Αμήχανος

Αμήχανος

– Προβληματισμένο σε βλέπω. Τι έχεις;
– Τίποτε.
– Πώς τίποτε; Έχεις φάτσα ανθρώπου που έχει δεχθεί ένα μεγάλο χτύπημα. Ελπίζω να μην είναι κάτι προσωπικό.
– Μπορείς να το πεις και προσωπικό αν νιώθεις ότι ένα κομμάτι του εαυτού σου υπέστη μια βαριά ήττα.
– Α, άσε κατάλαβα. Είδες την κοινή συνέντευξη Τύπου Τραμπ-Τσίπρα και δεν μπορείς να χωνέψεις τις φιλοφρονήσεις του δικού μας στον Αμερικανό.
– Δεν το θεωρείς σοβαρό;
– Μα, καλά πού ζεις; Την εποχή που κατέβαινες στις διαδηλώσεις και φώναζες το «φονιάδες των λαών Αμερικανοί» και το άλλο το μακρινάρι «Ελλάδα-Κύπρος-Παλαιστίνη Αμερικάνος δεν θα μείνει»; Έχει περάσει ένας …αιώνας από τότε. Τα πράγματα έχουν αλλάξει.
– Προς το καλύτερο; Δηλαδή δεν είναι πια ιμπεριαλιστές οι Αμερικανοί;
– Μωρέ είναι, αυτό δεν αλλάζει, αλλά μην ξεχνάς ότι εκεί πήγε ως πρωθυπουργός της χώρας και όχι ως ακτιβιστής. Τι ήθελες δηλαδή; Να τον χαστουκίσει δημοσίως για να ξυπνήσει από το νήδυμο ύπνο του ο αντιμπεριαλιστικός εαυτός σου;
– Δεν είμαι αφελής, ωστόσο δεν θα έπρεπε να είναι πιο μετρημένος; Τι τα ήθελε όλα αυτά τα διθυραμβικά για τις ΗΠΑ και τον πλανητάρχη;
– Μα, επίσημη επίσκεψη ήταν. Ήταν υποχρεωμένος να είναι ευγενής. Εσύ όταν βρίσκεσαι σε μια παρέα με ανθρώπους που δεν συμπαθείς, γίνεσαι προσβλητικός και αγενής;
– Δεν κάνω παρέα με ανθρώπους που δεν εκτιμώ. Αλήθεια τι διαφορετικό θα έλεγε ο αρχηγός της Δεξιάς, της παράταξης που πάντοτε είχε άριστες σχέσεις με τις ΗΠΑ; Να σου θυμίσω το «στρατηγέ ιδού ο στρατός σας»;
– Περσινά ξινά σταφύλια.
– Να σου θυμίσω ότι η αμερικανική πρεσβεία ανέβαζε και κατέβαζε πρωθυπουργούς; Να σου θυμίσω τον ρόλο του αμερικανικού παράγοντα στο πραξικόπημα του 1967 και στην εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο;
– Τι πας και σκαλίζεις; Πιστεύεις ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός θα έπρεπε στο σύντομο λογύδριο που εκφώνησε να εγκαλέσει τους Αμερικανούς για όλα όσα έχουν διαπράξει εις βάρος μας; Εκεί ήταν ως πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων και δεν έχουν όλοι οι Έλληνες κακή γνώμη για την πολιτική των ΗΠΑ.
– Ναι αλλά εκεί ήταν και ως επικεφαλής μιας κυβέρνησης που λέει ότι είναι αριστερή. Τους αριστερούς μάλλον τους θύμωσε.
– Μου φαίνεται ότι για την περίπτωσή σου ισχύει αυτό που έχει πει ο Μιτεράν ότι «ο αντιαμερικανισμός είναι ο μαρξισμός των ηλιθίων».
– Καλά τώρα επικαλείσαι τον πρύτανη του κυνισμού.
– Τι σε ενόχλησε ακριβώς στη συνάντηση Τσίπρα – Τραμπ;
– Το όλο κλίμα.
– Πάρτο χαμπάρι, τους έχουμε ανάγκη τους Αμερικανούς. Τους θέλουμε για το χρέος, θέλουμε τις επενδύσεις τους. Αυτά δεν τα κερδίζεις βρίζοντάς τους.
– Μα, να τον καλέσει επισήμως στην Αθήνα; Ποιον; Τον Τραμπ που δεν τον γουστάρει κανείς Ευρωπαίος, που παίζει επικίνδυνα παιχνίδια με το Ιράν, που στηρίζει θεοκρατικά καθεστώτα, που προσπαθεί να ανατρέψει τον Μαδούρο;
– Πού ξέρεις, μπορεί να τον κάλεσε στην Αθήνα για να τον περάσει από δίκη, όπως έγινε με τον Κλίντον. Πλάκα κάνω. Άκου φίλε, πρέπει να καταλάβεις ότι άλλο πράγμα η ιδεολογία και οι αρχές και άλλο η εξωτερική πολιτική. Στις διεθνείς σχέσεις κάνεις αυτό που πιστεύεις ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντά σου και όχι αυτό που ταιριάζει με την ιδεολογία σου.
– Κι αυτό πρέπει να μου αρέσει;
– Σου αρέσει, δεν σου αρέσει, αυτό ισχύει. Αν δεν θέλεις να βρωμίσεις τα χέρια σου κάτσε στην άκρη, να πετροβολάς το σύστημα και άφησε τους άλλους να κυβερνούν. Θα έχεις τη συνείδησή του ήσυχη.
– Αυτό που μου τη δίνει περισσότερο είναι ότι φέτος γιορτάζουμε τα 100 χρόνια από την επανάσταση των μπολσεβίκων.
*Πηγή: efsyn.gr