Ο Μακρόν και το οικονομικό κατεστημένο που τον στηρίζει πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό τα σχέδια τους. Απόλυτη πλειοψηφία με 308 βουλευτές του κόμματος του «Εν μαρς» που σημαίνει «Εν κινήσει » «,42 βουλευτές για το κόμμα « Μόντεμ » του Φρανσουά Μπαυρού ,νυν υπουργός δικαιοσύνης που είχε συμμαχήσει μαζί του και στις προεδρικές εκλογές .
Σε μια εκλογική διαδικασία οπού 2 στους 3 Γάλλους δεν πήγαν να ψηφίσουν ο Μακρόν βγάζει 350 βουλευτές στους 577 του γαλλικού κοινοβουλίου έχοντας ως ποσοστό στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών ένα 24% επί των ψηφισάντων και 18% επί των εγγεγραμμένων.
Η αποχή στον δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών άγγιξε το 57,3 % των εγγεγραμμένων. Δύο στους τρεις εργαζόμενους δεν πήγαν να ψηφίσουν ενώ στα στελέχη επιχειρήσεων το ποσοστό αποχής ήταν μόνο 30% και χωρίς έκπληξη ψήφισαν Μακρόν. Θα επανέλθω αργότερα με ένα πιο αναλυτικό άρθρο και περισσότερα στοιχεία για το ταξικό πρόσημο των εκλογών και την συμμετοχή των κοινωνικών τάξεων.
Για να το κάνουμε πιο λιανά, ο νέος μονάρχης ψηφίστηκε από το 9,8% των Γάλλων πολιτών και σύμφωνα με την 5η δημοκρατία το ποσοστό αυτό του δίνει το 60,6% των εδρών στο κοινοβούλιο.
Εάν προσθέσουμε και τους 129 βουλευτές της δεξιάς η οποία συγκυβερνά την χώρα από την 6η του Μάη με ένα διορισμένο από τον Μακρόν πρωθυπουργό φτάνουμε σε ποσοστά που θα ζήλευαν πολλοί δικτάτορες σε χώρες προτεκτοράτα τις υποσαχάριας Αφρικής.
«L’ état c’est moi»* ή αλλιώς κυβέρνηση ο Μακρόν, αντιπολίτευση ο Μακρόν σε ένα κοινοβούλιο με βουλευτές μαριονέτες οπού ο μονάρχης θα κυβερνά με προεδρικά διατάγματα. Το μεγάλο κόλπο ,το οποίο είχε μπει σε εφαρμογή με την αγαστή συνεργασία των εννέα ολιγαρχών που ελέγχουν το σύνολο του τύπου της χώρας μπορούμε να πούμε ότι πέτυχε .
Ένα κοινοβούλιο χωρίς αντιπολίτευση, κάτι ανάλογο που έκανε στην Ελλάδα ο Τσίπρας με τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 και τις πραξικοπηματικές διαδικασίες ψήφισης του 3ου μνημονίου τον Αύγουστο.
Α ρέε Ελλάδα. Μα πόσο μπροστά είμαστε και δίνουμε το παράδειγμα.
Το σχέδιο του Μακρόν, μέχρι τώρα πέτυχε ή … σχεδόν.
Την σούπα του την χάλασε ο Μελανσόν ο οποίος κατάφερε με τους 17 βουλευτές τις ανυπότακτης Γαλλίας και 2 συνεργαζόμενους να σχηματίσει ένα αυτόνομο κοινοβουλευτικό γκρουπ στο οποίο κατά πάσα πιθανότητα θα προστεθούν και οι 11 βουλευτές του κομμουνιστικού κόμματος .
Οι 30 βουλευτές που θα αναλάβουν το δύσκολο έργο της πολιτικής εκπροσώπησης των κοινωνικών αγώνων απέναντι στην σφαγή των δικαιωμάτων των εργαζομένων μέσω μιας μεταρρύθμισης την οποία ο Μακρόν θέλει να περάσει με προεδρικά διατάγματα.
