Κλείνει ένας κύκλος. Σιδηρόφρακτος κύκλος που μας κλείνει μέσα του ως άλλο προαύλιο φυλακής – αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Ο κύκλος των διαπραγματεύσεων κλείνει. Για την ώρα. Μπροστά της η κυβέρνηση έχει τον απαραίτητο χρόνο που χρειάζεται (καθώς λέει) για να κυβερνήσει.
υπερψήφιση του Τέταρτου Μνημονίου ένας κύκλος έκλεισε και τώρα η κυβέρνηση μπορεί να κυβερνήσει απερίσπαστη. Καθ’ ότι είναι αλήθεια ότι η ενασχόληση με τις διαπραγματεύσεις εμπόδιζε έως τώρα την κυβέρνηση να ολοκληρώσει την επαναδιαμόρφωση του τοπίου της Διαπλοκής, να προχωρήσει γρήγορα στην ιδιωτικοποίηση της μάνας του Μήτσου και του πατέρα της Σούλας, να
ολοκληρώσει τέλος πάντων το κυβερνητικό πρόγραμμα για το οποίο ζήτησε και έλαβε την ψήφο των Ελλήνων. Η κυβέρνηση Τσίπρα – Σόιμπλε δεν πήρε ως έτυχε το σκληρότερο πακέτο μέτρων όλων των εποχών, ούτε επιβάρυνε με μέτρα περισσότερον απ’ όλους τους φτωχότερους και στη συνέχεια όλους τους φτωχούς – όχι! Πήρε αυτά τα μέτρα για να εξομαλύνει τις ανισότητες. Οταν κάνεις την τεράστια πλειοψηφία φτωχούς, τι σημασία έχει αν απομείνουν κι ολίγοι πλούσιοι για να τη διοικούν, να την απομυζούν και να την ελέγχουν;
Βεβαίως, δεν πάνε καλά οι αριθμοί (το ιδιωτικό χρέος, φέρ’ ειπείν, κυνηγάει να φθάσει το δημόσιο), αλλά πάνε καλά οι άνθρωποι. Πάνε καλά
και να ’ναι καλά, διότι εκτός από τα πλεονάσματα που πρέπει να βγάλουμε με το αίμα μας, η χώρα έχει μπροστά της και τον Γολγοθά (οδικό χάρτη) των δόσεων για το χρέος. Για παράδειγμα (κι ενδεικτικώς) το
2019 έχουμε να πληρώσουμε δόση 16,57 δισ.! Το 2020 θα καταβάλουμε 13,41 δισ.! Το 2022 θα μας βουτήξουν 33,36 δισ.! Το 2023 θα μας τσιμπήσουν 28,74 δισ.! Το 2024 θα ακουμπήσουμε 24,51 δισ.! – δεν περιγράφω άλλο.
Συνεπώς έχει (και πάλι) δίκιο ο Τσίπρας όταν κινδυνεύει να φορέσει γραβάτα, προκειμένου να διευθετηθεί το χρέος. Προς τούτο ο ηρωικός Τσίπρας έχει βάλει το μαχαίρι στον λαιμό της κυρίας Μέρκελ για την καταβολή από τη Γερμανία στην Ελλάδα των Γερμανικών Πολεμικών Αποζημιώσεων. Επιπλέον
και προσέτι ο ηρωικός Τσίπρας έχει βάλει το μαχαίρι (του κυρ Πολάκη) στον λαιμό του χερ Σόιμπλε και απαιτεί το ελληνικό χρέος να αποπληρώνεται με ρήτρα ανάπτυξης, καθώς και η Ελλάδα δέχθηκε το 1953 να συμβεί με τη Γερμανία.
Η συγκυρία είναι ευνοϊκή. Οπως αποδεικνύει ο σχηματισμός της κυβέρνησης Μακρόν, ο δημοκρατικός πολυκομματισμός εύκολα σχηματοποιείται σε έναν μονοκομματικό πλουραλισμό. Οπως με τους «μεγάλους σχηματισμούς» στο Βερολίνο, έτσι και με τον συστημικό Μακρόν στο Παρίσι, δεξιοί, κεντρώοι, σοσιαλιστές και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις γίνονται με άνεση μαλλιά κουβάρια, δηλαδή ήρωες και παλληκάρια!
