Από το απατηλό «τέλος της λιτότητας» στο μπλοκάρισμα της διαπραγμάτευσης…

Ύστε­ρα τη δια­δέ­χθη­κε κα­τα­κλυ­σμός αρ­νη­τι­κών ει­δή­σε­ων: επα­να­φο­ρά όλων των γνω­στών αξιώ­σε­ων του ΔΝΤ για μέτρα πέρα από τα όρια αντο­χής της κυ­βέρ­νη­σης και διο­λί­σθη­ση της δια­πραγ­μά­τευ­σης προς τη «βαθιά άνοι­ξη» (και βλέ­που­με…), πλη­θώ­ρα στοι­χεί­ων για νέα αρ­νη­τι­κή δυ­να­μι­κή στην ελ­λη­νι­κή οι­κο­νο­μία, δη­μιουρ­γία νέας εστί­ας μα­ζι­κής κοι­νω­νι­κής δυ­σα­ρέ­σκειας με την ενερ­γο­ποί­η­ση του νόμου Κα­τρού­γκα­λου για τη φο­ρο­λό­γη­ση των ελεύ­θε­ρων επαγ­γελ­μα­τιών, πε­ρί­ερ­γες ει­δή­σεις περί ακρι­βού δα­νεί­ου από την Πα­γκό­σμια Τρά­πε­ζα, επα­να­φο­ρά σε­να­ρί­ων για υπο­βάθ­μι­ση της Ελ­λά­δας στη β’ τα­χύ­τη­τα της Ευ­ρω­ζώ­νης.
Προς από­δει­ξη αυτού που έχου­με επα­νει­λημ­μέ­να γρά­ψει από τις στή­λες της «Ερ­γα­τι­κής Αρι­στε­ράς», ότι καμία «στα­θε­ρο­ποί­η­ση» δεν είναι εφι­κτή πάνω στη μνη­μο­νια­κή κι­νού­με­νη άμμο, ότι ακόμη και μια αναι­μι­κή κα­πι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη δεν είναι δε­δο­μέ­νη, ότι ακόμη και αν υπάρ­ξει μια τέ­τοια ανά­πτυ­ξη οι οδύ­νες της υψη­λής ανερ­γί­ας, της εκτε­τα­μέ­νης φτώ­χειας και της εξα­θλί­ω­σης θα πα­ρα­μεί­νουν ως στα­θε­ρές του μνη­μο­νια­κού κα­θε­στώ­τος.

Το ΔΝΤ πρω­τα­γω­νι­στής

Ύστε­ρα από τη συμ­φω­νία στο Eurogroup της 20ής Φε­βρουα­ρί­ου, οι εκ­πρό­σω­ποι των δα­νει­στών ήρθαν στην Αθήνα και… διέ­λυ­σαν σε λίγες μέρες την κυ­βερ­νη­τι­κή προ­πα­γάν­δα περί «τέ­λους της λι­τό­τη­τας». Το ΔΝΤ όχι μόνο πα­ρα­μέ­νει, αλλά ήταν ο πρω­τα­γω­νι­στής των συ­ζη­τή­σε­ων. Ακόμη και η φι­λο­κυ­βερ­νη­τι­κή «Εφ.Συν.» δια­πί­στω­σε πρω­το­σέ­λι­δα πως οι Ευ­ρω­παί­οι δα­νει­στές πα­ρα­κο­λου­θού­σαν σιω­πώ­ντας την εκ­πρό­σω­πο του ΔΝΤ Ντ. Βελ­κου­λέ­σκου να ανα­πτύσ­σει όλη την γκάμα των απαι­τή­σε­ών του: ελεύ­θε­ρες-ομα­δι­κές απο­λύ­σεις, μεί­ω­ση αφο­ρο­λό­γη­του και μεί­ω­ση συ­ντά­ξε­ων ώστε να εξοι­κο­νο­μη­θεί 1 + 1% του ΑΕΠ, ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της ΔΕΗ κ.λπ. Τα «οχυ­ρω­μα­τι­κά έργα» γύρω από το «ελά­χι­στο ευ­ρω­παϊ­κό κε­κτη­μέ­νο» όσον αφορά τις ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις απο­δεί­χτη­καν χάρ­τι­νοι πύρ­γοι: όπως πολύ πρό­σφα­τα δή­λω­σε ο «φίλος» Ζαν-Κλοντ Γιούν­κερ, τα μνη­μό­νια είναι εκτός ευ­ρω­παϊ­κών συν­θη­κών…
Το απο­τέ­λε­σμα είναι νέο μπλο­κά­ρι­σμα, νέες απώ­λειες «προ­θε­σμιών» και απο­φα­σι­στι­κή ενί­σχυ­ση των σε­να­ρί­ων για διο­λί­σθη­ση της δια­πραγ­μά­τευ­σης μέχρι τη «βαθιά άνοι­ξη». Ήδη θε­ω­ρεί­ται απί­θα­νο να υπάρ­ξει τε­χνι­κή συμ­φω­νία (που δεν θα είναι καν η τε­λι­κή συμ­φω­νία αυτή κα­θαυ­τήν, αλλά η βάση για την τε­λι­κή συμ­φω­νία) μέχρι και το Eurogroup της 20ής Μαρ­τί­ου…

