Καυστική κοινωνική και πολιτική σάτιρα, κατά κανόνα ανελέητη, με οξύ σκώμμα, κάτι ανάμεσα σε Αριστοφάνη και Καραγκιόζη, καθώς και ευφυές χιούμορ μάς χάριζε επί χρόνια ο Χάρρυ Κλυνν. Πρόσφερε άφθονο, αβίαστο, καμπανιστό γέλιο, χλευάζοντας τα χαΐρια των εθνοσωτήρων, τα χουνέρια, αλλά και τα χάλια ημών των ιδίων· την αρρωστημένη νοοτροπία και τη μετέωρη ψυχοσυσύστασή μας. Ιδού σχετικό απάνθισμα από θεατρικές του ατάκες: «Tι να πεις για τους Ελληνες! Κάθονται δυο ολόκληρες ώρες για να πιουν έναν στιγμιαίο καφέ!» (Το με πόσες ζάχαρες, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα με πετιμέζι).
Λιποθυμάς απ’ τα χαχανητά. Εξακολουθώ: «O Νεοέλληνας έχει δυο τηλεοράσεις στο σπίτι, δυο αυτοκίνητα στο πεζοδρόμιο και δυο ευρώ στην τσέπη» • «Στην Ελλάδα την άγνοια τη λέμε ψυχραιμία» • «Αν οι μισοί Ελληνες ξέρανε πώς ζουν οι άλλοι μισοί, θα ήταν κι αυτοί απατεώνες» • Oι Ελληνες δεν ξέρουν τι θέλουν και δεν θα ησυχάσουν ποτέ αν δεν το αποκτήσουν» • «Ζούμε σε μία χώρα πλούσια σε ερωτήσεις και φτωχή σε απαντήσεις» • «H Μακεδονία ανήκει στους Ελληνες, η Κύπρος ανήκει στους Ελληνες, το Αιγαίο ανήκει στους Ελληνες… Μόλις ακούσω πως και η Πελοπόννησος ανήκει στους Ελληνες, θ’ αρχίσω να ανησυχώ σοβαρά».
Υμνους με διαχρονική ισχύ εξακόντιζε εναντίον των ηγητόρων μας: «Tο οργανωμένο έγκλημα έχει διαφορετικά ονόματα ανά τον κόσμο. Στην Iταλία ονομάζεται Kαμόρα, στην Aμερική Mαφία και στην Eλλάδα… Κυβέρνηση» • «Στο τέλος, όπως πάμε με τις πυρκαγιές, τα μόνα φυτά που θα μας μείνουνε θα είναι οι πολιτικοί» • «Οσο πιο φτηνός είναι ο πολιτικός, τόσο ακριβότερα στοιχίζει στη χώρα» • «Στην Ελλάδα η κυβέρνηση έχει πάντα ένα πρόβλημα για κάθε λύση». Απολαύστε ορισμένες γενικού ενδιαφέροντος ρήσεις: «Παρακαλώ να γελάτε πιο γρήγορα, δεν έχω πολλή ώρα στη διάθεσή μου» • «Γελάει τελευταίος, όποιος κατάλαβε το αστείο με δυσκολία» • «Ανακοινώθηκε ότι οι εργαζόμενοι στις δημόσιες υπηρεσίες θα διακόψουν την οκτάωρη στάση τους για τρίωρη προειδοποιητική εργασία» • «Με το καυσαέριο που αναπνέουμε δεν ξέρω αν, τελικά, πρέπει να πηγαίνουμε σε γιατρό ή σε συνεργείο» • «Ολοι θέλουν να πάνε στον παράδεισο, αλλά κανείς δεν θέλει να πεθάνει» • «Οποιοσδήποτε τραπεζικός μπορεί να γράψει ένα ποίημα χωρίς αντίκρισμα, αν όμως ένας ποιητής γράψει μια επιταγή χωρίς αντίκρισμα χέσε μέσα». Υπήρξε εξόχως προφητικός, λέγοντας σε ανύποπτο χρόνο: «Τα νοίκια ανεβαίνουν, τα τρόφιμα ανεβαίνουν, τα καύσιμα ανεβαίνουν, τα ρούχα ανεβαίνουν… Ετσι όπως πάνε τα πράγματα βλέπω να δημιουργείται νέα κοινωνική τάξη στην Ελλάδα. Οι νεόπτωχοι».
Νοσταλγώντας, χάζευα προχθές ρετρό συνέντευξη του Χάρρυ Κλυνν στο «Ενώπιος ενωπίω», παρμένη περί τα μέσα του ’90. Ο νεοσσός Χατζηνικολάου, εν παρόδω, με τη γλυκανάλατη φωνή και τα ογκώδη ματογυάλια είχε περισσότερη πλάκα απ’ τον συνομιλητή του. «Πιστεύετε ότι ο ελληνικός λαός διασκεδάζει με τους πολιτικούς του;» ρώτησε. «Αφάνταστα! Μέχρι αυτοκτονίας θα έλεγα» έλαβε πληρωμένη απάντηση. «Γι’ αυτό τους ψηφίζει. Εκδικείται ταυτόχρονα τον εαυτό του κι αυτούς. Η μέρα των εκλογών μοιάζει στην Ελλάδα με ομαδική αυτοκτονία».
Νομίζω πως κλεφτό βλέμμα στα έδρανα της Βουλής –υπουργικά, συμπολιτευόμενα, αντιπολιτευόμενα– επιβεβαιώνει τον αφορισμό. Τραγέλαφος, κλαυσίγελως, αυτοχειριασμός μέχρις εξαντλήσεως των δακρύων. Τα τελευταία χρόνια έγραφε σπαρταριστά κείμενα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ σε μία από τις ελάχιστες εφημερίδες που δεν του πάει… κόντρα. Κατά τα φαινόμενα, σατίριζε ταυτοχρόνως την Κουμουνδούρου, εμάς, αλλά και τον παλιό εαυτό του.
*Πηγή: efsyn.gr
