«έχουμε μία διακήρυξη. Έχουμε συλλογικές επεξεργασίες και ψηφισμένες από το συνέδριο συλλογικές θέσεις οι οποίες τι λένε… Λένε ότι δική μας προτεραιότητα είναι να σώσουμε τη χώρα μέσα στο ευρώ, όχι να σώσουμε το ευρώ στην Ελλάδα διαλύοντας την κοινωνία καταστρέφοντας τον ελληνικό λαό»… «To ευρώ δεν είναι φετιχ»….
Α. Τσίπρας (παραμονές ευρωεκλογών του 2014)
Χωρίς ίχνος αυτοκριτικής και με περισσή αλαζονεία, ο Αλέξης Τσίπρας, έδωσε μια πολύ μεγάλη συνέντευξη στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι δεν διαθέτει στοιχειώδη τσίπα. Για τον Τσίπρα η κυβέρνησή του έκανε μια έντιμη συμφωνία, έκανε κοινωνική πολιτική, έβγαλε την χώρα στις αγορές… Δεν λέει κουβέντα, για την φτώχεια και την συνεπακόλουθη οικονομική πολιτική που επέβαλλε αυτή η «έντιμη» συμφωνία των τεράστιων πρωτογενών πλεονασμάτων. Δεν λέει κουβέντα για το ότι η χώρα δέθηκε στη λιτότητα μέχρι το 2060, για τις εκατοντάδες χιλιάδες νέους που μετανάστευσαν και μεταναστεύουν, για το ότι αντέστρεψε την λαϊκή εντολή του Ιουνίου του 2015, για τους ανθρώπους που χάνουν τα σπίτια τους από τους πλειστηριασμούς, για το γκρέμισμα της ελπίδας και των αγώνων του λαού, για την δυσφήμηση της αριστεράς (που την έκανε συνώνυμη με την κολουτούμπα) πανευρωπαϊκά και παγκόσμια… κλπ, κλπ, κλπ, ….
Αφού ισχυρίζεται ότι έσωσε την Ελλάδα και όλα τα έκανε όπως έπρεπε, αναφέρεται και στην επιλογή της παραμονής στο ευρώ:
Ας απολαύσουμε τις δύο χαρακτηριστικές παραγράφους, όπου δεν μπορούμε να μην αναρωτηθούμε που διαφέρει αυτός ο άνθρωπος από όλους αυτούς τους Νενέκους, που υποστήριξαν με πάθος το ΝΑΙ, στο δημοψήφισμα, τους «μένουμε Ευρώπη»…..
- Με ποιο σκεπτικό απορρίψατε την εκδοχή εθελούσιας αποχώρησης από το ευρώ; Θα ήταν σίγουρα μια πορεία σε αχαρτογράφητα νερά, αλλά, επειδή δεν υπάρχει προηγούμενο για να γίνουν συγκρίσεις, δεν μπορεί να αποκλειστεί η περίπτωση τα πράγματα να μην εξελίσσονταν τόσο δραματικά όσο προέβλεπαν οι οπαδοί του ευρώ.
Εκτός ευρώ μας ήθελαν, όπως αποδείχτηκε, ο Σόιμπλε και οι πιο αντιδραστικοί κύκλοι της Ευρώπης. Που θεωρούσαν, συχνά με ρατσιστικό τρόπο, τη χώρα μας μαύρο πρόβατο και σχεδίαζαν την «εθελούσια» έξοδό της από τον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε. Μια τέτοια εξέλιξη όμως θα ήταν μοιραία. Δείτε τι γίνεται σήμερα με την πανίσχυρη Μεγάλη Βρετανία. Εν μέσω κρίσης, με την οικονομία γονατισμένη, με τις αγορές να αρπάζουν τα κομμάτια της και την αξιοπιστία της στο ναδίρ, η έξωση από το ευρώ θα σήμαινε για την Ελλάδα κάτι χειρότερο από δραματικές εξελίξεις.
