Ο πρώην γενικός διευθυντής του ΣΕΒ και νυν υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, ο κύριος Σκέρτσος, προχώρησε στη γνωστή, απαράδεκτη και προκλητική παρέμβασή του στη δίκη για την δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη.
Η παρέμβαση του κυρίου Σκέρτσου ήταν τόσο προκλητική και τόσο απαράδεκτη, όσο πολιτικά «λεβέντικη» ήταν και η επόμενη δήλωσή του. Εκείνη με την οποία επιχείρησε να τα «μαζέψει», ισχυριζόμενος ότι… αδικήθηκε και… παρερμηνεύτηκε μιας και η δήλωσή του δεν ήταν παρέμβαση αλλά «δήθεν παρέμβαση στο έργο της δικαιοσύνης» και «απολύτως προσωπική άποψη» που την εξέφρασε «ως πολίτης, και όχι με την ιδιότητα του μέλους της κυβέρνησης…».
Μερικές παρατηρήσεις:
- Ο…πολίτης Σκέρτσος, δεν γνωρίζουμε αν όντως το πιστεύει ή αν παριστάνει πως το πιστεύει πως όταν μιλάει για τα δημόσια και κοινωνικά ή όταν πράττει ο,τιδήποτε σχετικά με αυτά, μπορεί να αποτάσσεται την ιδιότητα του φορέα κυβερνητικής εξουσίας. Ας αποφασίσει ο ίδιος τι είναι χειρότερο: Να το πιστεύει ή να παριστάνει πως το πιστεύει. Σε κάθε περίπτωση όταν πολιτικοί αντίπαλοι του Σκέρτσου προβούν σε δήλωση για δικαστικό θέμα σαν… πολίτες, θα περιμένουμε να τους υπερασπιστεί με πάθος έναντι των πολιτικών του φίλων, που θα τους καταγγέλλουν για παρέμβαση. Το ίδιο θα αναμένουμε και από τον υπουργό Δικαιοσύνης κ. Τσιάρα που έσπευσε να βγάλει λάδι τον πολίτη…Σκέρτσο.
- Ο…πολίτης Σκέρτσος εμφανίστηκε λάβρος κατά της «ταύτισης» της εισαγγελέως Δόγκα με το θύμα (που σημειωτέον ο ένας εκ των καθαρμάτων – Κούκουρας και Λουτσάι τα ονόματά τους – που την βίασαν και την δολοφόνησαν είναι βλαστάρι επιφανούς οικονομικώς και με πολιτικές επαφές, όπως περιγράφεται, οικογενείας). Υπάρχουν, όμως, δεδομένα όσον αφορά την απονομή του δικαίου, που εγείρουν σκέψεις για τα αντανακλαστικά του κ.Σκέρτσου. Και το βασικό δεδομένο (από την εποχή του Μοντεσκιέ κύριε Σκέρτσε) είναι ότι η αστική Δικαιοσύνη και κάθε Δικαιοσύνη στα εκμεταλλευτικά καθεστώτα, στις 9 από τις 10 φορές είναι «ταυτισμένη» με τους ισχυρούς θύτες και ενάντια στα αδύναμα «ξυπόλυτα» θύματα ή κατηγορούμενους. Επομένως, εφόσον εξέπεμψε τέτοια «ταύτιση» η εισαγγελέας, αυτό είναι κακό προηγούμενο μάλλον για τους πολίτες-πληβείους και όχι για τους πολίτες-πατρίκιους. Συνεπώς, μήπως (λέμε «μήπως»), τα αντανακλαστικά του πολίτη… Σκέρτσου κινητοποιήθηκαν γιατί βρέθηκαν αντιμέτωπα όχι με την πεπατημένη του 9 προς 10, αλλά με την εξαίρεση του 1 προς 10;
