Στη Διεθνή Διάσκεψη με τίτλο: “Ο Κοινωνικός Διάλογος και το Μέλλον της Εργασίας” που συνδιοργάνωσε η Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή της Ελλάδος και η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας, μίλησε η υπουργός Εργασίας Ε.Αχτσιόγλου.
‘’Η δική μας προτεραιότητα είναι να ακούσουμε τους «αόρατους», να κάνουμε την αόρατη εργασία ορατή. Διότι μόνο τότε θα μπορούμε να μιλάμε για μια δίκαιη αλλά και βιώσιμη ανάπτυξη.
Γι’αυτό η καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας, της υποδηλωμένης εργασίας, της επισφαλούς εργασίας αποτελεί αυτή τη στιγμή την απόλυτη προτεραιότητα του Υπουργείου Εργασίας και της ελληνικής Κυβέρνησης.
Γι’ αυτό οφείλουμε να προχωρήσουμε με ακόμη μεγαλύτερη τόλμη σε ριζοσπαστικές παρεμβάσεις υπέρ αυτών που δεν έχουν φωνή: των νέων, των επισφαλώς εργαζόμενων, των μεταναστών.’’.
Σύμφωνα με τα ανωτέρω οι υποδηλωμένοι και αδήλωτοι εργαζόμενοι είναι εκείνοι που χρήζουν και της μεγαλύτερης κοινωνικής προστασίας κατά τα λεγόμενα της αρμοδίας Υπουργού.
Τι συμβαίνει όμως όταν το ίδιο το Κράτος και φυσικά το αρμόδιο Υπουργείο εθελοτυφλεί και αγνοεί με ανάλγητο τρόπο αυτήν την κατηγορία των εργαζομένων;
Εξηγούμαστε:
Η Διοίκηση του Ι.Κ.Α. (νυν ΕΦΚΑ) εδώ και πάρα πολλά χρόνια αυθαιρετεί αφού, σε όσους απασχολούνται ανελλιπώς με σύστημα πενθήμερης εργασίας με ημερήσιο ωράριο μεγαλύτερο ή ίσο του του νόμιμου ωραρίου πλήρους απασχόλησης (δηλαδή μεγαλύτερο ή ίσο των 4 ωρών) και, αμείβονται με ημερήσια αμοιβή μεγαλύτερη του Τεκμαρτού Ημερομισθίου (Τ.Η) της 1ης Ασφαλιστικής ή με μηνιαία αμοιβή μεγαλύτερη του 25πλασίου του Τ.Η. της 1ης Ασφαλιστικής Κλάσης, αναγνωρίζει όχι 25 ημερομίσθια, αλλά 21,22 ή 23 ημέρες ασφάλισης, δηλαδή όσες ακριβώς ημέρες απασχολούνται. Αυτός ο λανθασμένος και νομικά αβάσιμος τρόπος υπολογισμού, προκαλεί ποικίλες δυσμενείς επιπτώσεις στους ασφαλισμένους, όπως στέρηση 3-4 ημερομισθίων μηνιαίως και 36-48 ετησίως, μη συμπλήρωση έτσι των χρονικών προϋποθέσεων για την θεμελίωση ασφαλιστικών δικαιωμάτων, άνιση μεταχείριση μεταξύ των ασφαλισμένων κ.λπ.
Ο Συνήγορος του Πολίτη με τη σειρά του απέστειλε επιστολές του προς τη Διοίκηση του Ι.Κ.Α ζητώντας τη διευθέτηση του εν λόγω προβλήματος, όμως το Ι.Κ.Α. και νυν ΕΦΚΑ συνέχισε την ανεκδιήγητη στάση του αγνοώντας επιδεικτικά και τη σχετική νομολογία (σ.σ. βλ. Σ.τ.Ε. 2331/2003, Δ.ΕΦ. Αθηνών 2247/2009, Δ.Π. Χαλκίδας 223/2012)..