Αντί για ανά­πτυ­ξη, ύφεση

Στο με­τα­ξύ, την αρ­γο­πο­ρού­σα δια­πραγ­μά­τευ­ση πρό­λα­βαν πολύ αρ­νη­τι­κές ει­δή­σεις για την πο­ρεία της οι­κο­νο­μί­ας. Την ημέρα ακρι­βώς που διε­ξά­γο­νταν κυ­βερ­νη­τι­κές συ­σκέ­ψεις για το λε­γό­με­νο «σχέ­διο ανά­πτυ­ξης έως το 2021», ανα­κοι­νώ­θη­καν τα στοι­χεία της ΕΛ­ΣΤΑΤ που δεί­χνουν ύφεση 1,1% το τέ­ταρ­το τρί­μη­νο του 2016, αντί για προ­βλε­πό­με­νη ανά­πτυ­ξη 0,3%. Η αστο­χία των προ­βλέ­ψε­ων (1,4% από­κλι­ση) είναι θε­α­μα­τι­κή και συν­δυά­ζε­ται με πλή­θος άλλων αρ­νη­τι­κών στοι­χεί­ων που ενι­σχύ­ουν την εκτί­μη­ση ότι εί­μα­στε μπρο­στά σε νέο αρ­νη­τι­κό «γύ­ρι­σμα» για την οι­κο­νο­μία.
Συ­γκε­κρι­μέ­να:

• Το ΑΕΠ το τέ­ταρ­το τρί­μη­νο μειώ­θη­κε κατά 338 εκατ. ευρώ, αλλά η προ­στι­θέ­με­νη αξία μειώ­θη­κε πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο, κατά 637 εκατ. ευρώ.
• Κα­τα­γρά­φε­ται θε­α­μα­τι­κή μεί­ω­ση επεν­δύ­σε­ων: μεί­ω­ση του Ακα­θά­ρι­στου Σχη­μα­τι­σμού Κε­φα­λαί­ου κατά 30,7% σε σχέση με το 2015, αλλά και μεί­ω­ση κερ­δών κατά 145 εκατ.
• Οι φόροι στην πα­ρα­γω­γή και τις ει­σα­γω­γές μειώ­θη­καν κατά 273 εκατ. ευρώ.

Η ση­μα­σία αυτών των στοι­χεί­ων γί­νε­ται πολύ πιο κα­τα­νοη­τή αν τα συν­δυά­σου­με με κά­ποια άλλα, επί­σης πρό­σφα­τα οι­κο­νο­μι­κά στοι­χεία:

• Οι τρα­πε­ζι­κές κα­τα­θέ­σεις μειώ­θη­καν στο διά­στη­μα 2 Ια­νουα­ρί­ου και 15 Φε­βρουα­ρί­ου κατά σχε­δόν 2 δισ. ευρώ (1,91 δισ. ευρώ), ανα­κό­πτο­ντας μια πο­ρεία αύ­ξη­σής τους τους προη­γού­με­νους μήνες.
• Τα «κόκ­κι­να» δά­νεια αυ­ξή­θη­καν κατά 420 εκατ. ευρώ, ανα­κό­πτο­ντας επί­σης μια τάση μεί­ω­σής τους στο τε­λευ­ταίο τρί­μη­νο του 2016.

Με λίγα λόγια, έχου­με ύφεση, μεί­ω­ση επεν­δύ­σε­ων, μεί­ω­ση απο­δι­δό­με­νων φόρων, μεί­ω­ση κα­τα­θέ­σε­ων και αύ­ξη­ση επι­σφα­λειών για τις τρά­πε­ζες –ένα «κο­κτέιλ» που πα­ρα­πέ­μπει σε νέα οι­κο­νο­μι­κή κα­θή­λω­ση.

