Τι διδάσκει η συγκυρία: Η Τουρκία αναστέλλει την παραλαβή των S400, η Αμερική επισπεύδει την παράδοση στην Τουρκία των F-35. (Στο μεσοδιάστημα εκπρόσωποι των δύο χωρών έβριζαν ο ένας τον άλλον σαν λιμενεργάτες του Βλαδιβοστόκ). Προσέτι ΗΠΑ και Τουρκία συμφώνησαν να «μετακινήσουν» τους Κούρδους «παρακεί» απ’ το Μανμπίτζ.
Οι ρωγμές στις σχέσεις των δύο αυτών κρατών περνάνε σε δεύτερο πλάνο. Στο μεταξύ η Ελλάδα μαθημένη να ποντάρει στην προστασία Ξένων Δυνάμεων βρίσκεται για μιαν ακόμη φορά εκτεθειμένη (στους υπολογισμούς της) και έκθετη (σε απειλές). Άδηλον τι θα πράξουν οι ΗΠΑ σε περίπτωση γεωτρήσεων που θα βλάπτουν τα ελληνικά συμφέροντα (ή σε παρεμπόδιση γεωτρήσεων ελληνικών συμφερόντων από την Τουρκία). Σε αυτές
τις περιπτώσεις η μοιρασιά γίνεται συνήθως μεταξύ του ισχυρού και του ισχυρότερου με την Ελλάδα να μην ανήκει σε καμιά απ’ τις δύο κατηγορίες.
Αλλά, αν αυτά διδάσκει για μιαν ακόμα φορά μια ακόμα συγκυρία, η διαχρονία των πραγμάτων εις όσα μας αφορούν προβάλλει εφιαλτική. Με την αναγνώριση του Μακεδονικού έθνους (και γλώσσας) η Ελλάδα υπογράφει τον διαμελισμό της. Αυτοί που κινούνται τάχα υπέρ της εξομάλυνσης και της ειρήνης, προσυπογράφουν τον πόλεμο και τον διαμελισμό. Φαντάζει σε πολλούς απίθανο ότι ένα μικρό κράτος όπως η FYROM μπορεί να ασκήσει επεκτατική (σιγά τηναλυτρωτική) πολιτική και να φθάσει να γίνει μια Μακεδονία με όλες τις Μακεδονίες μέσα. Αυτήν την πολιτική δεν μπορεί όντως να την ασκήσει η FYROM, μπορούν όμως να την ασκήσουν οι προστάτες της.
Μετά το 1897 ουδείς πίστευε ότι η Ελλάδα της Μελούνας θα φθάσει στην Αλεξανδρούπολη. Όπως σήμερα ουδείς φαίνεται να πιστεύει ότι η FYROM θα φθάσει στη Θεσσαλονίκη. Όμως άλλοτε διά των όπλων και άλλοτε διά των εταιρειών όλοι οι σχεδιασμοί οδηγούν σεεπανασχεδιασμούς. Σε αποσταθεροποιημένες περιοχές τα σύνορα είναι υπόθεση ισχύος. Και ο πλούτος από την Κύπρο έως τη Θράκη και τη Μακεδονία είναι πολύ μεγάλος για να αφήνει αδιάφορους τους ισχυρούς και τους ισχυρότερους.
Πολλοί φαίνεται να πιστεύουν, ανάμεσά τους ο ΣΥΡΙΖΑ, η Ν.Δ., το ΚΙΝΑΛ και άλλοι, ότι η συντελεσμένη μετατροπή της Ελλάδας σε προτεκτοράτο συνιστά εξασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητας του οικοπέδου. Κανένα προτεκτοράτο ουδέποτε εξασφάλισε τέτοια τύχη.
Προτεκτοράτο ντε φάκτο σημαίνει μετάβαση προς την επόμενη τάξη πραγμάτων. Στον επόμενο σχεδιασμό των ισχυρών με τους ισχυρότερους, με ποιον θα είναι η Ελλάδα; μ’ αυτόν που θα τη διαμελίσει καλύτερα στη Θράκη, στο Αιγαίο, στη Μακεδονία, στην Κύπρο; Τα Μνημόνιακατέστησαν τη χώρα λάφυρο. Αυτό το λάφυρο για να μείνει στις τσέπες των ισχυρότερων θα πάρουν μερτικό και οι ισχυροί.
Με εμάς θα μοιράσουν τον Λεβιάθαν των κοιτασμάτων οι ισχυρότεροι ή με τους ισχυρούς – για να έχει μέλλον και το μαγαζί. Κι αν οι κίνδυνοι αυτοί αφορούν στην τρέχουσα συγκυρία, τι θα συμβεί σε ένα μέλλον εγγύς και απώτερο, όταν εμείς οι ίδιοι έχουμε προσυπογράψει τη βιωσιμότητα της θρυαλλίδας του διαμελισμού μας;
Είναι ενδεικτικό όσων μας περιμένουν το επίπεδο της συζήτησης που διεξάγεται στη χώρα μας: ποιος αναγνώρισε πρώτος τη «μακεδονική» γλώσσα, αν το αλφάβητο συνιστά… γλώσσα και αν η Ημαθία ανήκει στα ψάρια της.
Η διαίσθηση του λαού αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο. Ως συνήθως η αντίδρασή του πρέπει ναεξουδετερωθεί (όπως συνέβη με τους αγανακτισμένους και τα Μνημόνια, όπως συνέβη με το σχέδιο Ανάν και άλλα). Αυτό ήδη συντελείται. Το τελευταίο κοσμητικό επίθετο που απέκτησε ο λαός μας είναι «ετερόκλητος όχλος». Κατά το «διεφθαρμένοι», «τεμπέληδες», «λαμόγια» και «λαϊκιστές» που προηγήθηκαν.
Η αλήθεια είναι ότι πλήθος Ελλήνων τυγχάνουν ολίγον ανήσυχοι, άτακτοι και απροσάρμοστοι. Διαδήλωναν φερ’ ειπείν κατά του διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας – καιρός είναι να στέρξουν στον δικό τους διαμελισμό. Όχι τώρα – προς Θεού! Ίσως όχι και στο εγγύς μέλλον, αλλά καλόν είναι αυτή η εναλλακτική να υπάρχει στο κωλότσεπο των ισχυρών και των ισχυρότερων.
Άλλωστε, από ένα προτεκτοράτο όπως είμαστε τώρα, καλύτερα θα είναι τρία και τέσσερα προτεκτοράτα – προσαρτώνται ή ενσωματώνονται ακόμα πιο εύκολα…
*Πηγή: topontiki.gr
