Λειώνω! Όχι από ερωτικό πάθος ή από στεναχώρια, αλλά από τις τόσο ψηλές θερμοκρασίες που θυμίζουν Σαχάρα και Αφρική· εκεί όπου η ζέστη και χίλιοι άλλοι λόγοι αναγκάζουν τους ανθρώπους να σωριάζουν σώμα και πνεύμα, ανήμποροι να λειτουργήσουν ως σκεπτόμενα όντα. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, να σκεφτώ, να δράσω, να αντιδράσω. Αρνούμαι να προχωρήσω σε οποιαδήποτε ανάληψη ευθύνης ή εργασίας που χρειάζεται πράξη! Είμαι ανυπάκουος σε κάθε προσταγή που χρειάζεται κίνηση —λειτουργία κι αντίδραση.
Η ζέστη μού αφαιρεί μεγάλο ποσοστό προσωπικής αυτοδυναμίας, ακόμα και αυτοπεποίθησης, επειδή δεν έχω διάθεση για τ ί π ο τ α! Οι 40 έως 45 βαθμοί Κελσίου είναι ό,τι χειρότερο μπορώ να αντέξω. Βρίσκομαι σε τέτοια κατάσταση που, σε ιδιαίτερες συνθήκες, θα μπορούσα να συστήσω ακόμα και στον… βασανιστή μου, ότι θα μπορούσα να ομολογήσω όλα τα μυστικά μου, αν με έβαζε σε ένα δωμάτιο με τόσο υψηλές θερμοκρασίες…
Οι θερμοκρασίες των ημερών είναι ανυπόφορες και δεν θα σταθώ στο ότι τέτοια ακραία καιρικά φαινόμενα είναι ενδείξεις και αποδείξεις ότι έχει συντελεστεί πλέον το περιβαλλοντικό έγκλημα· με όλα τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία ενός διαρκούς εγκλήματος που έχει ως θύτη και θύμα όλους εμάς κι από κοντά τον φυσικό κόσμο, με τις απερίσκεπτες κυβερνήσεις, την οικολογική αδιαφορία, τις πυρηνικές ανταγωνιστικές δοκιμές, τις ασυλλόγιστες χρήσεις των κάθε είδους μηχανών που προκαλούν ρύπους, μολύνσεις, υποθαλάσσιες καταστροφές, κλπ.
Ο καύσωνας των ημερών του Ιουλίου, ελπίζω να χαρακτηριστεί ως ιστορικά ακραίο όριο, ώστε να βάλλουμε μυαλό και να μην γίνουμε θεατές ακόμα πιο ψηλών θερμοκρασιών, οι οποίες θα έχουν σοβαρότερες και απόλυτα καταστροφικές επιπτώσεις… Τότε θα αναφωνήσουμε το ψευδές «Τρελάθηκε η φύση!» ή το γνωστό «Θεομηνία έπληξε την περιοχή…», αντί να ομολογήσουμε τη δική μας ολοκληρωτική ευθύνη για την καταστροφή της…
Οι τόσο υψηλές θερμοκρασίες αποδεικνύουν το αυτονόητο· πως όλοι πλέον, για να αναπνεύσουμε, να ζήσουμε, να επιβιώσουμε, χρειαζόμαστε πλέον μ η χ α ν ι κ ή υ π ο σ τ ή ρ ι ξ η (ανεμιστήρες, κλιματιστικά κλπ).
Εγκλωβισμένοι μέσα σε ακατάλληλα κτήρια, πόλεις, τσιμέντα, ασφάλτους, δίχως μελέτες, με σαθρά πολεοδομικά σχέδια οικοδόμησης, με καταπατήσεις και πυρπολήσεις βουνών, με καταστροφική ασέβεια προς την άγρια φύση· όλα αποδεικνύουν πλέον πως οι πόλεις αναπτύχθηκαν κατά τέτοιο τρόπο ώστε να στοιβαχτούν οι π ο λ λ ο ί σε κεντρικά σημεία, όπου υπάρχει ανάγκη εργασίας και παράλληλα ακατάσχετη βουλιμία κάποιων για πλουτισμό…
Οι θερμοκρασίες των ημερών χτυπούν αλύπητα όλους μας και είναι καλό να εκληφθούν ως προμήνυμα της απόλυτης παγκόσμιας κ α τ α σ τ ρ ο φ ή ς.
Μήπως είμαι υπερβολικός μέσα στην θερμική μου απελπισία;
Πόσο μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε αυτό;
Ποιες είναι οι δυνατότητες αντίδρασης;
Πώς αντιμετωπίζεται μια τέτοια παγκόσμια οικολογική κρίση, η οποία έχει άμεση σχέση με την κοινωνική συνειδητοποίηση, θέμα το οποίο προϋποθέτει περισσότερη πνευματική διαύγεια και κινητοποίηση;
Πόσος χρόνος απομένει για να προλάβουμε περισσότερες καταστροφές;
Ποιες θα είναι οι συνέπειες μετά την τόση ξηρασία;
Πόση αντίσταση και αντίδραση μπορούμε να αντιτάξουμε, ώστε να αποτρέψουμε μια τόσο μεγάλου μεγέθους απειλή;
Ο καύσωνας με έχει καταρρακώσει, μαζί με ένα αίσθημα τρόμου για το τι μέλλει γενέσθαι στα επόμενα χρόνια!!! Δεν θέλω να σκέφτομαι, να θυμάμαι, να αντιδρώ και να δρω. Η ζέστη με κάνει να είμαι σύντομος σ ’αυτό το γραπτό μου κειμενάκι και γνωρίζω πως αυτό είναι ευχάριστο για τους αναγνώστες μου και είναι το μόνο που μπορώ να κάνω γι’ αυτούς…
Νότης Μαυρουδής
