Και προφανώς δεν είναι όλοι οι αστυνομικοί έτσι. Και φυσικά δεν είναι όλοι ίδιοι. Και βεβαίως αντίξοες οι συνθήκες που δουλεύουν κοκ.
Αλλά εδώ δεν μιλάμε γι’ αυτό. Εδώ μιλάμε για εκείνο το αειθαλές «εσείς είστε το κράτος». Εδώ μιλάμε:
– Για τον μηχανισμό που κατασκευάζει «προστάτες» όπως αυτοί που επιδίδονταν σε χουντογλέντια το 1998.
– Που στις ίδιες του τις εκθέσεις μιλάει για συγγενικές σχέσεις της Αστυνομίας του με ναζιστόμουτρα.
– Που διδάσκει να μένουν εντός Σώματος οι «είμαστε περήφανοι φασίστες» όπως φώναζαν δόκιμοι της Σχολής Αξιωματικών το 2013, αλλά ενάμιση χρόνο μετά την καταγγελία της καθηγήτριας Τσουκαλά η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ δεν βρήκε να συντρέχει λόγος ούτε καν για ΕΔΕ.
– Που θωπεύει «λεβέντες” όπως εκείνοι της υπόθεσης “ζαρντινιέρα”.
– Που επιδίδεται σε μαθήματα πως να “στήνονται” κατηγορίες με “φυτευτά” σακίδια γεμάτα μολότοφ, όπως στην υπόθεση Τσάμπμαν, ή στην υπόθεση της “πυτζάμας”, ή στην υπόθεση “πράσινα παπούτσια”, ή στην υπόθεση Θεοφίλου κοκ.
Εδώ, επαναλαμβάνουμε, μιλάμε για το κράτος και την προέκτασή του. Την Αστυνομία του. Εκείνη την Αστυνομία
— Που δέρνει συνταξιούχους, απεργούς και διαδηλωτές,
— Που επιδίδεται σε πογκρόμ (αυτή την ώρα) στη Λευκίμμη,
— Που ανδραγαθεί στις Σκουριές,
— Που προκαλεί κώφωση στον φωτορεπόρτερ στις κινητοποιήσεις του 2011,
— Που καμιά φορά οι σφαίρες της… “εξοστρακίζονται” στα Εξάρχεια,
Μιλάμε για το κράτος που – όπως δήλωσαν οι εκπρόσωποι των ένστολων κυρίων της Γλάδστωνος – έχει μια Αστυνομία που στην περίπτωση του Ζακ Κωστόπουλου έπραξε τα δέοντα, έπραξε τα «προβλεπόμενα» και «σε όποιον αρέσει»…
Ε, λοιπόν, ο συντάκτης, ο καθοδηγητής, ο δημιουργός αυτού του είδους των «προβλεπόμενων» – το κράτος τους, δηλαδή, αυτό που έχει για σημαία του το «καταδικάζεται η βία από όπου κι αν προέρχεται»- δεν μας αρέσει. Καθόλου.
Από το facebook του Νίκου Μπογιόπουλου
