Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την αλαζονεία, ιδιαίτερα από έναν καλλιτέχνη και πολύ περισσότερο ταλαντούχο, για να μην πούμε χαρισματικό, της πολιτικοκοινωνικής σάτιρας. Η αλαζονεία, μάλιστα, στις δύσκολες στιγμές, όπου χρειάζεται περίσκεψη, βαθιά αυτογνωσία και καθαρή ματιά για να μπορέσει κάποιος να πιάσει ξανά το αυθεντικό νήμα μέσα στην γενική σύγχυση και να σταθεί όρθιος, συνιστά το τέλειο όχημα για την ανεπίστρεπτη καταστροφή. Γιατί τυφλώνει.
Πολύ φοβόμαστε ότι η συνέντευξη του Λάκη Λαζόπουλου στην Realife και στον Βασ. Μπουζιώτη, την οποία παραθέτουμε, αναδεικνύει μια αλαζονεία απέναντι στην κοινωνία, που μοιάζει ιδιαίτερα προκλητική.
Δεν ενοχλεί ιδιαίτερα στον Λ. Λαζόπουλο ότι συχνά η σάτιρά του επιδιδόταν σε ανεπιφύλακτους ύμνους προς τον Τσίπρα. Όπως δεν ενόχλησε στον Λαζόπουλο η ανελέητη επίθεσή του στην Δεξιά και τους ακολούθους της. Εκείνο που συνιστούσε μια συνεχή απορία απέναντί του είναι ότι υπεράσπιζε την ηγετική ομάδα Τσίπρα ακόμα και έναντι παλαιών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία ασκούσαν κριτική στην αντιπολιτευτική και κυβερνητική πορεία της. Όπως ενοχλούσε και έβλαπτε όταν υπεράσπιζε την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και όταν ακόμα η τελευταία έκανε το ΟΧΙ, ΝΑΙ, περνώντας τον Ρουβίκωνα και την υπεράσπιζε «διασύροντας», συχνά, όσους μέσα από την καρδιά του πάλαι-ποτέ ΣΥΡΙΖΑ ασκούσαν έντονη κριτική για τις «Kolotoumbes».
Ας ελπίσουμε ότι η παρακάτω συνέντευξη συνιστά μια ατυχή στιγμή και όχι μια κατασταλαγμένη οπτική του Λ. Λαζόπουλου. Διότι, τότε, αλίμονο, δεν υπάρχει επιστροφή!
Κ.Τ
***
Το «απελπισίτο» γυρίζει την Ελλάδα. Πως νιώθεις τον κόσμο εκεί; Γιατί είπαν, άλλα και έγραψαν πολλοί, πως ο κόσμος σου γύρισε την πλάτη, ότι σε… τιμωρεί που τον έσπρωξες στον ΣΥΡΙΖΑ κλπ. Το ένιωσες να συμβαίνει;
Ο κόσμος δεν μου γύρισε ποτέ την πλάτη, ούτε με… τιμώρησε. Αυτά είναι αθλιότατα ψεύδη, κατασκευασμένα από διαφόρων ειδών… λιοντάρια που επιθυμούν να με… εξαφανίσουν – χωρίς να το καταφέρνουν, όπως βλέπεις. Και στην περιοδεία κι εδώ στην Αθήνα ήρθαν άνθρωποι που μου είπαν τη γνώμη τους, που μου εξέθεσαν τις δικές τους θέσεις, που μπορεί να μη συμπίπτουν με τις δικές μου, αλλά αυτό έγινε χαλαρά κι ευγενικά. Δεν υπήρξε καμία ένταση και καμία επιθετικότητα. Αυτά τα έγραψαν εγκάθετοι δημοσιογράφοι, εντεταλμένες εφημερίδες και κανάλια. Δεν θα σταθώ σε εντεταλμένα κανάλια που είπαν «εξαφανίστε τον Λαζόπουλο»…
Υπήρξαν και sites που έγραψαν πολλά.
Ούτε με τις ηλεκτρονικές «συμμορίες» θα κάτσω να ασχοληθώ. Ξέρω και πως δρουν και από που υποκινούνται, αλλά και από που πληρώνονται για να με «συντρίψουν». Το ότι δεν μπορεί να υπάρξει εισαγγελική παρέμβαση σε αυτή τη «χούντα» των social media και στον «κανιβαλισμό» της το θεωρώ εγκληματικό.
