Οι τελευταίες εξελίξεις με το 4ο μνημόνιο και την πλήρη αδιαλλαξία της τρόικα σχετικά με το χρέος αλλά και οι ραγδαίες εξελίξεις με τις εξαγορές στον μιντιακό χώρο, έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι η χώρα τελεί υπό διπλή κατοχή, η οποία συνεχώς γίνεται σκληρότερη και πιο ασφυκτική. Από τη μια βρίσκεται το κουαρτέτο ως εντολοδόχος της Γερμανική ΕΕ και ΔΝΤ και από την άλλη μια μεγαλοεπιχειρηματική ολιγαρχία που ελέγχει όλο και περισσότερο, άμεσα και έμμεσα όλες τις μεγάλες Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες εταιρείες και όλο σχεδόν το δεσπόζον μιντιακό τοπίο.
Η κατεστημένη μνημονιακή πολιτική τάξη της χώρας επιβεβαιώνεται ως “υπαλληλικό – υπηρετικό” προσωπικό διαχείρισης και διεκπεραίωσης αυτών των αδίστακτων εξουσιών, που επιβάλλουν χωρίς αντιστάσεις την βούληση τους στις κυβερνήσεις.
Οι αναταράξεις που τυχόν προκύπτουν δεν αφορούν τις ασκούμενες συστημικές πολιτικές καταστροφής και εξαθλίωσης αλλά τα ανταγωνιζόμενα συμφέροντα των βαρόνων της ολιγαρχίας τα οποία διαπλέκονται με την μάχη του υπηρετικού πολιτικού προσωπικού και των παρατάξεων του για την καρέκλα της εξουσίας, τα λάφυρα και τα προνόμια της.
Με τις πρόσφατες ανακατατάξεις ο όμιλος Μαρινάκη έγινε κυρίαρχος στον ΔΟΛ, ενώ το μπλοκ Σαββίδη πήρε ένα μεγάλο μερίδιο στο MEGA, με τον όμιλο Αλαφούζου να επικρίνει τις έτσι κι αλλιώς στημένες και διαβλητές διαδικασίες.
Από τις τελευταίες κινήσεις εξαγοράς και όσες ακολουθήσουν, οι τράπεζες, δηλαδή το δημόσιο και ο ελληνικός λαός που τις στήριξαν και τις ανακεφαλαιοποίησαν, χάνουν περίπου μισό δισ. ευρώ από θαλασσοδάνεια, χωρίς να ανοίξει μύτη και χωρίς κανένας να αντιδρά.
Η ανάπηρη δικαιοσύνη καθεύδει και δεν στέλνει στο σκαμνί το τραπεζικό φαγοπότι των δανείων σε μίντια ούτε τις διάτρητες διαδικασίες που ακολουθούνται.
Η Ελλάδα πνίγεται, διαλύεται, παρακμάζει και βουλιάζει χωρίς μέλλον.
Αν ο λαός δεν μπορέσει να βρει το κουράγιο, την ηθική δύναμη, την αποφασιστικότητα και την τόλμη να διεκδικήσει αγωνιστικά την αξιοπρέπεια του, πετώντας την πολιτική σαβούρα στον βυθό, τότε το εθνικό καράβι, που ήδη μπάζει νερά, χάνεται. Η λεηλασία και η καταλήστευση λένε ότι μπορεί να μην έχει τέλος. Όπως δεν έχει τέλος, λένε επίσης, ο εξευτελισμός και ο ραγιαδισμός.
Έχει τέλος, όμως, η υποταγή μιας νέας γενιάς που δεν θα ανεχθεί τον μέχρις εσχάτων εξανδραποδισμό της στο όνομα μιας απολίτικης παραπλάνησης και παραίτησης.
Η νέα γενιά όπως πάντα στις δύσκολες ώρες είναι η ελπίδα αυτού του τόπου.
Νέοι και νέες μην τους ανέχεστε άλλο. Πείτε ένα νέο “ΟΧΙ” και υπερασπιστείτε το μέχρι τέλους. Ξεσηκωθείτε!