Το μεγάλο δίλημμα για τις εκλογές της 26ης Μάη, δεν είναι το φως ή το σκότος, η πρόοδος ή η συντήρηση, Αλέξης ή Κυριάκος, αφού τα μνημόνια έχουν το «ίδιο πρόσωπο».
Το μεγάλο δίλημμα, για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, που στενάζει επί εννιά χρόνια κάτω από το βάρος των νεοφιλελεύθερων μνημονιακών πολιτικών, την υποτέλεια και κακοδιοίκηση όσων τις εφάρμοσαν και τις εφαρμόζουν, είναι αν θα γυρίσουν την πλάτη στους πολιτικούς και στην πολιτική που τους απογοήτευσαν όλα αυτά τα χρόνια ή αν θα αποφασίσουν να «μιλήσουν» με την ψήφο τους.
Το άνοιγμα της κάλπης της 26ης Μάη, πρέπει να φέρει την ανάταση, τη δικαίωση, την ικανοποίηση, όσων τα μνημόνια τους στέρησαν τη ζωή, και αυτοί, δυστυχώς, είναι εκατομμύρια.
Ένα δυνατό ρεύμα καταδίκης, τιμωρίας, αλλά και ανατροπής, μπορεί και πρέπει να βγει από τις κάλπες. Τα άψυχα ψηφοδέλτια μπορούν και πρέπει να «μιλήσουν», με τη φωνή που εμείς θα τους δώσουμε.
Είναι η φωνή αυτών, που οι καρεκλοκένταυροι, εθελόδουλοι πολιτικοί, τους φίμωσαν όλα αυτά τα χρόνια.
Η φωνή αυτών, που σήκωναν σιωπηλά τα χέρια, σκύβοντας το κεφάλι, για να πάρουν τις σακούλες με τα τρόφιμα που μοίραζαν από τα φορτηγά στις πλατείες.
Η φωνή αυτών, που δεν μίλησαν όταν τους έκοψαν το ρεύμα.
Η φωνή αυτών, που ένιωσαν τον παγωμένο αέρα των πλειστηριασμών να τους παίρνει το σπίτι, για να κερδίζουν οι τράπεζες, και σιώπησαν.
Η φωνή αυτών, που πήρε φωτιά το σπίτι τους, επειδή άναβαν κερί για να διαβάσουν τα παιδιά τους και μαγκάλι για να ζεσταθούν.
Η φωνή αυτών, που τους καρατόμησαν τις συντάξεις, και δε μπορούν να προμηθευτούν ούτε τα φάρμακά τους.
Η φωνή αυτών, που άθροισαν πτυχία με τόσο κόπο και τόση προσπάθεια των ίδιων και της οικογένειάς τους, και φεύγουν στο εξωτερικό, μετανάστες μιας νέας, αλλά εξαιρετικά δύσκολης εποχής.
Η φωνή αυτών, που έχασαν τις δουλειές τους, και μαζί μ αυτές ένοιωσαν πως χάνουν και την αξιοπρέπειά τους.
Η φωνή αυτών, που τους γονάτισαν οι αλλεπάλληλοι φόροι, οι μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, τα χαράτσια, οι κάθε είδους «ευρηματικές» επιβαρύνσεις, για να ξεπληρώσουν ένα χρέος που δεν είναι δικό τους, την ίδια ώρα που οι εφοπλιστές κι οι βιομήχανοι δεν επιβαρύνθηκαν ούτε με ένα ευρώ.
Η φωνή αυτών, που είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν δωδεκάωρο, ανασφάλιστοι, και να πληρώνονται για τετράωρο, για να ανακάμψει η «επιχειρηματικότητα».
Η φωνή αυτών, που έχασαν τους ανθρώπους τους, γιατί οι ψυχούλες τους δεν άντεξαν την τόση εξαθλίωση και ταπείνωση.
Η φωνή αυτών, που θέλουν να ονειρεύονται, αλλά βλέπουν εφιάλτες.
Ναι, αυτές όλες οι φωνές, μπορούν να βγουν δυνατές και διεκδικητικές, από την κάλπη της 26η Μάη.
Έτσι μόνον η καταδίκη τους θα έχει ήχο και αποτέλεσμα, σε αντίθεση με την αποχή, που είναι άχρωμη, άφωνη και ακίνδυνη.
Έτσι μόνο θα νιώσουμε την ευχαρίστηση, να τους δούμε να ζορίζονται και να αισθάνονται ότι τρέμει η καρέκλα τους.
Έτσι μόνο θα είμαστε σίγουροι, ότι δεν αφήσαμε μια ακόμη ευκαιρία να πάει χαμένη.
Ότι κάναμε το καθήκον μας, απέναντι στους ίδιους μας τους εαυτούς.
Ότι καταδικάσαμε αυτούς, που μας καταδίκασαν σε μια ζωή χωρίς μέλλον, αλλά και χωρίς παρόν και επιλέξαμε αυτούς, που στάθηκαν δίπλα μας, όταν μας έπαιρναν το σπίτι, όταν μας έκοβαν το ρεύμα, όταν μας απέλυαν, αυτούς που αγωνίζονται, κόντρα στους δύσκολους καιρούς, που δεν ξεπούλησαν τις αξίες και τις πολιτικές θέσεις τους, που δεν εξαγόρασαν τις συνειδήσεις τους για μια καρέκλα ή μια θέση σε Υπουργείο, που ανοίγουν δρόμους για ένα ελπιδοφόρο αύριο.
Ο τρόμος των μνημονιακών κομμάτων και όσων τα συναπαρτίζουν, είναι να τους πούμε ένα ΟΧΙ στην κάλπη, δίνοντας ένα μεγάλο ΝΑΙ, σ΄ αυτούς που αντιστέκονται και το αξίζουν.
Για μένα, αυτή που το αξίζει, είναι η Λαϊκή Ενότητα, και όλοι όσοι πλαισιώνουν, όχι μόνον τα ψηφοδέλτιά της, αλλά κυρίως τους καθημερινούς αγώνες της.
*Η Χριστίνα Σουλτανίδου είναι συντονίστρια Λαϊκής Ενότητας Α΄ Θεσσαλονίκης και υποψήφια στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με την Ανυπότακτη Δημοκρατική Μακεδονία.