Άρα ο κόσμος είναι πάντα μαζί σου;
Έλα μια βόλτα μαζί μου στο δρόμο. Δες τι γίνεται στην πλατεία του θεάτρου. Ποτέ δεν μου γύρισε την πλάτη ο κόσμος. Είπα από τη σατιρική εκπομπή μου τη γνώμη μου, τόνισα πως πρέπει να ξεπεράσουμε τη βρώμικη μεταπολίτευση για να πάμε μπροστά, είδα «φως» σε ένα πρόσωπο που έμοιαζε δυνατό, κι ας κατάλαβα άλλα στη διαδρομή. Δεν επέβαλα τον ΣΥΡΙΖΑ, υπογράμμισα την ανάγκη να τιμωρήσουμε όλους αυτούς που επί δεκαετίες χρεοκόπησαν τη χώρα. Αν και οι επόμενοι δεν μπορούν να ανατάξουν το κλίμα αυτό, έχουν τη δική τους ευθύνη.
Σου έγινε άγριο μπούλινγκ για πολύ καιρό.
Γιατί το βλέπεις να έχει σταματήσει; Μια ζωή μπούλινγκ μου κάνουν.
Παλαιότερα δεν θυμάμαι να συνέβαινε τόσο έντονα αυτό.
Κάνεις λάθος! Πάντα συνέβαινε, απλώς δεν υπήρχαν τα social media και οι ηλεκτρονικές συμμορίες για να το πολλαπλασιάζουν αυτό. Μπούλινγκ δέχομαι από το ’79 που ξεκίνησα να γράφω. Ήθελε να με αφορίσει για ένα επιθεωρησιακό μου κείμενο ο μητροπολίτης Λάρισας και μας πετροβολούσαν έπειτα από υπόδειξη του. Έπειτα μου έκοψαν την πρώτη μου επιθεώρηση που θα γινόταν στην ΕΡΤ, μου έγινε άγρια λογοκρισία από το ΠΑΣΟΚ στα «Αλαλούμια», κόπηκε ένα σόου μου με εντολή Μητσοτάκη στην κρατική τηλεόραση, κυνηγήθηκα από τον Σαρτζετάκη, που έβαλε να με συλλάβουν. Ζω ένα διαρκές μπούλινγκ.
Δεν δείχνεις να… μασάς όμως. Προχωράς.
Δεν είναι εύκολο, αλλά δεν τους κάνω τη χάρη να το βάλω κάτω. Και με τον Alpha, τι έγινε; Οι… Γερμανοί δεν είναι φίλοι μας.
Υπήρξε γερμανικός δάχτυλος, λες;
Ασφαλώς. Αλλά δεν θα το σχολιάσω άλλο αυτό. Συνέβη. Έκλεισε ένας κύκλος στον Alpha, πέρασα καλά, δούλεψα σκληρά και κάποια στιγμή ειδοποιήθηκα να μην καυτηριάζω τον Σόιπμπλε και τη στρατηγική του, επέλεξα να μην το κάνω…
Άρα τιμωρήθηκες;
Με έναν τρόπο, ναι.
Και βρέθηκες εκτός.
Δεν θεωρώ ότι βρέθηκα εκτός. Βρίσκομαι εντός των αρχών μου κι αυτό μετράει για μένα. Οι αρχές μου είναι να μην υπακούω και να κάνω αυτό που θέλω ελεύθερος – αν δεν μπορώ, τελειώνω. Είμαι εκεί που πιστεύω. Αν δεν μπορώ να λέω αυτό που σκέφτομαι, δεν μπορώ να είμαι κάπου…
Να σταθούμε σε κάτι πολύ σοβαρό. Πολλοί είπαν πως… λάκη-σες λόγω των πυρών, ότι… οπισθοχώρησες, χωρίς να ξέρουν πως περνάς μια πολύ δύσκολη περίοδο εκτός δουλειάς και παλεύεις να σταθείς όρθιος.
Δεν λάκη-σα ποτέ στη ζωή μου και δεν οπισθοχώρησα ποτέ! Από εκεί και πέρα, επειδή – όπως λες κι εσύ – είναι σοβαρό το θέμα, θέλω να πω ότι, πράγματι, περνούσα και περνώ μια πολύ δύσκολη περίοδο εκτός δουλειάς και δεν θέλω να συζητήσω κάτι παραπάνω. Παλεύω να σταθώ όρθιος. Ας το κλείσουμε εδώ!