Σε κινητοποιήσεις ενάντια στις προωθούμενες με το Αναπτυξιακό Νομοσχέδιο ρυθμίσεις προχωρούν εργαζόμενοι στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, την Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου, ημέρα που αναμένεται η σχετική συζήτηση και ψηφοφορία στη Βουλή.
Ειδικότερα, πανδημοσιοϋπαλληλική απεργία προκήρυξε η ΑΔΕΔΥ, με κεντρικό αίτημα την απόσυρση του «αντεργατικού» αναπτυξιακού νομοσχεδίου. Προειδοποιεί, μάλιστα, πως, σε περίπτωση που η κυβέρνηση επιμείνει στην προώθηση και ψήφισή του, οι δημόσιοι υπάλληλοι θα προχωρήσουν σε απεργιακή κλιμάκωση. Η ΑΔΕΔΥ προκήρυξε και πανελλαδικές στάσεις εργασίας, όπου κριθεί αναγκαίο, από τα σωματεία στις 19, 20 και 23 Σεπτεμβρίου, για να πραγματοποιηθούν γενικές συνελεύσεις τους, ώστε να διευκολυνθεί η ενημέρωση, η προετοιμασία και η συμμετοχή των εργαζομένων.
Ενισχύοντας το «απεργιακό» τσουνάμι, τη συμμετοχή τους στην απεργία ανακοίνωσαν και Ομοσπονδίες του Δημοσίου, όπως η ΟΕΝΓΕ, η ΟΛΜΕ, η ΠΟΕ-ΟΤΑ κτλ.
Από πλευράς ιδιωτικού τομέα, απεργία την ίδια ημέρα κήρυξε το Εργατικό Κέντρο Αθήνας και μια σειρά άλλα εργατικά κέντρα της χώρας, όπως τα: Πειραιά, Πάτρας, Λαυρίου, Θεσπρωτίας, Σάμου, Λευκάδας – Βόνιτσας, Λάρισας, Άρτας, Λέσβου, Λαμίας, Εύβοιας, Αγρινίου, Ιωαννίνων, Φωκίδας, Ζακύνθου, Κεφαλονιάς – Ιθάκης και Βορείου Συγκροτήματος Δωδεκανήσου.
Στην πανελλαδική απεργία συμμετέχουν και Ομοσπονδίες του ιδιωτικού τομέα, όπως: Ομοσπονδία Συνδικάτων Μεταφορών Ελλάδας, Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος, Πανελλήνια Ομοσπονδία Οικοδόμων, Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, Συνδικάτο Επισιτισμού Τουρισμού Ξενοδοχείων Αττικής, Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής ν. Αττικής κτλ.
Στην απεργία κατεβαίνουν και τα ναυτεργατικά Σωματεία, όπως η ΠΝΟ, η ΠΕΝΕΝ κτλ.
Και η ανακοινώσεις για τη συμμετοχή του απεργιακού κύματος, από Ομοσπονδίες δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, συνεχίζεται.
Εν τω μεταξύ, η απομονωμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ και γραφειοκράτες που της στηρίζουν σε διάφορες συνδικαλιστικές οργανώσεις, επιχειρούν να διασπάσουν την πανεργατική κινητοποίηση, εξαγγέλλοντας απεργία για τις 25 Σεπτεμβρίου. Αυτό αποφασίστηκε από το Εργατικό Κέντρο Κομοτηνής και προωθείται και σε άλλες οργανώσεις, αν και απέτυχε στην Κρήτη και στην Αθήνα, όπου, επίσης, επιχειρήθηκε να διασπαστεί το ενιαίο μέτωπο των εργαζομένων.