Ο Περικλής Κοροβέσης σε άγρια εποχή έγινε με θόρυβο διεθνώς γνωστός, χάρη στο θάρρος, την αντίσταση και το ήθος του, και φεύγει τώρα αθόρυβα και σιωπηλά, σε άλλη και αλλιώς δίσεκτη εποχή. Ακέραιος, ανορθόδοξος, αντισυμβατικός, αδέσμευτος πάντα στη σκέψη, τη γραφή, την κοινωνική δράση, αυτός, ο Μοναδικός, ο Προφήτης, ο Άγιος Πότης.
Δημιουργούσε συνεχώς πέρα και πάνω από την πολιτική αριστερά, προκαλώντας την, ποτέ παρακαλώντας την, να ανοίξει τα φτερά της άφοβη στους ουρανούς της ελεύθερης σκέψης και της τολμηρής δράσης.
Έφυγε, αλλά θα μείνει. Θα είναι πάντα, με τις μνήμες στην αρχή, με τα γραφτά του ύστερα, ένα γεφύρι στα στενοσόκακα της Αχαρνών όπου ζούσε λιτά, μαζί με τους ξεριζωμένους από την Ασία ή την Αφρική, ώστε να μπορεί η αριστερά να περάσει και να ανοιχτεί στα ουτοπικά τοπία της λογοτεχνίας, των ιδεών, της χωρίς σύνορα σκέψης, της κοινωνίας χωρίς εξουσίες, της ανήσυχης αναζήτησης και των ονείρων της νεολαίας. Στη Μαρία Κατεργάρη, που του στάθηκε σταθερά με αγάπη όλα αυτά τα χρόνια, σε όλη του την οικογένεια, εκφράζουμε τη συμμετοχή μας στον βαθύ πόνο τους.