Ήταν πολιτική απόφαση να αναζητήσω τη λίστα, ήταν πολιτική απόφαση να μην πρωτοκολληθεί, ήταν πολιτική απόφαση να δώσω 20 ονόματα στον κ. Καπελέρη και ήταν πολιτική απόφαση να σταλεί με τον τρόπο που εστάλη στον κ. Διώτη, κατέθεσε ο πρώην υπουργός, που έχει κατδικασθεί για την υπόθεση.
Πολιτικές αποφάσεις χαρακτήρισε ο Γιώργος Παπακωσταντίνου -άλλοτε τσάρος της οικονομίας επί διακυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου – τους χειρισμούς του στην περιβόητη υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, καταθέτοντας στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, ενώπιον του οποίου εκδικάζεται η ομώνυμη υπόθεση με κατηγορούμενο τον πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ και πρώην εισαγγελέα, Ιωάννη Διώτη.
Αυτό, όμως, που ο Γ. Παπακωνσταντίνου δεν λέει και προκαλεί την μήνιν είναι ποιοι έλαβαν αυτές τις πολιτικές αποφάσεις (φωτογραφίζει Γ. Παπανδρέου) και γιατί αυτός τις εκτελούσε, εφόσον ήταν προδήλως παράνομες και κακουργηματικές.
Ειδικότερα, ο κ. Παπακωσταντίνου, ο οποίος έχει παραπεμφθεί για τον τρόπο που χειρίστηκε τη λίστα Λαγκάρντ στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο και έχει καταδικασθεί, στην κατάθεση του σήμερα στο δικαστήριο, ανέφερε: «Ήταν πολιτική απόφαση να αναζητήσω τη λίστα, ήταν πολιτική απόφαση να μην πρωτοκολληθεί, ήταν πολιτική απόφαση να δώσω 20 ονόματα στον κ. Καπελέρη και ήταν πολιτική απόφαση να σταλεί με τον τρόπο που εστάλη στον κ. Διώτη».
Σε ό,τι αφορά τον κ. Διώτη, ο πρώην υπουργός δεν απέδωσε δόλο στον κατηγορούμενο πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ και πρώην εισαγγελέα, αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Δεν προκύπτει από τη λογική αλλά και από την ιστορία του κ. Διώτη ότι είχε δόλο. Εξ όσων γνωρίζω έγινε συσχέτιση των στοιχείων που περιλαμβάνονταν στη λίστα Λαγκάρντ στη λίστα των 65 CD». Μάλιστα, προσέθεσε πως ο πρώην εισαγγελέας επιλέχθηκε για τη θέση αυτή καθώς ήταν ένα πρόσωπο το οποίο δεν επρόκειτο να φοβηθεί και να κάνει πίσω.
Ο κ. Παπακωσταντίνου ανέφερε πως «η λίστα Λαγκάρντ αποτέλεσε για πολύ καιρό στοιχείο πολιτικής αντιπαράθεσης για να κάνουν κάποιοι πολιτικές καριέρες» ενώ ανέφερε πως κατά την προσωπική του άποψη, η λίστα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως ένα στοιχείο σε σχέση με άλλα και όχι ως βάση αυτοτελή φορολογικού ελέγχου. Και όπως υποστήριξε με το σκεπτικό αυτό την απέστειλε στον κ. Διώτη.
Από την κατάθεσή του δεν έλειψαν και τα «πυρά» εναντίον του Ευάγγελου Βενιζέλου: «Το πιο σημαντικό για μένα είναι ότι το USB που εγώ έδωσα στον κ. Διώτη δεν είναι το ίδιο με αυτό που έδωσε ο κ. Βενιζέλος» είπε και επέμεινε πως παρά τα όσο αντίθετα έχει δεχθεί η δικαιοσύνη ότι ο ίδιος απέστειλε το USB με τη λίστα στον κ. Διώτη, όντας ακόμη υπουργός Οικονομικών.
Ακόμη, ο κ. Παπακωνσταντίνου εξαπέλυσε «βολές» και προς το ΣΔΟΕ, απαντώντας σε ερώτηση για τα ποσά που έχουν βεβαιωθεί στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ: Ανέφερε χαρακτηριστικά: «Δεν με ενδιαφέρει πόσα βεβαιώνονται από τη στιγμή που η εισπραξιμότητα είναι κάτω του 1%. Να κάνουν καλύτερη δουλειά και να βεβαιώνουν ότι εισπράττεται. Το ΣΔΟΕ κάνει ότι κάνει τη δουλειά του. Βέβαια το ΣΔΟΕ του 2017 είναι απείρως καλύτερο από αυτό του 2010 διότι όλοι οι υπουργοί προχώρησαν σε νομοθετικές παρεμβάσεις και κυρίως στο ζήτημα της άρσης του τραπεζικού απορρήτου. Είχαμε πιο αυστηρή νομοθεσία και από την Ελβετία».
Κατά τη διάρκεια της σημερινής ακροαματικής διαδικασίας, στο δικαστήριο κατέθεσε και ο πρώην γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών, Ηλίας Πλασκοβίτης. Στην κατάθεση του ο κ. Πλασκοβίτης αναφέρθηκε στις επαφές που είχε με τις γαλλικές αρχές για την παραλαβή των στοιχείων. «Οι Γάλλοι ζήτησαν μυστικότητα και εμπιστευτικότητα» είπε ο ίδιος και προσέθεσε: «Τότε υπήρχε το κλίμα ότι η Ελλάδα δεν είχε πετύχει τους στόχους της για την πάταξη της φοροδιαφυγής και πολλοί προφανώς προθυμοποιήθηκαν να βοηθήσουν».