Μπορεί η απόφαση του Eurogroup να υπήρξε πρωτοφανώς καταστροφική για την χώρα, της οποίας η κυβέρνηση είχε σπεύσει προηγουμένως να ψηφίσει ένα σκληρό πακέτο αντικοινωνικών μέτρων για τα επόμενα χρόνια (τέταρτο μνημόνιο).
Το γεγονός αυτό, όμως, καθόλου δεν εμπόδισε τον «αντιπολιτευόμενο» αστικό Τύπο να επιδείξει έναν εξαιρετικό οίστρο και μια εξαιρετικά θετική υποδοχή της απόφασης, η οποία μάλλον ξένισε όσους παρακολουθούν από πιο κοντά τις εξελίξεις.
Ακόμα και το «Βήμα της Κυριακής», το οποίο μέχρι τώρα σήκωνε αρκετά ψηλά τον πήχυ της φραστικής αντιπολίτευσης, προσπάθησε επιτυχώς να κρατήσει ισορροπίες, παρότι η κάκιστη απόφαση του Eurogroup δεν τον επέτρεπε. «Ο κορσές και η ευκαιρία» ήταν ο ζυγισμένος κυριακάτικος τίτλος του «Βήματος», σε μια προσπάθεια να είναι «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ».
Δεν ξέρουμε αν κάτι αλλάζει στην στάση των μίντια προς την κυβέρνηση, το βέβαιον είναι ότι η «νεοαποικιακή» απόφαση του Eurogroup έτυχε μιας «απροσδόκητης» για το περιεχόμενό της ευμενούς υποδοχής.
Όλη η ουσία της απόφασης του Eurogroup μπορεί να συμπυκνωθεί σε μια πρόταση: Θάψιμο της ανάπτυξης της χώρας για τις επόμενες δεκαετίες με ορίζοντα τουλάχιστον μισόν αιώνα!
Η Ελλάδα ασφαλώς χρειάζεται να αλλάξει πάρα πολλά για να μπει σε τροχιά σταθερής ανάπτυξης, με σχετικά ικανοποιητικούς ρυθμούς, ποσοτικούς και ποιοτικούς.
Δύο αλληλένδετοι στόχοι, όμως, είναι απολύτως θεμελιώδεις. Η διαγραφή χρέους ή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του και η δυνατότητα της χώρας να διατηρεί σχεδιασμένα, ελεγχόμενα και αποκλειστικά αναπτυξιακά και παραγωγικά ελλείμματα στον προϋπολογισμό της.
Η απόφαση του Eurogroup (15/6) όχι μόνον δεν κάνει, έστω και κάποια δειλά, βήματα σε αυτές τις δύο κατευθύνσεις, αλλά κινείται σε ακριβώς αντίθετους προσανατολισμούς.
Η Ελλάδα όχι μόνο δεν θα δει κούρεμα χρέους αλλά ούτε καν ημίμετρα για κάποια μικρή τεχνική απομείωσή του.
Όπως ρητά αναφέρει με νόημα η απόφαση του Eurogroup, τα μέτρα για το χρέος θα εφαρμοστούν, εφόσον χρειαστεί (!), το καλοκαίρι του 2018, υπό τον όρο ότι «θα έχει ολοκληρωθεί πετυχημένα» το τρίτο μνημονιακό πρόγραμμα.
Η διατύπωση «εφόσον χρειαστεί», την οποία αποδέχθηκε δουλοπρεπώς η κυβέρνηση, προοιωνίζει την κατάληξη. Ως συνήθως δεσμεύτηκε, ανεξήγητα, στο ακριβώς αντίθετο.
Η κυβέρνηση, πραξικοπηματικά, αντισυνταγματικά και χωρίς καμία λαϊκή εξουσιοδότηση, δεσμεύτηκε για πρωτογενή πλεονάσματα στον προϋπολογισμό της τάξης του 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022 και τουλάχιστον 2% του ΑΕΠ μέχρι το 2060.
Στην ουσία η Ελλάδα δεσμεύτηκε ότι μέχρι το 2060 θα πληρώσει τουλάχιστον 200 δισ., στην πραγματικότητα πολύ παραπάνω, για την εξόφληση τόκων, πέραν των άλλων ποσών που θα διατεθούν για τόκους και την αποπληρωμή χρέους και πέραν των υποχρεώσεών της για εξόφληση των χρεολυσίων.
Να σκεφθούμε ότι το 2016 οι χώρες της ευρωζώνης πέτυχαν πρωτογενές πλεόνασμα κάτω του 1% του ΑΕΠ, αν και είχαν ανάπτυξη περίπου 2,7%.
Η Ελλάδα με τις αποφάσεις του Eurogroup θάβει κάθε προοπτική ανάπτυξής της για τα επόμενα σχεδόν 50 χρόνια, καταδικάζεται σε διαρκή λιτότητα, σε ύφεση και στασιμότητα και στην ουσία ενταφιάζει το μέλλον της και γίνεται παρανάλωμα στο όνομα του χρέους.
Και όμως, αντί απέναντι σε μια τέτοια βαθύτατα νεοαποικιακή απόφαση εθελοντικής επιτροπείας μισού αιώνα να είχαν ξεσηκωθεί και οι πέτρες, ο κυριακάτικος Τύπος μαζί με τις τηλεοράσεις έχουν στήσει ένα μόλις υποκρυπτόμενο «πανηγυράκι», για το οποίο το γερμανικό κατεστημένο ελεεινολογεί τον εαυτό του, γιατί δεν έχει εφημερίδες στην χώρα του που να αντιμετωπίζουν τόσο έξυπνα τόσο τα αποτελέσματα της γερμανικής πολιτικής στην ευρωζωνική αποικία του.
Είναι αυτονόητο ότι το παραμικρό θετικό βήμα για την χώρα προϋποθέτει την ανατροπή της απόφασης του Eurogroup της περασμένης Πέμπτης και την εκκίνηση μιας νέας πορείας που στο επίκεντρο θα έχει την ανάπτυξη με ένα νέο πρότυπο και όλα όσα ριζοσπαστικά είναι αναγκαία για την επίτευξή της και η Iskra έχει υπογραμμίσει δεόντως.
Κ.Τ