Ο απόλυτος διασυρμός και εξευτελισμός μιας κυβέρνησης και μιας πολιτικής τάξης, η οποία δεν εκπροσωπεί τίποτα άλλο από την σαπίλα, σε μια χώρα που έχει μετατραπεί σε ερείπια.
Έξι βουλευτές από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ ψήφισαν υπέρ του νόμου Γαβρόγλου, που καταργεί το νόμο Διαμαντοπούλου. Το 2011 οι ίδιοι βουλευτές -τότε στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ- είχαν ψηφίσει με την ίδια ευκολία και το νόμο Διαμαντοπούλου, που τώρα αποδοκιμάζουν.
Πρόκειται για τους Παναγιώτη Κουρουμπλή, Μάρκο Μπόλαρη, Θεοδώρα Τζάκρη, Θεόδωρο Παραστατίδη, Γιάννη Μιχελογιαννάκη και Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά.
Το νόμο είχε ψηφίσει και ο νυν υπουργός Άμυνας, Πάνος Καμμένος, τότε βουλευτής της ΝΔ, ο οποίος απουσίαζε από τη Βουλή και ο οποίος φυσικά, ήταν παρών, θα ψήφιζε και το νόμο Γαβρόγλου.
Ο Μάρκος Μπόλαρης ήταν τότε υφυπουργός Υγείας. Η Θεοδώρα Τζάκρη ήταν υφυπουργός Εσωτερικών, ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, ο Γιάννης Μιχελογιαννάκης και ο Θεόδωρος Παραστατίδης ήταν βουλευτές της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, του Γιώργου Παπανδρέου, του ανθρώπου που χωρίς καμιά λαϊκή εξουσιοδότηση, παντελώς πραξικοπηματικά έβαλε σε μια νύκτα την χώρα στη μνημονιακή μπότα.
Και η Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά ανήκε στην ΚΟ της Νέας Δημοκρατίας με πρόεδρο τον Αντώνη Σαμαρά!
ΜΟΝΗ ΑΞΙΑ Η ΚΑΡΕΚΛΑ , ΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΦΥΡΑ ΤΗΣ
Τι δηλοί ο μύθος για όλα τούτα, που εκφράζουν την χαμέρπεια και τον τέλειο αμοραλισμό.
Η πολιτική σαπίλα που αναδύει η συμπεριφορά των έξι παραπάνω βουλευτών δεν αφορά μόνο αυτούς.
Αντίθετα, αντιπροσωπεύει την κυρίαρχη πολιτική στάση όλης της επίσημης πολιτικής τάξης, η οποία έχει ως μόνο ”ιδανικό” την πάση θυσία παραμονή ή κατάκτηση της ”καρέκλας” και την αξιοποίηση των λαφύρων και των προνομίων που την συνοδεύουν.
Γι’ αυτό το πρόβλημα της χώρας είναι πρώτα απ’ όλα πολιτικό και αξιακό και εξ αυτών οικονομικό.
Γι’ αυτό η χώρα δεν μπορεί να αναπνεύσει χωρίς μια πολύ μεγάλη ανατροπή που θα φέρει στο προσκήνιο νέες πολιτικές νοοτροπίες, ισχυρούς αξιακούς προσανατολισμούς και νέες πολιτικές παραγωγικής ανασυγκρότησης και δικαιοσύνης, οι οποίες θα κόψουν με το μαχαίρι τη διαπλοκή με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τις πελατειακές σχέσεις αναξιοκρατίας, βολέματος και διαφθοράς της κοινωνίας.
Στο επίκεντρο αυτών των νέων προσανατολισμών πρέπει να βρεθεί η συγκρότηση ενός νέου Δημόσιου και δημόσιου τομέα, που θα πρωτοπορήσουν σε αποτελεσματική αποδοτική παραγωγική λειτουργία, στην καινοτομία και στη διαμόρφωση όρων και πλαισίων μιας νέας δυναμικής αναπτυξιακής προσπάθειας.
Κ.Τ