- Γιατί; Γιατί θα είχαμε μια επιπρόσθετη αντίστοιχη μείωση του ΑΕΠ μας με αυτή που συνέβη τα προηγούμενα χρόνια των μνημονίων, αλλά απότομα. Και μια πενιχρή στήριξη του νέου νομίσματος από τους εταίρους μας, η οποία θα δινόταν και αυτή δια του ΔΝΤ, με νέο μνημόνιο, όπως συμβαίνει άλλωστε και στην Αργεντινή και σε άλλες χώρες, όπου το γεγονός ότι έχουν δικό τους νόμισμα δεν τους αποτρέπει από το να έχουν το ΔΝΤ. Συνεπώς θα είχαμε και χρεοκοπία και μνημόνιο. Δεν νομίζω ότι ήθελε και πολλή σκέψη για να απορριφθεί αυτό το ενδεχόμενο.
Αγαπητέ Αλέξη μάλλον χρειάζεται περισσότερη σκέψη :
Πρώτον: Τι έπαθε η Μεγάλη Βρετανία; Τις καταστροφές, τους λοιμούς και τους καταποντισμούς που θα έφερνε η έξοδος, μόνο ο Τσίπρας συνεχίζει να τους βλέπει. Πρέπει επίσης να υπενθυμίσω ότι το υπουργείο οικονομικών της Μεγάλης Βρετανίας είχε κάνει μελέτη το 2004 και είχε καταλήξει, ότι μια τέτοια πανίσχυρη χώρα δεν την συμφέρει η είσοδος στο ευρώ. Γιατί συμφέρει η παραμονή στο ευρώ μια αδύναμη χώρα όπως η Ελλάδα; Μόνο ο Τσίπρας και όλη η συμμορία του ευρώ που λυμαίνεται την χώρα μπορεί να μας το εξηγήσει. Γιατί το ελληνικό υπουργείο οικονομικών, η Τράπεζα της Ελλάδας, η το Οικονομικό Πανεπιστήμιο δεν έκαναν καμία ανάλογη μελέτη τα χρόνια της διακυβέρνησης Τσίπρα; Απλούστατα γιατί η Ελλάδα ήταν και παραμένει αποικία, είναι Μπανανία, με την ανάλογη οικονομική και πολιτική ημιελίτ και όχι σοβαρή χώρα.
Δεύτερον: Το Παράδειγμα της Λύσης, η Αργεντινή:
Εδώ πραγματικά ο άνθρωπος διαφεύγει κάθε έννοιας λογικής, και αντιστρέφει πλήρως την πραγματικότητα.
Καθόλου τυχαία, από την απαρχή της κρίσης, η Ελλάδα παρομοιάστηκε με την Αργεντινή. Όμως η Αθήνα, αντίθετα από το Μπουένος Άιρες, ακολούθησε την συνταγή της παγκοσμιοποίησης και του Δ.Ν.Τ.. Η διακυβέρνηση των Κίρσχνερ αποδείχτηκε «χρυσή» για τον λαό της Αργεντινής. Η οικονομική πολιτική στηρίχτηκε στην απλή τετράγωνη λογική: α) χρεοστάσιο-απελευθέρωση από το χρέος, β) αποδέσμευση από ένα σκληρό νόμισμα όπως το δολάριο-προστατευτισμός, γ) ενίσχυση της εγχώριας ζήτησης μέσω επεκτατικής νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής, δ) θεμελίωση κοινωνικού κράτους-αύξηση μισθών. Πρόκειται ακριβώς για το μείγμα πολιτικής εξόδου από την ύφεση, που πρέπει και έπρεπε να εφαρμόσει η Αθήνα, αλλά και το σύνολο του Ευρωπαϊκού Νότου.
Η Αργεντινή μέσα από την διακυβέρνηση των Κίρσχνερ, γνώρισε πρωτοφανή ανάπτυξη ανάλογη της Κίνας για πάνω από μια δεκαετία. Από την κρίση ανέκαμψε γρήγορα, ενώ η Κριστίνα «παρέδωσε» μικρό δημόσιο χρέος, ανεργία λίγο κάτω από το 6% και κυρίως αξιοπρέπεια, Εθνική και Λαϊκή κυριαρχία.
