Σε εκδήλωση που διοργάνωσε η «Αγωνιστική Συνεργασία Πελοποννήσου» (Τετάρτη 17 Απριλίου 2019) στην αίθουσα του πολυχώρου «Loutraki Thermal Spa», με θέμα: «Μετατροπή της Κοινοπραξίας «Club Hotel Loutraki Casino» σε Ανώνυμη Εταιρία», μίλησαν ο Τόλιος Γιάννης, διδάκτωρ Οικονομικών, υποψήφιος Ευρωβουλευτής της ΛΑΕ, ο Θεοδωρόπουλος Σαράντος, δικηγόρος, μέλος του Δ.Σ. Αθηνών και ο Λόης Νίκος, δικηγόρος, μέλος του Δ.Σ Κορίνθου, ενώ υπήρξαν και παρεμβάσεις από τους υποψηφίους Δημάρχους «Λουτρακίου-Περαχώρας-Αγ.Θεοδώρων», Βασιλείου Δημήτρη και Ηλιακόπουλο Παναγιώτη, καθώς και από το Ρουμελιώτη Γιώργο, πρόεδρο της δημοτικής επιχείρησης «ΑΕ Λουτρακίου» και τον υπεύθυνο δημοσίων σχέσεων του «Καζίνου Λουτρακίου», Βραχάτη Γιάννη.
Οι τρεις ομιλητές (Γ. Τόλιος, Σ. Θεοδωρόπουλος, Ν. Λόης), ανάλυσαν διεξοδικά τις βαθύτερες αιτίες των προβλημάτων «βιωσιμότητας» του Καζίνου στην οποία συμμετέχει ο Δήμος με μικρό ποσοστό, καθώς και τις προϋποθέσεις αναζήτησης βιώσιμης λύσης, με επίκεντρο την προστασία των συμφερόντων του δημοσίου, των εργαζόμενων στο Καζίνο και του Δήμου Λουτρακίου. Ειδικότερα τόνισαν ότι οι κυριότερες αιτίες των προβλημάτων του Καζίνου, εκτός από την γενικότερη κρίση, οφείλονται στην ασυδοσία της εργοδοσίας και πολυεθνικών εταιριών που συμμετέχουν στην «Κοινοπραξία», στην ανεξέλεγκτη χρηματοδότηση των τραπεζών, στην απουσία ουσιαστικού ελέγχου και εποπτείας του Καζίνο, στην ολιγωρία και σκανδαλώδη εύνοια των κυβερνήσεων προς τα μεγάλα συμφέροντα, κά, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία χρεών ύψους 143 εκατ. (τράπεζες, εφορία, ΙΚΑ, εργαζόμενους, προμηθευτές, κά).
Το 2016 έγινε ρύθμιση χρεών του Καζίνου, με «κούρεμα» κατά 60% των οφειλών προς Δημόσιο και Τράπεζες ύψους 80 εκατ. € (26 εκατ. αφορούσαν χρέη στην εφορία και ασφαλιστικά ταμεία), ενώ τα υπόλοιπα 60,5 εκατ. συμφωνήθηκε να εξοφληθούν με άτοκες μηνιαίες δόσεις σε βάθος 15ετίας. Ταυτόχρονα υπήρξε δέσμευση για μετατροπή της Κοινοπραξίας σε Ανώνυμη Εταιρία. Ωστόσο οι ξένες εταιρίες-βασικοί μέτοχοι του Καζίνου διεκδικούν την επιστροφή φόρων 40 εκατ. €, αμφισβητώντας την αύξηση του φόρου παιγνίων (gaming tax) από 22% στο 35% το 1996, για τα οποία το δημόσιο έχει ασκήσει στο ΣτΕ «αίτηση αναίρεσης» η οποία δεν έχει ακόμα εκδικαστεί. Παράλληλα το Καζίνο δημιούργησε νέα χρέη στο ΙΚΑ, ύψους 22 εκατ. €, ενώ δεν έχει εκπληρώσει συμβατικές του υποχρεώσεις για επενδύσεις 30 εκατ στο Δήμο Λουτρακίου. Από την άλλη προκαλεί εντύπωση η «εκκωφαντική» απουσία ελέγχου στο Καζίνο από το υπουργείο Τουρισμού και την Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων (ΕΕΕΠ), καθώς και η αδιαφορία τήρησης της δέσμευσης των βασικών μετόχων μετατροπής της Κοινοπραξίας σε Ανώνυμη Εταιρία.
Οι εισηγητές τόνισαν ότι το πρώτο βήμα για επίλυση των προβλημάτων του Καζίνου (απασχολεί 1.200 εργαζόμενους), είναι η κυβέρνηση να δείξει πολιτική βούληση για την επίλυση του θέματος με άξονα: α) την προστασία των συμφερόντων του δημοσίου, β) τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων, γ) τον απεγκλωβισμό του Δήμου από το Καζίνο και την προστασία των περιουσιακών του δικαιωμάτων, δ) την ουσιαστική εποπτεία και τον έλεγχο των δραστηριοτήτων του Καζίνου από την ΕΕΕΠ και υπουργείο Τουρισμού και ε) την εκπόνηση σύγχρονου «επιχειρησιακού σχεδίου» (business plan) και μετατροπή του σε Ανώνυμη Εταιρία, προχωρώντας αν χρειαστεί σε αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου.
Τέλος οι ομιλητές τόνισαν ότι το πρόβλημα του «Καζίνο Λουτρακίου», φέρνει στο προσκήνιο το κρίσιμο ερώτημα για το μοντέλο ανάπτυξης της χώρας. Η «καζινοποίηση» της οικονομίας, δεν αποτελεί ελπιδοφόρα απάντηση για το μέλλον της χώρας. Η «οικονομία του τζόγου», σύμφωνα με τη διεθνή πείρα, δεν δημιουργεί «αλυσίδες αξίας» ούτε και μόνιμες θέσεις εργασίας, ενώ είναι πολύ επισφαλής η δημιουργία εισοδημάτων. Κατά συνέπεια τα σχέδια μιας αυξανόμενης «καζινοποίησης» (δημιουργία μεγάλου καζίνου στο Μαρούσι και μετατροπή του χώρου του «Ελληνικού» σε «καζινούπολη»), εντείνουν την «τριτογενοποίηση» της οικονομίας και θα έχουν αρνητικές κοινωνικές προεκτάσεις από διάφορα «κυκλώματα» που δημιουργεί η ύπαρξή τους.
Τέλος από την όλη συζήτηση, αυτό που προέκυψε ως αναγκαιότητα στο ευρύτερο πεδίο της οικονομικής πολιτικής, ήταν η εφαρμογή εναλλακτικής πολιτικής και η προώθηση σχεδίου παραγωγικής ανόρθωσης και οικολογικού μετασχηματισμού της οικονομίας, στα πλαίσια του οποίου θα υπάρχει ανάλογη τουριστική πολιτική, με αυστηρές ρυθμίσεις και ελέγχους στη λειτουργία των όποιων Καζίνο. Επίσης είναι αναγκαία η κατάργηση της πολιτικής «Λιτότητας και Επιτροπείας» και η προώθηση των διεθνών οικονομικών σχέσεων της χώρας στη βάση της ισοτιμίας και της αμοιβαία επωφελούς συνεργασίας, κά.