Το θέμα της περικοπής της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις, σύμφωνα με τις προβλέψεις των νόμων 4387/16 [Κατρούγκαλου} και 4472/17 [Αχτσιόγλου], βρίσκεται με μεγάλη ένταση στη επικαιρότητα.
Και αυτό γιατί η κυβέρνηση για πολιτικούς και εκλογικούς λόγους προσπαθεί να δείξει ότι πρόθεση της είναι η μη περικοπή της και ότι για αυτό διαπραγματεύεται “σκληρά ” με τους δανειστές.
Τα επιτελεία της κυβέρνησης έχουν αντιληφθεί ότι η συνεχόμενη συμπίεση του εισοδήματος των συνταξιούχων, μιας κατηγορίας του πληθυσμού που το μεγαλύτερο ποσοστό του, πάνω από 70%, ζει με συντάξεις κάτω από 700 Ευρώ, αποτελεί στοιχείο που θα επηρεάσει καθοριστικά τη εκλογική συμπεριφορά τους, με κίνδυνο τεράστιας πολιτικής αποδοκιμασίας της κυβέρνησης.
Η αποδοκιμασία της αντιασφαλιστικής πολιτικής της κυβέρνησης, εκφρασμένης μέσα και από τις μεγάλες κινητοποιήσεις των συνταξιούχων, ασκεί μεγάλη πολιτική πίεση στη κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση “ποντάρει” στο γεγονός ότι η ανέχεια και η φτωχοποίηση, σαν αποτέλεσμα των μνημονιακών πολιτικών, ιδιαίτερα στους συνταξιούχους, αλλά όχι μόνο, μπορεί να οδηγούν ορισμένους στη αποδοχή της μερικής ,η, και προσωρινής ανακούφισης από κάποια ημίμετρα και έτσι να εισπράξει ένα πολιτικό και εκλογικό όφελος.
Η κυβέρνηση βρίσκεται ανάμεσα σε συμπληγάδες. Από τη μια χρειάζεται μια επικοινωνιακή πρωτοβουλία που θα της δώσει μια εικόνα κοινωνικής ευαισθησίας και από τη άλλη με την κατάθεση του προϋπολογισμού των δύο σχεδίων, αποδεικνύει ότι τα μεγάλα λόγια περί εξόδου είναι απλά…. παραμύθια. Η επιτροπεία καλά κρατεί, και για πολλά χρόνια.!!!! Δεν τολμά να εμφανίσει στο σχέδιο προϋπολογισμού την “αδιαπραγμάτευτη” θέση της για μη περικοπή των συντάξεων, ούτε τολμά να προχωρήσει στη κατάργηση, έστω και στον δικό της, αντιασφαλιστικού νόμου Κατρούγκαλου.
Οι στοχεύσεις της κυβέρνηση είναι πολλές και τα επικοινωνιακά επιτελεία θα προχωρήσουν σε ένα μπαράζ επηρεασμού της συνείδησης προκειμένου να αντιστραφεί η πολιτική αποδοκιμασία από τις προβλεπόμενες περικοπές¨:
-Να καλλιεργήσει την εντύπωση ότι μάχεται για την μη εφαρμογή του νόμου.
-Να μεταφέρει τη οποιαδήποτε ευθύνη στους δανειστές και την ΕΕ.
-Να αξιοποιήσει για τους εκλογικούς της σχεδιασμούς τις ακραίες θέσεις στελεχών της ΝΔ για το συνταξιοδοτικό σύστημα.
-Να καλλιεργήσεις ακόμα και το κοινωνικό αυτοματισμό ανάμεσα σε παλιούς και νέους συνταξιούχους που έχουν ήδη υποστεί τις συνέπειες.
Απέναντι σε αυτή τη κατάσταση το συνταξιουχικό κίνημα έχει προγραμματίσει κινητοποιήσεις για τις 4 Οκτώβρη και 15 Δεκέμβρη.
Οι κινητοποιήσεις αυτές από τη μαζικότητα και το δυναμισμό τους μπορούν να ασκήσουν τεράστια πολιτική πίεση στη κυβέρνηση και να οδηγήσουν σε νίκη και επιτυχία του σκοπό τους. Η μη περικοπή της προσωπικής διαφοράς, αν επιτευχθεί, θα είναι μια τεράστια, έστω και μερική, νίκη που θα δώσει άλλη δυναμική στο κίνημα προκειμένου να προχωρήσει στην ακύρωση των αντιασφαλιστικών νόμων.
Η επιτυχία όμως εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και πρώτα απ’ όλα από τη στήριξη που πρέπει να βρει το συνταξιουχικό κίνημα από το ενεργό συνδικαλιστικό κίνημα, από την κοινωνία, από τη μαζικότητα και το δυναμισμό των κινητοποιήσεων, από το σχεδιασμό τους-μακριά από λογικές πολιτικής κεφαλαιοποίησης των αποτελεσμάτων, γιατί το θετικό αποτέλεσμα θα ανήκει σε όλο το λαό- από τον ενωτικό τους χαρακτήρα, από τις προτάσεις για το χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος που θα ακουμπάει στις ανάγκες για τη βιωσιμότητα του και τις αξιοπρεπείς συντάξεις.
Η πρώτη μάχη ξεκινάει στις 4 του Οκτώβρη στις 10.00 στη πλατεία Εθνικής Αντίστασης.
Ανάμεσα στη πρώτη και στη δεύτερη κινητοποίηση στις 15 Δεκέμβρη, μεσολαβούν σημαντικές ημερομηνίες όπως είναι στο τέλος του μήνα η απάντηση της ΕΕ στο σχέδιο προϋπολογισμού, στις αρχές Νοέμβρη η κατάθεση του, αρχές Δεκέμβρη το Eurogroup που θα δώσει, η, όχι της έγκριση του, και τέλος η ψήφιση του.
Σε αυτές τις σημαντικές ημερομηνίες πρέπει να υπάρξει σχεδιασμός παρέμβασης του συνταξιουχικού κινήματος. Μια κλιμάκωση τέτοια που θα ασκήσει τη μεγαλύτερη δυνατή πίεση για επίτευξη του σκοπού.
Οι κινητοποιήσεις , όταν μάλιστα είναι μαζικές, δημιουργούν, πολιτικά γεγονότα, αυτά με τη σειρά τους ασκούν πολιτική πίεση, με το ανάλογο πολιτικό και εκλογικό κόστος με αποτέλεσμα την επίτευξη του σκοπού.
Οι συνταξιούχοι μπορούν να νικήσουν.
*Ο Χρήστος Παπαδέας είναι μέλος του Π.Σ. της ΛΑ.Ε.
