Η εντυπωσιακή εκλογική νίκη του ακροδεξιού κόμματος Fidesz με το 48,8%, στην Ουγγαρία, με δεύτερο το πιο ακραίο Jobbik, που πήρε το 18,8%, κάνει ν’ αντηχεί και πάλι ο κώδωνας του κινδύνου, καθώς φαίνεται να διαμορφώνεται μια πλήρης ζώνη από χώρες της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης, στις οποίες η κυβερνητική εξουσία βρίσκεται στα χέρια βαθιά συντηρητικών και ξενοφοβικών πολιτικών δυνάμεων.
Η Αυστρία, η Ουγγαρία, η Τσεχία, η Πολωνία αποτελούν τον συνεκτικό κορμό αυτού του νέου πολιτικού χάρτη, που προβληματίζει έντονα ως προς τις προοπτικές που διαμορφώνονται, αλλά και για τους λόγους που κάνουν τόσο μεγάλα τμήματα λαϊκών πληθυσμών να εμπιστεύονται την πολιτική διαχείριση των χωρών τους στην Ακροδεξιά.
Καμιά σοβαρή προσέγγιση του ζητήματος δεν μπορεί να υπάρξει, αν δεν πάρουμε υπόψη πως η ξενοφοβία και ο κοινωνικός και πολιτικός συντηρητισμός συνδυάζονται, στον πολιτικό λόγο της σύγχρονης Ακροδεξιάς, με αντιπαράθεση με την Ε.Ε. Έτσι, ώστε η αντίθεση αυτών των λαών στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Ε.Ε. να εκφράζεται και με την ακροδεξιά ψήφο.
Το άλλο σοβαρό στοιχείο που πρέπει να πάρουμε υπόψη, είναι η ίδια η πρόσφατη πολιτική εμπειρία αυτών των λαών από την αποτυχία τόσο του «υπαρκτού σοσιαλισμού» όσο και της σοσιαλδημοκρατίας, η οποία τις τελευταίες δεκαετίες έχει υιοθετήσει τις νεοφιλελεύθερες κατευθύνσεις της Ε.Ε. και επιδιώκει, μάλιστα, να εμφανίζεται ως η κατεξοχήν «ευρωπαϊστική» δύναμη.
Αυτό που καθίσταται προφανές, είναι η απουσία ενός πειστικού αριστερού λόγου, που να εκφράζει τα συμφέροντα, τις ανησυχίες και τις ελπίδες του εργαζόμενου λαϊκού κόσμου. Καθώς, αυτονόητα, ένας τέτοιος λόγος αντιπαρατίθεται στις πολιτικές επιλογές της Ε.Ε., θα μπορούσε να δώσει πολιτική διέξοδο, στερώντας την Ακροδεξιά από μεγάλο μέρος του λαϊκού της ακροατηρίου.
