Ως πολιτικός σεισμός ακούστηκε η βαρυσήμαντη δήλωση του Ακίλα Σάλεχ, Καγκελάριου και Πρόεδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων της Λιβύης, στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Al Arabiya, πως όταν μία νέα κυβέρνηση εθνικής ενότητας της Λιβύης συμφωνηθεί από τις δύο πλευρές, κατά τις πολιτικές διαδικασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη μετά την παραίτηση Σάρατζ από την κυβέρνηση της Τρίπολης, τότε όλες οι Διεθνείς Συμφωνίες που είχαν υπογραφεί θα επανεξεταστούν.
Η δήλωση αυτή του Ακίλα Σάλεχ αφορά πρωτίστως το παράνομο τουρκολυβικό μνημόνιο και την κατάργησή του από μια μελλοντική κυβέρνηση εθνική ενότητας στη Λιβύη και αφορά πρωτίστως αυτό το μνημόνιο αφού ο Ακίλα Σάλεχ είναι από τους σφοδρότερους πολέμιους του και πολέμιος της τουρκικής παρουσίας και επιρροής στη Λιβύη, ενώ είναι ταυτόχρονα από τους αρχιτέκτονες των διεργασιών για ειρήνη και εθνική συμφιλίωση στη Λιβύη και θεωρείται ο πιθανότερος πρόεδρος μιας νέας κυβέρνησης εθνικής ενότητας στη γειτονική χώρα.
Τα νέα, λοιπόν, είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά από τη Λιβύη και μπορεί να επιβραβεύσουν την Iskra και όλους αυτούς, οι οποίοι σε ανύποπτους καιρούς και παρά τις συκοφαντίες που εδέχοντο, άνοιξαν δρόμους θετικών σχέσεων με τον LNA και την κυβέρνηση της Ανατολικής Λιβύης, θεωρώντας ότι τόσο ο Ερντογάν όσο και τα ανδρείκελα του στην Τρίπολη μπορεί να απομονωθούν και να ηττηθούν.
Έχω γράψει και άλλες φορές ότι ο αγώνας της Ελλάδας ενάντια στον επεκτατισμό Ερντογάν μπορεί να κριθεί στη Λιβύη. Αν οι επικείμενες εξελίξεις στη Λιβύη οδηγήσουν στην ακύρωση του Τουρκολυβικού μνημονίου, αυτό δεν θα αντιπροσωπεύει απλώς μια ήττα για το τουρκικό καθεστώς αλλά θα αντιπροσωπεύει ένα Βατερλώ για τον Ερντογάν που θα ισοδυναμεί με ταπεινωτικό πλήγμα και εξευτελισμό του.
Αν τα νέα από την Λιβύη μοιάζουν ελπιδοφόρα , αυτό δεν σημαίνει ότι οι τόσο σημαντικές για την Ελλάδα θετικές εξελίξεις θα έρθουν από μόνες τους, με την Αθήνα να παραμένει άβουλη και μοιραία εγκλωβισμένη στην ακινησία της υποτέλειας και στους γερμανικούς σχεδιασμούς.
Η Ελλάδα, αυτήν την ώρα, οφείλει να δράσει και να αναλάβει πρωτοβουλίες για να στηρίξει το ηγετικό δίδυμο Ακίλα Σάλεχ-Χαλίφα Χαφτάρ και να στηρίξει πρωτίστως δημοκρατικές διεξόδους στη γειτονική χώρα και διαδικασίες ανάδειξης δημοκρατικής κυβέρνησης συμφιλίωσης στη Λιβύη, που θα δεσμευτεί να υπηρετήσει δραστήρια την ειρήνη και το διεθνές δίκαιο και πρωτίστως τη Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας για νόμιμες και δίκαιες θαλάσσιες ρυθμίσεις στην περιοχή.
Και επιτέλους θέλω να προσθέσω ότι το πολιτικό κατεστημένο των Αθηνών οφείλει, αντί να αφήνει μόνη και να εγκαταλείπει την Κύπρο, να δείξει έμπρακτη αλληλεγγύη στη Λευκωσία και να θέσει από κοινού βέτο, κατά την επικείμενο Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε, στις απαράδεκτες, έτσι κι αλλιώς, κυρώσεις της Ε.Ε στη Λευκορωσία, αν δεν υπάρξουν ουσιαστικές και δραστικές κυρώσεις κατά της Τουρκίας.
Τέλος, η Ελλάδα, αντί να συνεχίζει ακόμα και τώρα να γυρίζει την πλάτη στη Συρία, την ώρα που η τελευταία διεξάγει σκληρό και κρίσιμο πόλεμο κατά της εισβολής της Τουρκίας, οφείλει να αποκαταστήσει άμεσα και πλήρως τις διπλωματικές σχέσεις της με την Δαμασκό και να επιδιώξει άμεσα συνάντηση Κορυφής σε επίπεδο, τουλάχιστον, υπουργών Εξωτερικών ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Συρία.
Αν η Ελλάδα δεν προχωρήσει στα αναγκαία μεγάλα βήματα εξωτερικής πολιτικής στην Ανατολική Μεσόγειο και πρωτίστως στη Λιβύη, στην Κύπρο και στη Συρία, τότε θα είναι άξια της τύχης της.
Ο ελληνικός λαός, παρά την οικονομική κρίση και την πανδημία και ίσα-ίσα επειδή βιώνει μια πρωτοφανή φτωχοποίηση και εγκατάλειψη, οφείλει να βρει τους τρόπους να δώσει δυναμικό παρών για να αποκτήσει η Ελλάδα ανεξάρτητη φωνή και να ακολουθήσει επιλογές ανόρθωσης και ανασυγκρότησης.
Παναγιώτης Λαφαζάνης