Είναι τραγικό αλλά συνιστά μια κακή παράδοση σε χώρους της Αριστεράς, ευτυχώς όχι όλης.
Καταλαβαίνω πολύ καλά δυνάμεις από τον ΣΥΡΙΖΑ και βεβαίως από τα βρώμικα κέντρα του συστήματος και τις ιστοσελίδες τους να συνεχίζουν την ρυπαρή προπαγάνδα κατά του Λαφαζάνη για το ότι εμφανίστηκε στην εκπομπή «Σπαρτιάτες», παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ο Λαφαζάνης αναγνώρισε το λάθος του να μην επιδιώξει να πληροφορηθεί την ταυτότητα της διαδικτυακής τηλεόρασης, πράγμα που όπως έχει πει θα τον οδηγούσε σε διαφορετική στάση.
Αυτή η στάση συστημικών και μεταλλαγμένων προσκυνημένων «αριστερών» δυνάμεων είναι εξηγήσιμη και κατανοητή.
Αυτή, όμως, που πρέπει να χαρακτηριστεί ακατανόητη είναι η στάση που ακολουθούν, στο όνομα της τυφλής αντιπαλότητας προς την ΛΑ.Ε, διαδικτυακά μέσα που κινούνται στον χώρο του ΚΚΕ αλλά και μέσα ορισμένων δυνάμεων στον χώρο της «αντικαπιταλιστικής Αριστεράς», προφανώς υπό την καθοδήγηση των κρυπτόμενων ηγεσιών τους, οι οποίες δεν βγαίνουν να υπογράψουν την ύπουλη λασπολογία στο πρόσωπο του Λαφαζάνη, την οποία, ασύγγνωστα και με φτυαριές, νομίζουν ότι βρήκαν την χρυσή ευκαιρία να εξαπολύουν.
Και εξαπολύουν αυτές τις λασπολογικές εφευρέσεις περί «εθνικισμού» και, δήθεν, ανοχής στην «ακροδεξιά», την ώρα που το βαθύ αυταρχικό σιδερόφρακτο κράτος της Ελληνικής Ασφάλειας έχει συσσωρεύσει δικογραφίες χιλιάδων σελίδων κατά του Λαφαζάνη και την ώρα που η νεοφασιστική Ουκρανία με την αγαστή συνεργασία της CIA και του G. Pyatt και δια της κρατικής Ουκρανικής Κυπίτικης ιστοσελίδας, της «Myrotvorets», έχει στοχοποιήσει τον Λαφαζάνη μαζί με τον Αν. Ζαφείρη, τοποθετώντας τους ως εχθρούς της χούντας του Κιέβου σε περίοπτη θέση στην λίστα «καταζητούμενων» και ανεπιθύμητων ανά τον πλανήτη.
Δυστυχώς, είναι παλιά αμαρτωλή ιστορία σε χώρους και σε δυνάμεις της Αριστεράς να μην υπάρχει συνεργασία ανάμεσα τους, συχνά ούτε αλληλεγγύη, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις κυριαρχεί και ανρθωποφαγία.
Φαίνεται πως όσες δυσκολίες και αν έχει η Αριστερά, ορισμένες δυνάμεις της, ευτυχώς όχι όλες, ελάχιστα μαθαίνουν από τα λάθη και τις αποτυχίες της.
Και το πιο τραγικό είναι ότι συχνά τα θύματα των «ανθρωποφάγων» διαθέσεων είναι πρόσωπα που κάτι έχουν να πουν και κυρίως ενοχλούν.
Ενοχλούν όχι μόνο τα σκληρά κέντρα του συστήματος αλλά και βαλτωμένους αντιενωτικούς χώρους της Αριστεράς.
Νίκος Βρέμης
