Πρόσφατα αποχαιρετίσαμε με θλίψη, έναν αγαπημένο σύντροφο, έναν σύντροφο που τίμησε την Αριστερά με την πολύχρονη και μεγάλη προσφορά του, τη συνέπεια και το αγωνιστικό ήθος του, τον σ. Δημήτρη Κουλιούφα.
Ο σ. Δημήτρης γεννήθηκε στο Βελβεντό Κοζάνης, σπούδασε στη Θεσσαλονίκη νομικά και συμμετείχε ενεργά στους αγώνες του φοιτητικού κινήματος της Θεσσαλονίκης, παίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο ιδιαίτερα στους αγώνες του 114. Μέλος του ΚΚΕ αρχικά και του Συνασπισμού μετέπειτα, ασχολήθηκε σε πανελλαδικό επίπεδο με το συνεταιριστικό κίνημα, τους αγροτικούς συνεταιρισμούς και τους αγροτικούς συλλόγους.
Τον σύντροφο Δημήτρη τον γνώρισα πρώτη φορά το 1978, στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης, όταν μαζί με ένα τσούρμο νεολαίων της ΚΝΕ, κατηγορούμασταν για παράνομη διακίνηση του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ. Ήταν ο δικηγόρος που μας εκπροσώπησε στη δίκη. Από τότε, τον συναντούσαμε σχεδόν κάθε βδομάδα στα δικαστήρια. Κάθε φορά, η παρουσία του και μόνο, ήταν αρκετή για να μας δώσει καινούριο κουράγιο, να διώξει κάθε φόβο από μέσα μας.
Υπήρξε ένας άνθρωπος που ασκούσε στην καθημερινή ζωή, χωρίς όρια, το περιεχόμενο της ιδιότητας του κομμουνιστή, με μια υπευθυνότητα ασύγκριτη, αλλά ταυτόχρονα και με μια σεμνότητα υποδειγματική.
Ένας άνθρωπος που στάθηκε, ως την τελευταία του στιγμή, ένας ακλόνητος αγωνιστής στα ιδανικά της Αριστεράς .
Ένας άνθρωπος που δεν ξεπούλησε και δεν ξεπουλήθηκε .
Με τον σύντροφο Δημήτρη, είχα την τιμή να πορευτώ μαζί του, μετά το ΚΚΕ και στον Συνασπισμό και στον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τη μνημονιακή του μετάλλαξη του τελευταίου. Και εγώ αλλά και πολλοί σύντροφοι και συντρόφισσες που συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για τις αξίες και τα ιδανικά της Αριστεράς θα τον θυμόμαστε πάντα με απέραντο σεβασμό και αγάπη .
Να είσαι καλά Δημήτρη για όλα όσα μας έμαθες και για την ολόπλευρη στήριξή σου σε ότι χρειαζόμασταν.
Ένας επικήδειος που άργησε..
Τον γνώρισα το 1965 στο 616 Τάγμα Πεζικού στην Πολίχνη της Θεσσαλονίκης. Ήμουν διμοιρίτης στο Λόχο Υποστηρίξεως και ήταν (αν θυμάμαι καλά) γιατί έχουν περάσει πάνω από 50 χρόνια λοχίας.Είχα την τύχη να είμαι ο μικρότερος σε ηλικία (φοιτητής Παντείου)γιατί όλοι σχεδόν οι στρατιώτες του Λόχου ήταν λίγο πολύ συνδεδεμένοι με την Αριστερά, κυρίως Λαμπράκηδες, πτυχιούχοι Πανεπιστημιακών Σχολών και τους είχαν στο Λ.Υ. επειδή εκεί χρειάζονταν σπουδαγμένους(όπως έλεγε ο Διοικητής) και ήξεραν να χειριστούν τα δύσκολα όπλα. Ηταν ο Δημήτρης Κουλιούφας(Τάκης,τότε) ο κολλητός μου φίλος(παρά το ότι ο Διοικητής και το επίσημο κράτος-Κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου) απαγόρευε στους αξιωματικούς να έχουν σχέση με φαντάρους εμφορούμενους από κομμουνιστικές ιδέες. Μου λείπει χώρος, δυστυχώς…..