Συχνά πυκνά και για διάφορους λόγους μας απασχολεί ο νόμος Παρασκευόπουλου. Τις μέρες αυτές μας απασχόλησε με την αποφυλάκιση του κατάδικου για απόπειρα ανθρωποκτονίας και για υπεξαίρεση εκατομμυρίων € Αρ. Φλώρου.
Η διάταξη για το συγκεκριμένο θέμα λέει πως όποιος έχει ποσοστό αναπηρίας πάνω από 67%, αποφυλακίζεται.
Όσο και αν το 67% φαίνεται μεγάλο δεν είναι και πολύ δύσκολο σε κάποιον να το αποσπάσει. Η πιο κλασσική περίπτωση είναι το γνωστό μπαλονάκι στο οποίο ο γιατρός αμέσως μετά την επέμβαση είναι υποχρεωμένος να δώσει 67% και επανεξέταση σε έξι μήνες. Εκεί δε που γίνεται το έλα να δεις είναι οι περιπτώσεις ψυχιατρικών ασθενειών όπως αυτή του Αρ. Φλώρου όπου τα πράγματα είναι δυσδιάκριτα και ενυπάρχουν άπειροι υποκειμενικοί παράγοντες.
Κατά τη γνώμη μου το να μπαίνει ως δεσμευτικός παράγοντας μόνο η γνωμάτευση αναπηρίας άνω του 67% είναι λάθος και θα πρέπει ν’ αλλάξει.
Λάθος είναι και η προσέγγιση που γίνεται σήμερα στο δημόσιο διάλογο όπου άλλοι τα βάζουν με τους γιατρούς των ΚΕΠΑ και άλλοι με τους δικαστές. Υπάρχουν διαδικασίες ενστάσεων και εκ νέου ιατρικής κρίσης όπως και διαδικασίες ελέγχου της νομιμότητας της απόφασης. Αν οι γνωματεύσεις είναι μαϊμού αυτό μπορεί να αποδειχθεί όπως και αν η απόφαση δεν τηρεί τη στοιχειώδη νομιμότητα επίσης μπορεί να αποδειχθεί. Το θέμα όμως είναι το τι γίνεται εφ’ όσον αυτά τηρούνται.
Στο παρελθόν σε πόρισμά του ο Συνήγορος του Πολίτη αναφέρει ότι αν ο κρατούμενος δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί μπορεί και να αποφυλακιστεί. Αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που λέει ο νόμος.
Ο νόμος θα πρέπει ν’ αλλάξει στην κατεύθυνση της θέσπισης και άλλων κριτηρίων εκτός του ποσοστού ασφαλιστικής αναπηρίας. Τέτοια κριτήρια είναι το είδος της ασθένειας, το αν είναι χρόνια ή μη, ο εκτιμώμενος χρόνος αποθεραπείας ή μείωσης του ποσοστού, το θέμα της κινητικότητας, της δυνατότητας αυτοεξυπηρέτησης, της εξάρτησης από ιατρική παρακολούθηση. Η περίπτωση των ψυχιατρικών παθήσεων είναι μια κατηγορία από μόνη της, είναι η περίπτωση με τις ψευδείς βεβαιώσεις και τις μεγάλες καταστρατηγήσεις.
Τα θέματα που κατά βάση πρέπει να λυθούν είναι δύο. Η εκμετάλλευση της ρύθμισης από άτομα που δεν το δικαιούνται και η καταστρατήγηση της ρύθμισης από την πολιτική ή δικαστική εξουσία σε άτομα που το δικαιούνται.
Ο πρώην Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Βασίλης Παπαγεωργόπουλος είναι μια κλασσική περίπτωση καθώς αποφυλακίστηκε λόγω αναπηρίας και βρέθηκε να κάνει σκι. Από την άλλη μεριά υπάρχουν στις φυλακές τυφλοί ή παραπληγικοί που για διάφορους λόγους δεν αποφυλακίζονται.
Με βάση τα παραπάνω και με βάση τα πραγματικά περιστατικά που έχουμε ζήσει είναι σαφές ότι η αλλαγή του νόμου Παρασκευόπουλου είναι επιβεβλημένη.
