Το μεγάλο απομεινάρι ενός νεκρού εξωπλανήτη, που επιβίωσε μετά τον κατακλυσμικό θάνατο του άστρου του σε απόσταση 410 ετών φωτός, ανακάλυψε μια διεθνής ομάδα αστρονόμων. Ό,τι έχει απομείνει από τον εξωπλανήτη, συνεχίζει να περιφέρεται γύρω από το άστρο του μαζί με τα μικρότερα απομεινάρια άλλων κατεστραμμένων πλανητών, που έχουν σχηματίσει ένα μακάβριο δίσκο θραυσμάτων.
Το πλανητικό «πτώμα», τμήμα ενός μεγαλύτερου πλανήτη κάποτε, δεν έχει καταστραφεί μέχρι σήμερα, επειδή περιέχει μεγάλες ποσότητες βαρέων μετάλλων (σιδήρου και νικελίου). Οι αστρονόμοι δεν αποκλείουν ότι η ανακάλυψη αποτελεί ένα «παράθυρο στο μέλλον» του δικού μας ηλιακού συστήματος και της Γης μετά από περίπου έξι δισεκατομμύρια χρόνια.
Οι ερευνητές από διάφορες χώρες, με επικεφαλής τον δρα Κρίστοφερ Μάνσερ του Τμήματος Φυσικής του βρετανικού Πανεπιστημίου του Γουόρικ, που έκαναν την ανακάλυψη με τη βοήθεια του μεγάλου τηλεσκοπίου των ισπανικών Καναρίων Νήσων στη Λα Πάλμα, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science».
Το μητρικό άστρο είναι ένας λευκός νάνος, δηλαδή ένα άστρο που έχει εξαντλήσει όλα τα καύσιμα του και έχει αποβάλει όλα τα εξωτερικά περιβλήματα της ατμόσφαιρας του με μια έκρηξη τύπου σούπερ-νόβα, κρατώντας μόνο ένα πυκνό πυρήνα, ο οποίος ψύχεται αργά. Το πλανητικό απομεινάρι μπορεί να έχει διάμετρο έως μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα, δηλαδή το μέγεθος των μεγαλύτερων αστεροειδών του δικού μας ηλιακού συστήματος. Είναι η δεύτερη φορά που αστρονόμοι ανακαλύπτουν ένα τμήμα εξωπλανήτη γύρω από ένα λευκό νάνο και εκτιμούν ότι στο μέλλον θα βρουν και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις.
«Το άστρο αρχικά θα είχε περίπου διπλάσια μάζα από τον Ήλιο μας, αλλά τώρα πια ο λευκός νάνος έχει μόνο το 70% της ηλιακής μάζας. Είναι επίσης πολύ μικρός σε μέγεθος, περίπου όσο η Γη, πράγμα που σημαίνει ότι το άστρο είναι πολύ πυκνό. Η βαρύτητα του είναι τόσο ισχυρή, περίπου 100.000 μεγαλύτερη από αυτή της Γης, που ένας τυπικός αστεροειδής θα κομματιαζόταν από τις βαρυτικές δυνάμεις, αν περνούσε πολύ κοντά από το λευκό νάνο», δήλωσε ο Μάνσερ.
«Το πλανητικό απομεινάρι που ανακαλύψαμε, βρίσκεται βαθιά μέσα στη βαρυτική επίδραση του λευκού νάνου, πολύ πιο κοντά του από ό,τι θα περιμέναμε να βρούμε οτιδήποτε ακόμη ‘ζωντανό’. Αυτό πιθανώς είναι δυνατό μόνο επειδή ό,τι απέμεινε από τον πλανήτη, είναι πολύ πυκνό και έχει μια μεγάλη εσωτερική δύναμη που το συγκρατεί εκ των έσω. Γι’ αυτό προτείνουμε ότι η σύνθεση του αποτελείται κυρίως από σίδηρο και νικέλιο», δήλωσε ο καθηγητής Μπόρις Γκέσινκε.
Όπως είπε ο Μάνσερ, η ανακάλυψη επιτρέπει ίσως να πάρουμε μια ιδέα για το δικό μας απώτερο μέλλον. «Στο δικό μας ηλιακό σύστημα ο Ήλιος θα γίνει κάποτε ερυθρός γίγαντας και θα διογκωθεί σαν μπαλόνι, φθάνοντας έως εκεί που σήμερα βρίσκεται η τροχιά της Γης, εξαφανίζοντας έτσι τη Γη, τον Ερμή και την Αφροδίτη. Ο ‘Αρης και οι πλανήτες πέρα από αυτόν θα επιβιώσουν και οι τροχιές τους θα μετατοπισθούν ακόμη πιο πέρα», όπως είπε.
«Υπάρχει ευρεία επιστημονική συναίνεση ότι σε πέντε έως έξι δισεκατομμύρια χρόνια στο ηλιακό μας σύστημα θα υπάρχει ένας λευκός νάνος στη θέση του Ήλιου και γύρω από αυτόν θα κινούνται μόνο ο ‘Αρης, ο Δίας, ο Κρόνος και οι πιο μακρινοί πλανήτες, καθώς επίσης οι αστεροειδείς και οι κομήτες», πρόσθεσε.
Οπότε οι εξωγήινοι αστρονόμοι του μέλλοντος που θα μελετούν το «νεκροταφείο» του ηλιακού μας συστήματος, μπορεί να βλέπουν και το μεταλλικό απομεινάρι του πυρήνα της Γης.