Με την κρίση που “ξεπεράστηκε” να είναι παρούσα και να ακουμπά και τους “μεγάλους” της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μεγαλώνουν οι φόβοι των Βρυξελλών για τα… exit
Κάθε θαύμα τριήμερο! Δεν πρόλαβε καλά καλά να στεγνώσει το μελάνι στους τίτλους για την “Συνάντηση των Βερσαλλιών” και τα “νέα (μεγαλεπήβολα) σχέδια” Γερμανίας και Γαλλίας που συνεπικουρούν Ιταλία και Ισπανία, και άρχισαν τα όργανα.
“Η κρίση επέστρεψε αν και δεν είχε φύγει ποτέ” έγραψε η Süddeutsche Zeitung, προσγειώνοντας όσους στη χώρα μας είχαν ετοιμαστεί να απογειωθούν.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι το άρθρο, που το υπέγραφαν δυο πατενταρισμένοι Γερμανοί “σοφοί”, ο επικεφαλής του Ινστιτούτου IFO του Μονάχου καθηγητής Κλέμενς Φουστ και ο διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου στο Μίνστερ Γιοχάνες Μπέκερ, μπορεί να ξεκινούσε από το ελληνικό “πρόβλημα” και την Αθήνα που εφαρμόζει “μη ικανοποιητικά τις δεσμεύσεις της”, αλλά μετά πήγαινε σε αυτό που συνήθως καταχωνιάζεται: την κατάσταση στη Γαλλία και την Ιταλία.
Όπως ανέφεραν οι δύο γκουρού της οικονομίας, “οι χώρες που τους προκαλούν τις μεγαλύτερες ανησυχίες είναι δύο από τις τρεις μεγαλύτερες της ΕΕ, η Γαλλία και η Ιταλία, με το τεράστιο χρέος και τις κυβερνήσεις τους να μην είναι διατεθειμένες να κάνουν κάτι για να το αλλάξουν”.
Και αυτό, το γερμανικό καμπανάκι για τους λοιπούς “εταίρους” της… πρώτης ταχύτητας, δεν προσπερνιέται με δηλώσεις σαν κι αυτές του Ολάντ για “διαφοροποιημένες συνεργασίες”, ούτε βέβαια με ακροβασίες όπως αυτές του Τζεντιλόνιγια “ολοκληρωμένη Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά με διαφορετικά επίπεδα ολοκλήρωσης”. Πολύ περισσότερο το πρόβλημα δεν λύνεται με αστειότητες σαν κι αυτές του Ραχόι: “Η Ισπανία θα προχωρήσει στην ολοκλήρωση με όλους εκείνους που θα θελήσουν να την ακολουθήσουν”!
Γιατί η επίκληση “νέων σχεδίων” που δεν απαντούν στα πραγματικά προβλήματα που έχουν αναδειχθεί, και διευρύνουν το δημοκρατικό έλλειμμα της ΕΕ που θρέφει τους σοβινισμούς, τους φράχτες και την επέλαση της ακροδεξιάς, δεν είναι λύση. Αντίθετα, επιτείνει τα προβλήματα που υποτίθεται ότι θα έλυνε.
Διόλου συμπτωματικά λοιπόν, ένας άλλος πόλος της γερμανικής πολιτικής, το Spiegel, εμφανίζεται να προειδοποιεί ότι “το 2017 μπορεί να είναι χρονιά διάλυσης της Ευρωζώνης” καθώς υπάρχει τριπλός κίνδυνος: Nexit, Frexit και Ilexit! Οπότε, με την Ολλανδία, την Γαλλία και την Ιταλία να μπορούν να ανοίξουν το ευρωκουτί της Πανδώρας, “η πολιτική κάστα στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο καλό είναι να προετοιμάζονται, διότι ένας απαισιόδοξος είναι ένας αισιόδοξος με εμπειρία”.
Σε αυτό το πλαίσιο, με τα exit να κρέμονται πάνω από τα Eurogroup και τις Συνόδους Κορυφής , είναι συνεπέστατη η άρνηση της Κομισιόν να δεχτεί το αίτημα της Άννας Διαμαντοπούλου για δημοσιοποίηση του σχεδίου που εκπόνησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το καλοκαίρι του 2015, για την αντιμετώπιση των συνεπειών μιας πιθανής εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.
Ο Μοσκοβισί, ο Γιούνκερ και όλο το Κολέγιο, κατανοούν -λέει- τις καλές προθέσεις της πρώην επιτρόπου αλλά κρατούν επτασφράγιστο τον φάκελο καθώς η δημοσιοποίησή του θα απειλούσε “τη χρηματοπιστωτική, νομισματική και οικονομική κατάσταση άλλων κρατών-μελών της Ευρωζώνης ατομικά, αλλά και την Ευρωζώνη συνολικά”.