Αυτό το πρόβλημα υφίσταται και δεν έχει επιλυθεί ακόμη και σήμερα θα δούμε και μία επιπλέον διάστασή του, αφού χιλιάδες πολίτες θα χάσουν το κοινωνικό μέρισμα λόγω του γεγονότος που μνημονεύσαμε ανωτέρω. Πιο συγκεκριμένα, στα κριτήρια που θεσπίστηκαν για τη διανομή του κοινωνικού μερίσματος υπάρχει και το ακόλουθο: «Ο δικαιούχος οφείλει να είναι ασφαλισμένος τουλάχιστον μια φορά σε οποιονδήποτε φορέα κύριας ασφάλισης και για χρόνο ασφάλισης μεγαλύτερο του ενός μηνός μέχρι και 31/10/2017, όπως αυτό προκύπτει από το μητρώο Άμεσα Ασφαλισμένων και Συνταξιούχων του ΕΦΚΑ.». Συνεπώς, όσοι πληρούν όλα τα υπόλοιπα κριτήρια και α) απασχολήθηκαν για έναν μόνο μήνα μέχρι και την 31η Οκτωβρίου 2017 με ημερήσιο ωράριο ίσο ή μεγαλύτερο του 1/2 του νομίμου ωραρίου πλήρους απασχόληση και β) αμείβονταν με μισθό ίσο ή μεγαλύτερο του τεκμαρτού ημερομισθίου της 1ης Ασφαλιστικής Κλάσης, θα χάσουν το κοινωνικό μέρισμα, διότι λόγω της στάσης της Διοίκησης του Ι.Κ.Α. δεν θα έχουν ως χρόνο ασφάλισης τον ένα μήνα, αλλά τις 21,22 ή 23 ημέρες!
Δεν είναι μόνο οι «αόρατοι» εργαζόμενοι λοιπόν, είναι και οι «ημι-αόρατοι». Είναι οι εργαζόμενοι με μερική ή εκ περιτροπής απασχόληση που, ολόκληρη η κοινωνία γνωρίζει ότι, πολλές φορές ενώ εργάζονται κάθε μέρα, ολόκληρη την εβδομάδα, ασφαλίζονται από την εργοδοσία τους για «τετράωρο»! Αυτοί οι άνθρωποι που υφίστανται αυτό το καθεστώς αντιμετωπίζονται από την πολιτεία με τον χειρότερο δυνατό και ανάλγητο τρόπο. Αυτοί που βρίσκονται στα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα με πενιχρές αμοιβές και θα έπρεπε να έχουν την μεγαλύτερη υποστήριξη, τελικά έχουν απέναντί τους το Κράτος που τους «κλέβει» τα ένσημα.
• Δεν είναι δυνατό κάποιος που εργάστηκε 4,5 ή 6 ώρες την ημέρα, κάθε μέρα, να του αρνείται ο ΕΦΚΑ. τα ένσημα ολόκληρου του μήνα —όπως η νομοθεσία προβλέπει— και να χάσει το κοινωνικό μέρισμα.
• Δεν είναι δυνατό να αρνείται ο ΕΦΚΑ να εφαρμόσει τις δικαστικές αποφάσεις, αφού όποιος έχει υποστεί την «κλοπή» των ενσήμων από τον ΕΦΚΑ έχει δικαιωθεί αργότερα από τη δικαιοσύνη (εφόσον βέβαια έχει προσφύγει).
• Δεν είναι δυνατό να αγνοεί τόσο επιδεκτικά τις επανειλημμένες επιστολές του Συνηγόρου του Πολίτη για την τακτική του αυτή.
• Δεν είναι δυνατό το Κράτος να αφήσει αυτούς του εργαζόμενους εκτός του κοινωνικού μερίσματος .
Αναμένουμε η σχετική Κ.Υ.Α να επιληφθεί του θέματος διορθώνοντας τα κριτήρια υπαγωγής στις διατάξεις του κοινωνικού μερίσματος και φυσικά να αποκαταστήσει την χρόνια αδικία με την περικοπή ενσήμων από χιλιάδες δικαιούχους (ασφαλώς αναδρομικά) χορηγώντας τις σχετικές παροχές.
ΕΝ.ΥΠ.Ε.Κ.Κ.