράμματος, για να μελετά και να εισηγείται στα συλλογικά όργανα της ΛΑΕ την περαιτέρω εξειδίκευση και επικαιροποίηση του.