Έτσι ακριβώς: Οι αγορές θα σπεκουλάριζαν και σε “άλλα κράτη” αλλά και στην Ευρωζώνη “συνολικά”. Γιατί, προφανώς, παραείναι ανοιχτοί για να το συμμαζέψουν.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, είναι δημοσιογράφος.
**Πηγή: news247.gr
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι το άρθρο, που το υπέγραφαν δυο πατενταρισμένοι Γερμανοί “σοφοί”, ο επικεφαλής του Ινστιτούτου IFO του Μονάχου καθηγητής Κλέμενς Φουστ και ο διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου στο Μίνστερ Γιοχάνες Μπέκερ, μπορεί να ξεκινούσε από το ελληνικό “πρόβλημα” και την Αθήνα που εφαρμόζει “μη ικανοποιητικά τις δεσμεύσεις της”, αλλά μετά πήγαινε σε αυτό που συνήθως καταχωνιάζεται: την κατάσταση στη Γαλλία και την Ιταλία.
Όπως ανέφεραν οι δύο γκουρού της οικονομίας, “οι χώρες που τους προκαλούν τις μεγαλύτερες ανησυχίες είναι δύο από τις τρεις μεγαλύτερες της ΕΕ, η Γαλλία και η Ιταλία, με το τεράστιο χρέος και τις κυβερνήσεις τους να μην είναι διατεθειμένες να κάνουν κάτι για να το αλλάξουν”.
Και αυτό, το γερμανικό καμπανάκι για τους λοιπούς “εταίρους” της… πρώτης ταχύτητας, δεν προσπερνιέται με δηλώσεις σαν κι αυτές του Ολάντ για “διαφοροποιημένες συνεργασίες”, ούτε βέβαια με ακροβασίες όπως αυτές του Τζεντιλόνιγια “ολοκληρωμένη Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά με διαφορετικά επίπεδα ολοκλήρωσης”. Πολύ περισσότερο το πρόβλημα δεν λύνεται με αστειότητες σαν κι αυτές του Ραχόι: “Η Ισπανία θα προχωρήσει στην ολοκλήρωση με όλους εκείνους που θα θελήσουν να την ακολουθήσουν”!
Γιατί η επίκληση “νέων σχεδίων” που δεν απαντούν στα πραγματικά προβλήματα που έχουν αναδειχθεί, και διευρύνουν το δημοκρατικό έλλειμμα της ΕΕ που θρέφει τους σοβινισμούς, τους φράχτες και την επέλαση της ακροδεξιάς, δεν είναι λύση. Αντίθετα, επιτείνει τα προβλήματα που υποτίθεται ότι θα έλυνε.
Διόλου συμπτωματικά λοιπόν, ένας άλλος πόλος της γερμανικής πολιτικής, το Spiegel, εμφανίζεται να προειδοποιεί ότι “το 2017 μπορεί να είναι χρονιά διάλυσης της Ευρωζώνης” καθώς υπάρχει τριπλός κίνδυνος: Nexit, Frexit και Ilexit! Οπότε, με την Ολλανδία, την Γαλλία και την Ιταλία να μπορούν να ανοίξουν το ευρωκουτί της Πανδώρας, “η πολιτική κάστα στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο καλό είναι να προετοιμάζονται, διότι ένας απαισιόδοξος είναι ένας αισιόδοξος με εμπειρία”.
Σε αυτό το πλαίσιο, με τα exit να κρέμονται πάνω από τα Eurogroup και τις Συνόδους Κορυφής , είναι συνεπέστατη η άρνηση της Κομισιόν να δεχτεί το αίτημα της Άννας Διαμαντοπούλου για δημοσιοποίηση του σχεδίου που εκπόνησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το καλοκαίρι του 2015, για την αντιμετώπιση των συνεπειών μιας πιθανής εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.
Ο Μοσκοβισί, ο Γιούνκερ και όλο το Κολέγιο, κατανοούν -λέει- τις καλές προθέσεις της πρώην επιτρόπου αλλά κρατούν επτασφράγιστο τον φάκελο καθώς η δημοσιοποίησή του θα απειλούσε “τη χρηματοπιστωτική, νομισματική και οικονομική κατάσταση άλλων κρατών-μελών της Ευρωζώνης ατομικά, αλλά και την Ευρωζώνη συνολικά”.
Έτσι ακριβώς: Οι αγορές θα σπεκουλάριζαν και σε “άλλα κράτη” αλλά και στην Ευρωζώνη “συνολικά”. Γιατί, προφανώς, παραείναι ανοιχτοί για να το συμμαζέψουν.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, είναι δημοσιογράφος.
**Πηγή: news247.gr
