Οι κίνδυνοι για την ειρήνη τόσο στη γειτονιά μας όσο και παγκόσμια μέρα με τη μέρα γίνονται μεγαλύτεροι: από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, τα τεκταινόμενα στην Εγγύς Ανατολή μέχρι την αυξανόμενη επιθετικότητα των ΗΠΑ οι οποίες προτίθενται να παραβιάσουν ακόμη και τη συνθήκη για τα πυρηνικά μέσου βεληνεκούς.
Η σημερινή κυβέρνηση όπως και οι προηγούμενες εμπλέκει ολοένα και πιο βαθιά τη χώρα μας και το λαό μας σε αυτή την επικίνδυνη πολιτική.
Καθένας και καθεμιά που εμφορείται από δημοκρατικά και πατριωτικά αισθήματα πρέπει να αντιδράσει. Χρειάζεται να ενισχυθεί το αντιπολεμικό κίνημα. Τα πολιτικά κόμματα που έχουν φιλειρηνικές, αντιΝΑΤΟϊκές θέσεις (ΚΚΕ, ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) ορθά επισημαίνουν σε διάφορες ευκαιρίες τους κινδύνους.
Ωστόσο αυτό δεν αρκεί. Χρειάζεται η δημιουργία ενός πανίσχυρου, ενωτικού, μαζικού αντιπολεμικού κινήματος που θα υπερβαίνει τους οπαδούς των κομμάτων, που θα αγκαλιάζει και θα συνενώνει πολύ ευρύτερα τμήματα της κοινωνίας, τη μεγάλη πλειοψηφία της. Είναι πολλοί αυτοί που διστάζουν να έρθουν σε μια κομματική εκδήλωση ή κάτω από ένα κομματικό πανό έστω και αν συμφωνούν με το αντιπολεμικό, αντιΝΑΤΟϊκό του περιεχόμενο. Πρέπει να τους διευκολύνουμε να βγουν από το σπίτι τους.
Χρειάζεται να βρεθούν στους δρόμους από κοινού εκατοντάδες χιλιάδες, ακόμη και εκατομμύρια άνθρωποι που θέλουν να αγωνιστούν για την ειρήνη, ενάντια στην εμπλοκή της Ελλάδας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, για την υπεράσπιση της εθνικής μας ανεξαρτησίας και κυριαρχίας. Οι κομματικές συγκεντρώσεις και τα κομματικά πανό είναι θεμιτά, αλίμονο. Όμως, αντικειμενικά δεν αρκούν, στενεύουν με ένα τρόπο την εμβέλεια του μαζικού κινήματος. Και η κατάσταση είναι τόσο επείγουσα που απαιτεί συγκλίσεις, συνεργασία, συνάντηση των πολλών, όλων εκείνων που δεν εντάσσονται σε κομματικούς σχηματισμούς. Προέχει το μαζικό, αντιπολεμικό κίνημα.
Όλες οι αντιπολεμικές κινήσεις, ο Πανελλαδικός Αντιπολεμικός Κινηματικός Συντονισμός (ΠΑΚΣ) που ιδρύθηκε πρόσφατα, η ιστορική Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ), τα εργατικά συνδικάτα (είτε ανήκουν στο ΠΑΜΕ είτε όχι), επιστημονικές ενώσεις, άλλοι μαζικοί φορείς πρέπει επιτέλους να συναντηθούν στους δρόμους του αγώνα. Δεν βοηθάει, όπως συνέβη και πρόσφατα, να γίνονται αντιπολεμικές διαδηλώσεις μέσα στο διάστημα λίγων ημερών από διαφορετικούς φορείς. Τώρα ειδικά απαιτείται ενότητα με ένα κοινό σύνθημα:
Εχθροί δεν είναι οι γείτονες λαοί
είναι οι βάσεις και οι Νατοϊκοί