Τα ασφαλιστικά ταμεία που κατά την περίοδο του νεοφιλελευθερισμού και του Δ.Ν.Τ. είχαν ιδιωτικοποιηθεί, ξανάγιναν δημόσια, οι συντάξεις αναβαθμίστηκαν. Έγιναν εθνικοποιήσεις, στηρίχτηκε η βιομηχανία και η απασχόληση, ενώ οι μισθοί και το επίπεδο ζωής ήταν το 2015 -όταν έφευγε η Κριστίνα-, το καλύτερο σε όλη την Λατινική Αμερική. Δέκα-εννιά μεγάλα πανεπιστήμια δημιουργήθηκαν κοντά σε μεγάλες πόλεις, ώστε να έχουν την δυνατότητα να σπουδάζουν και οι φτωχοί που δεν μπορούν να μεταναστεύουν στο Μπουένος-Άιρες.
Τέσσερα χρόνια νεοφιλελευθερισμού και ανατροπής της Κριστίνα, ήταν αρκετά για να απειλήσουν την χώρα με νέα καταστροφή. Ένα από τα κύρια ζητήματα του νεοφιλελευθερισμού στην Αργεντινή ήταν η ελευθερία κυκλοφορίας των κεφαλαίων αγαπητέ Τσίπρα που επέβαλλε η κυβέρνηση Μάγκρι και χειροκρότησαν οι αγορές. Με το Μάγκρι όπως και με τον Τσίπρα, η Αργεντινή πήρε τα εύσημα και τα δάνεια των αγορών. Ο Τσίπρας της Αργεντινής είναι λοιπόν αυτός που ξανάφερε την χώρα στην αγκαλιά του Δ.Ν.Τ, και είναι η νέα κυβέρνηση του κόμματος των Κίρχνερ που θα το διώξει, εφαρμόζοντας πάλι πολιτικές προστατευτικές, ελέγχου κεφαλαίων, αναδιάρθρωσης χρέους και υπέρ του λαού, που μόνο η ορθή χρήση του εθνικού νομίσματος μπορεί να προσφέρει.
Μην κλαις λοιπόν Αλέξη για την Αργεντινή. Εσύ εκτέλεσες το πρόγραμμα των αγορών, του Δ.Ν.Τ. και της ευρωζώνης και έτσι εκτέλεσες και την πατρίδα σου.
Για την Ελλάδα, που ο χρόνος της τελειώνει, πρέπει να κλάψουμε. Εδώ σε λίγο, κυριολεκτικά με όποια έννοια και αν το δει κανείς, η Ελλάδα, δεν θα υπάρχει.
Τρίτον: Ο Σόιμπλε:
Από ότι γνωρίζουμε είναι αυτός που είπε ότι ποτέ -αν ήταν στη θέση του έλληνα πρωθυπουργού- δεν θα υπέγραφε ένα τέτοιο μνημόνιο– για την χώρα του γιατί είναι πατριώτης. Άρα καταλάβαινε πολύ καλά ότι αυτή η «έντιμη» συμφωνία της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ ήταν καταστροφική για την Ελλάδα. Επίσης μια μερίδα Γερμανών οικονομολόγων πίστευε και πιστεύει ότι για την Γερμανία είναι καλύτερα μια πιο μικρή και σκληρή ζώνη του ευρώ. Πέρα ότι έτσι εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντα της Γερμανικής Οικονομίας, το ευρώ θα μπορούσε να λειτουργήσει ως αποθεματικό νόμισμα έναντι του δολαρίου. Ακόμη θεωρούν -ορθά- ότι η Ελλάδα ως αδύναμη οικονομία (και άλλες του Νότου) δεν μπορούν να τα καταφέρουν εντός ευρωζώνης, δεν θα αποπληρώσουν τα χρέη τους και γενικώς ότι η ευρωζώνη δεν έχει μέλλον. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Χανς Βέρνερ Ζιν. Όπως έλεγε αυτές τις μέρες: «Θέλουν τώρα να βάλουν τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία στο ευρώ. Έχω σοβαρές αμφιβολίες γι αυτό. Μιλάμε για μία Ελλάδα στο τετράγωνο.»