- Σε συνέχεια του προηγούμενου, τίθεται το ερώτημα αν τα αντανακλαστικά του κυρίου Σκέρτσου, γεννήθηκαν μόλις προχτές. Είναι απορίας άξιο: Πως και τέτοια αντανακλαστικά δεν τα είχαμε δει (αν υπάρχουν στοιχεία περί του αντιθέτου παρακαλούμε να κοινοποιηθούν) ούτε κατά την καταγγελλόμενη «ταύτιση» με τα ναζιστόμουτρα στην περίπτωση της εισαγγελέως Αδαμαντίας Οικονόμου στη δίκη της Χρυσής Αυγής, ούτε επίσης είδαμε καμία δήλωση του πολίτη… Σκέρτσου για την καταγγελλόμενη «ταύτιση» που επεδείχθη όταν ήταν η ίδια εισαγγελέας στην δίκη που πήγαν να τυλίξουν σε μια κόλα χαρτί τον αθώο Τάσο Θεοφίλου;
- Φυσικά δεν πρέπει να αδικούμε τον πολίτη… Σκέρτσο. Διότι όπως υπενθύμισε ο εκλεκτός συνάδελφος και φίλος Αρης Χατζηστεφάνου ο άνθρωπος έχει, τελικά, αντανακλαστικά. Όχι ίδια με του ΣΕΒ που δέκα μέρες μετά την αποχώρηση του Σκέρτσου από την διοίκησή του και 3 μόλις μέρες μετά τις εκλογές και την μεταπήδηση του κ.Σκέρτσου στην κυβέρνηση, προσέφυγε στο ΣΤΕ κατά της αύξησης του κατώτατου μισθού. Αλλά παραπλήσια. Έτσι, η αλήθεια είναι ότι τον είδαμε και παλιότερα να τοποθετείται σε θέματα δικαστικά. Μόνο που τότε τις τοποθετήσεις του τις έκανε ως φανατικός θιασώτης της άποψης πως όποιος μιλάει για μια δίκη, τότε… παρεμβαίνει. Αλλά τι ήταν «παρέμβαση» για τον πολίτη και στέλεχος του ΣΕΒ, τότε, Σκέρτσο; Οι διαμαρτυρίες, οι φωνές, οι αντιδράσεις για τα όσα βίωνε η (αθώα) Ηριάννα. Τότε ήταν που έκανε αναρτήσεις ο κ.Σκέρτσος, ώστε να μας διαφωτίσει περί της «διάκρισης των εξουσιών» και περί της μη παρέμβασης πολιτών… πολιτικών στην δίκη της Ηριάννας. «Παρέμβαση», τότε, για τον κ.Σκέρτσο ήταν η κατάδειξη και η εναντίωση στις αίολες και έωλες κατηγορίες εις βάρος της (αθώας, επαναλαμβάνουμε) Ηριάννας.
- Η δήλωση – «μη παρέμβαση» του πολίτη…Σκέρτσου, όμως, είχε και στοιχεία μπόλικης «αριστείας». Εκείνης της “αριστείας” που επιτρέπει στους σπουδαίους να απευθύνονται στον “λαουτζίκο” με ανασηκωμένο το φρύδι και κουνώντας του επιτιμητικά το δάκτυλο. Πως ξεκινούσε η δήλωση του πολίτη… Σκέρτσου; Έτσι: «Τα δικαστήρια δεν είναι «λαϊκή απογευματινή». Ωπα ρε μεγάλε! Εκτός, λοιπόν, από πολίτης…κριτής της απονομής του Δίκιου, ο Σκέρτσος και πολίτης…φυσιογνωμιστής και κριτής του θεατρόφιλου κοινού, αμα τε και του Θεάτρου ολόκληρου. Με αλλεργία, όμως, στις «λαϊκές απογευματινές». Τσ, τσ, τσ… Οκ, κύριε Σκέρτσε. Ο καθείς τα γούστα του, τις παρέες του και τις εξόδους του. Την άλλη φορά, πάντως, που θα πας στο Μέγαρο ή στο Βασιλικό Θέατρο, ή σε καμιά δεξίωση του ΣΕΒ, φρόντισε να φορέσεις και το φράκο σου. Για να έχει επιπλέον εικόνες ο «λαουτζίκος» να γελάει μαζί σας. Στις λαϊκές απογευματινές.