Και μην ακούω αναλύσεις για ομογενοποιημένη σκέψη και πολιτειακή τυραννίδα, διότι τα πράγματα είναι πιο απλά: από τη μια υπάρχει το σύστημα κι από την άλλη το αντισύστημα που ελέγχεται απ’ το σύστημα. Το ίδιο και στην Ελλάδα! Παρ’ ότι η χώρα μας είναι ως προς τις Ενωσιακές χώρες κάπως καθυστερημένη,
εξαιτίας του λαϊκισμού που δέρνει τον ανάδελφο λαό της, ήδη από την εποχή Σημίτη καταβάλλονται προσπάθειες «εκσυγχρονισμού» της, οι οποίες τώρα με τον Τσίπρα ευοδώνονται. Ετσι ο Τσίπρας ζητάει από τον κ. Μητσοτάκη να εφαρμόσει τα μέτρα που δεν θα ψηφίσει, και ο Μητσοτάκης υπόσχεται άλλα μέτρα για να επιτύχει τους στόχους που έβαλε ο Τσίπρας! Σε τι όλα αυτά διαφέρουν από την κυβέρνηση Μακρόν, τους ήρωες, τα παλληκάρια και τα μαλλιά κουβάρια; (Σε αυτό
το… μείγμα πολιτικής δεν συμπεριλαμβάνω το ΠΑΣΟΚ, τον κ. Λεβέντη και το Ποτάμι, διότι οι ήρωες γίνονται πολλοί, τα παλληκάρια πονάνε πολύ και τα μαλλιά κουβάρια θα χρειαστούν δραμαμίνες…)
Συμπέρασμα: ένας κύκλος έκλεισε. Τα κεφάλια μέσα. Ερχεται η Ανάπτυξη – οι πρώτες μεραρχίες Βάφεν Ευρώ κατέρχονται στον άξονα Θεσσαλονίκης-Λάρισας, πληρώνουν τα διόδιά τους στον κ. Σπίρτζη και κατευθύνονται προς Αθήνας. Η μπριγάδα «Καρανίκας» με επικεφαλής τον Τσίπρα έχει πιάσει τη γέφυρα στον Γοργοπόταμο, για να περάσουν οι δυνάμεις της Ανάπτυξης με κάθε ασφάλεια.
Ελληνες, θαρρείτε.
ΥΓ.: Στο πλαίσιο της ομογενοποιημένης σκέψης τύπου Μακρόν – Σόιμπλε, «κύκλοι» των Βρυξελλών ταράχθηκαν από το αντιευρωπαϊκό, λέει, πνεύμα που διαπερνά Εκθεση Γελοιογραφίας από Ελληνες και Βρετανούς σκιτσογράφους στον σταθμό του Μετρό στο Σύνταγμα.
Το σκάνδαλο των γελοιογραφικών υπερβολών και αλληγοριών που σχετίζει φαινόμενα στην Ενωση με το ναζιστικό παρελθόν είναι απαράδεκτο και στηλιτεύεται. Συγγνώμην, δεν θα το ξανακάνουμε.
Εμεις οι γελοιογράφοι γνωρίζουμε ότι στην Ενωση (του Διαφωτισμού) υπάρχουν και τα «εγκλήματα γνώμης», με τα οποία διώκονται όσοι κάνουν κακές σκέψεις (εγώ μικρός ήθελα να σκοτώσω τον μπαμπά μου, αλλά στις Βρυξέλλες δεν το αντελήφθησαν, κι έτσι δεν με βομβάρδισαν στον Πύργο της Ηλείας, όπως τα παιδάκια που η Δύση βομβαρδίζει στο Ιράκ, τη Γιουγκοσλαβία, τη Συρία και άλλες χώρες που στερούνται διαφωτιστικώς).
Το ωραίον είναι ότι αυτοί οι καθώς πρέπει λογοκριτές πήγαν να την πέσουν στη Βουλή, διότι η Εκθεση είναι υπό την Αιγίδα της – όπως και υπό την Αιγίδα άλλων φορέων. Προς τιμήν του ο Πρόεδρος της Βουλής, κ. Βούτσης, δεν υποχώρησε, ή, όπως θα έλεγε ένας γελοιογράφος «δεν μάσηξε και αντιθέτως έτριξε τα δόντια του» υπέρ ελευθεροτυπίας.
Αν περάσετε με το μετρό από το Σύνταγμα, δείτε την έκθεση, θαυμάστε ή απορρίψτε σκίτσα – αυτός είναι ο μόνος τρόπος, όλα τα άλλα παραπέμπουν στους εφιαλτικούς κόσμους που περιέγραψαν ο Κάφκα, ο Οργουελ, ο Χάξλεϋ και τώρα γράφουν ο Σόιμπλε, ο Μακρόν και όλα τα λαχανάκια των Βρυξελλών…