Εξα­ντλού­νται οι αντο­χές…

Οι νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ροι σχο­λια­στές απο­δί­δουν τις εξε­λί­ξεις αυτές στην αρ­νη­τι­κή επί­δρα­ση που έχουν στην οι­κο­νο­μία το αδιέ­ξο­δο και το «σύρ­σι­μο» στη δια­πραγ­μά­τευ­ση με τους δα­νει­στές –υπερ­βάλ­λο­ντας, ως συ­νή­θως, ως προς το στοι­χείο της «ψυ­χο­λο­γί­ας». Ωστό­σο, η ση­μα­ντι­κό­τε­ρη αιτία είναι η εξά­ντλη­ση των αντο­χών της πλειο­ψη­φί­ας της κοι­νω­νί­ας. Η κα­τα­νά­λω­ση μειώ­νε­ται, τα ει­σο­δή­μα­τα δεν επαρ­κούν για να πλη­ρώ­νο­νται ταυ­τό­χρο­να υπο­χρε­ώ­σεις σε Εφο­ρία και τρά­πε­ζες, τα χρή­μα­τα «στο στρώ­μα» εξα­ντλού­νται, ο εκ­βια­σμός των ανα­γκα­στι­κών μέ­τρων από τρά­πε­ζες και Δη­μό­σιο (κα­τα­σχέ­σεις και πλει­στη­ρια­σμοί) δεν μπο­ρεί πλέον να νι­κή­σει το «ουκ αν λά­βοις παρά του μη έχο­ντος»…
Η ερ­μη­νεία δεν βρί­σκε­ται στα αρ­νη­τι­κά νέα από τη δια­πραγ­μά­τευ­ση και στην κακή «ψυ­χο­λο­γία», αλλά στο ότι ο συν­δυα­σμός φο­ρο­λη­στεί­ας και πε­ρι­κο­πών ξε­περ­νά πλέον τα όρια αντο­χής όλο και ευ­ρύ­τε­ρων λαϊ­κών στρω­μά­των, εξα­ντλεί τα ρευ­στά τους δια­θέ­σι­μα, μειώ­νει την κα­τα­νά­λω­ση, μειώ­νει τη δυ­να­τό­τη­τά τους να εξυ­πη­ρε­τούν δά­νεια και οφει­λές στην Εφο­ρία.
Από αυτή την άποψη, ο πα­νι­κός και το κοι­νω­νι­κό σοκ που έχει προ­κα­λέ­σει η ενερ­γο­ποί­η­ση του νόμου Κα­τρού­γκα­λου σε εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες ελεύ­θε­ρους επαγ­γελ­μα­τί­ες είναι στη βάση της ερ­μη­νεί­ας για το νέο αρ­νη­τι­κό «γύ­ρι­σμα» της οι­κο­νο­μί­ας…