… Για την πρόοδο της ελληνικής οικονομίας λέει χαρακτηριστικά: «”Όλα αυτά είναι προπαγάνδα. Πρέπει να αναλογιστείτε ότι στην ευρωζώνη δεν υπάρχει ισορροπία στις σχετικές τιμές: ο Νότος είναι πολύ ακριβός και αυτό πάμε να το αντισταθμίσουμε διογκώνοντας το κρατικό χρέος…. Είναι ένα πυροτέχνημα, που συνεχώς τροφοδοτούμε με όλο και μεγαλύτερα χρέη. Σε όλες σχεδόν τις χώρες τις ευρωζώνης το ποσοστό του χρέους επί του ΑΕΠ όχι μόνο δεν μειώθηκε, αλλά και αυξήθηκε με το σύμφωνο δημοσιονομικής πειθαρχίας που υπερηφάνως διαπραγματευόταν η κ. Μέρκελ»… Για την επίμαχη περίοδο του 2015 και τον Σόιμπλε αναφέρει: “Ξέρουμε ότι η ευρωζώνη έχει λάβει πλέον υπερβολική έκταση και περιλαμβάνει χώρες που δεν τα καταφέρνουν με το ευρώ. Όπως είχε προτείνει ο Σόιμπλε το 2015, θα έπρεπε να αναλογιστούμε τη δυνατότητα μίας προσωρινής εξόδου από το ευρώ ώστε να ενισχυθούν οι χώρες αυτές, αντί να τις διατηρούμε στο ευρώ θεσπίζοντας κατ΄αυτόν τον τρόπο μία ένωση μεταφοράς πόρων, στην οποία οι χώρες του Βορρά θα χρηματοδοτούν τις χώρες του Νότου…”
Εκείνη την στιγμή λοιπόν μάλλον ο Σόιμπλε εξέφραζε μια τέτοια λογική, όπου τα συμφέροντα της Γερμανίας για μια επιστροφή στη Δραχμή συνέπιπταν με της Ελλάδας. Ήταν τότε η Γαλλική και η Ιταλική κυβέρνηση που δεν ήθελε μια Ελλάδα εκτός ευρώ, όπως και στο παρελθόν οι ΗΠΑ, γιατί θα έσκαγαν στα χέρια των τραπεζών της τα ασφάλιστρα του ελληνικού χρέους τα περιβόητα CDS. Αυτά τα συμφέροντα εξυπηρέτησε και εξυπηρετεί το ελληνικό πολιτικό σύστημα και όχι της πατρίδας μας. Τέλος γιατί ο Τσίπρας δεν μας είπε ποτέ ποια ήταν και αν είχε συγκεκριμενοποιηθεί η πρόταση Σόιμπλε;;;; ΄
Τέταρτο και τελευταίο: Ανεξάρτητα αν υπήρχε η πιθανότητα μιας συναινετικής εξόδου που θα συνέφερε την Ελλάδα -που μάλλον υπήρχε- ή όχι, η καταστροφολογία Τσίπρα για ισόποση μείωση του ΑΕΠ και η στήριξη του νομίσματος μέσω Δ.Ν.Τ., συνιστούν αναπόδεικτες αστειότητες που η εμπειρία της Αργεντινής -που χρεοκόπησε άτακτα και χαοτικά- που επικαλείται, τον διαψεύδει. Επίσης ακόμη και την ύστατη ώρα και παρά την εγκληματική αμέλεια της απουσίας Σχεδίου Β, υπήρχαν πλεονεκτήματα σε σχέση με την χαοτική κατάσταση που περιήλθε η Αργεντινή το 2003, όπως αποθεματικά σε ευρώ άνω των 20 δις στις ελληνικές τράπεζες όπως επεσήμανε τότε ο Π. Λαφαζάνης που σε περίπτωση καθολικής ρήξης μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως χρονική γέφυρα για την Δραχμή.
Πραγματικά διαβάζοντας όλη την συνέντευξη αδυνατώ να χαρακτηρίσω τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Ο μόνος ίσως που μπορεί να χαρακτηρίσει εύστοχα και με το χιούμορ που τον διακρίνει αυτή την συνέντευξη είναι ο φίλος μου και εξαίρετη πένα, της ίδιας της Εφημερίδας των Συντακτών, ο Μετέωρος.