Μπερεζίνα και πασοκοποίηση για το σοσιαλιστικό κόμμα και τους συμμάχους του που βγάζει 49 έδρες αν και βέβαια η πλειοψηφία των στελεχών της δεξιάς πτέρυγας είχαν στηρίξει από την αρχή Μακρόν ο οποίος απέναντι στους βαρόνους του σοσιαλιστικού κόμματος δεν παρουσίασε υποψήφιο βοηθώντας τους να εκλέγουν.
Με 8 βουλευτές έμεινε το Εθνικό μέτωπο της Λεπέν χωρίς την δυνατότητα να σχηματίσει κοινοβουλευτική ομάδα εκπληρώνοντας τον ρολό του κόμματος «μπαμπούλας ». «Επικίνδυνο », για τις προεδρικές εκλογές ούτως ώστε να ψηφίσουν όλοι το λεγόμενο «δημοκρατικό μέτωπο» στον 2ο γύρο των προεδρικών εκλογών.Το μεγάλο κόλπο της κάστας των ολιγαρχών που μέσω του Mακρόν κυβερνούν την χωρά.
Παρόλα αυτά και παρόλο ότι ο Μακρόν είναι αποφασισμένος να κυβερνήσει με ένα κράτος εκτάκτου ανάγκης , με καταστολή δικαιωμάτων και αστυνομική βία το κοινωνικό μέτωπο που συγκροτείται και οι Γάλλοι εργαζόμενοι με τα συνδικάτα δεν έχουν πει ακόμα την τελευταία τους κουβέντα. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία του Μακρόν, μια ισχνή κοινωνική μειοψηφία δεν έχει καμιά νομιμοποίηση να τροποποιήσει με διατάγματα το εργατικό δίκαιο, τον κώδικα εργασίας που κάθε του σελίδα έχει γραφτεί με αίμα ,μέσα απ’ τους αγώνες των εργαζομένων. “Στους δρόμους θα κριθεί το δίκιο »
**Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ (Louis XIV, 5 Σεπτεμβρίου 1638 – 1 Σεπτεμβρίου 1715), γνωστός και ως «βασιλιάς Ήλιος», ήταν βασιλιάς της Γαλλίας και της Ναβάρρας από το 1643 έως τον θάνατό του το 1715.
Στις 7 Ιουνίου 1654 ο Λουδοβίκος στέφθηκε βασιλιάς της Γαλλίας. Η ουσιαστική όμως άσκηση της εξουσίας εκ μέρους του άρχισε το 1661, όταν πέθανε ο καρδινάλιος Μαζαρίνος. Ο Λουδοβίκος τότε ήταν 22 ετών και δήλωσε σε όλους τους υπουργούς και τους συμβούλους του ότι θα κυβερνήσει μόνος του. Λέγεται μάλιστα ότι είπε την περίφημη φράση: “Το κράτος, είμαι εγώ” (L’État, c’est moi).
*O Βαγγελης Γουλας μένει και εργάζεται μόνιμα στην Γαλλία και είναι συντονιστής της οργάνωσης ΛΑΕ Παρισιού https://unitepopulaire-fr.org/
Tόσο δύσκολο ήταν για όσους διαφωνούσαν με την πολιτική αυτή να πάνε να ψηφίσουν?Τόσο δυνατή είναι αυτή η βλακώδης μόδα της αποχής?Εξυπηρετεί η αποχή τελικά τους ούτως ή άλλως απαραίτητους κοινωνικούς αγώνες?Μάλλον όχι…Εδώ έχουμε να κάνουμε με απλή βλακεία ή με τραγική έλλειψη αυτοπεποίθησης από την πλευρά του λαού.Δεν φταίνε για όλα οι πολιτικοί…Ενα συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα είναι ότι το φαινόμενο αυτό επαναλαμβάνεται στις χώρες της ευρωζώνης,οπότε μάλλον το ευρώ έχει και ψυχολογικές συνέπειες.Ας ελπίσουμε στην θετική διάθεση και το πείσμα των Ιταλών,σε λίγους μήνες.