Βερ­σαλ­λί­ες και Πα­γκό­σμια Τρά­πε­ζα επα­να­φέ­ρουν σε­νά­ρια-σοκ…

Τα στοι­χεία για την ύφεση, ωστό­σο, απει­λούν με δη­μιουρ­γία νέας εμπλο­κής στις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις με τους δα­νει­στές, αφού ενι­σχύ­ουν τους ισχυ­ρι­σμούς του ΔΝΤ ότι τα πρω­το­γε­νή πλε­ο­νά­σμα­τα στη­ρί­ζο­νται σε σα­θρές βά­σεις, δεν είναι εξα­σφα­λι­σμέ­να και γι’ αυτό απαι­τού­νται νέα μέτρα.
Όμως, οι πραγ­μα­τι­κές πηγές ανη­συ­χί­ας, αν όχι πα­νι­κού, για την κυ­βέρ­νη­ση και τον ελ­λη­νι­κό κα­πι­τα­λι­σμό έρ­χο­νται από τις… Βερ­σαλ­λί­ες και από την έδρα της… Πα­γκό­σμιας Τρά­πε­ζας. Η σύ­νο­δος των τεσ­σά­ρων ισχυ­ρό­τε­ρων χωρών της Ευ­ρω­ζώ­νης (και της ΕΕ πλέον, ύστε­ρα από την απο­χώ­ρη­ση της Βρε­τα­νί­ας) έστει­λε και επι­σή­μως το μή­νυ­μα της Ευ­ρώ­πης των πολ­λών «τα­χυ­τή­των» και ου­σια­στι­κά της διά­λυ­σης του «με­τώ­που του Νότου» στο οποίο στή­ρι­ξε τι ελ­πί­δες της η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ. Σύμ­φω­να με το ανα­κοι­νω­θέν της συ­νό­δου, η «πρώτη τα­χύ­τη­τα» θα μπο­ρεί να επι­τα­χύ­νει αφή­νο­ντας τους άλ­λους πίσω (βλ. σχε­τι­κό άρθρο στη σε­λί­δα 2). Αυτό όμως ση­μαί­νει πως όσοι μέ­νουν πίσω δεν θα είναι 100% μέλη της Ευ­ρω­ζώ­νης, ούτε θα έχουν 100% ευρώ –μένει να δούμε πώς θα θε­σμο­ποι­η­θεί, ανα­πό­φευ­κτα κά­ποια στιγ­μή, αυτή η διαί­ρε­ση…
Οι προ­ο­πτι­κές γί­νο­νται ακόμη πιο επί­φο­βες αν ανα­λο­γι­στεί κα­νείς ότι έχου­με ήδη ει­σέλ­θει αι­σί­ως στον ευ­ρω­παϊ­κό εκλο­γι­κό κύκλο, που ξε­κι­νά­ει με τις ολ­λαν­δι­κές εκλο­γές στις 15 Μαρ­τί­ου, συ­νε­χί­ζε­ται με τις εκλο­γές για τη γαλ­λι­κή προ­ε­δρία στις 23 Απρι­λί­ου και 7 Μαΐου και με τις γερ­μα­νι­κές εκλο­γές στα τέλη Σε­πτεμ­βρί­ου, και ολο­κλη­ρώ­νε­ται με τις ιτα­λι­κές εκλο­γές σε ημε­ρο­μη­νία που δεν έχει ορι­στεί. Αν οι πο­λι­τι­κοί συ­σχε­τι­σμοί  στην Ολ­λαν­δία ανα­τρα­πούν από τα δεξιά και σε κα­τεύ­θυν­ση ακρο­δε­ξιού ευ­ρω­σκε­πτι­κι­σμού, όπως δεί­χνουν οι δη­μο­σκο­πή­σεις, η Ολ­λαν­δία δεν θα συμ­με­τά­σχει σε πε­ραι­τέ­ρω χρη­μα­το­δό­τη­ση του ελ­λη­νι­κού προ­γράμ­μα­τος χωρίς τη συμ­με­το­χή του ΔΝΤ –και αυτό είναι μία μόνο από τις πά­μπολ­λες πε­ρι­πλο­κές.
Αυτοί είναι οι λόγοι που ξα­να­ζε­σταί­νο­νται τα σε­νά­ρια για διο­λί­σθη­ση της δια­πραγ­μά­τευ­σης ακόμη και ως τις γερ­μα­νι­κές εκλο­γές, με άδη­λες προ­ο­πτι­κές, ακόμη και προ­ο­πτι­κές-σοκ! Και που δί­νουν τροφή σε ανά­λο­γα άλλα σε­νά­ρια για την «πε­ρί­ερ­γη» υπό­θε­ση της απεύ­θυν­σης της ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης στην Πα­γκό­σμια Τρά­πε­ζα για δά­νειο προ­κει­μέ­νου να αντι­με­τω­πί­σει πλευ­ρές της μα­ζι­κής κοι­νω­νι­κής εξα­θλί­ω­σης που έχουν δη­μιουρ­γή­σει τα μνη­μό­νια…
Η κα­θή­λω­ση στον μνη­μο­νια­κό βάλτο κα­τα­στρέ­φει διαρ­κώς το success story για «τέλος της λι­τό­τη­τας», «επά­νο­δο στην ανά­πτυ­ξη» κ.λπ. και συ­ντη­ρεί όχι μόνο την εκτε­τα­μέ­νη κοι­νω­νι­κή δυ­στυ­χία και την πο­λι­τι­κή αστά­θεια, αλλά και όλους τους κιν­δύ­νους για ξαφ­νι­κές επι­τα­χύν­σεις και ακόμη με­γα­λύ­τε­ρα «σοκ»…
*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την “Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά” που κυ­κλο­φο­ρεί