Δεν είναι μόνο ότι ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα Geoff Pyatt συμπεριφέρεται χειρότερα και πιο εξευτελιστικά σε βάρος της χώρας μας από τον αλήστου μνήμης Αμερικανό μεταπολεμικό πρέσβη στην Αθήνα John Emil Peurifoy (βλέπε εδώ).
To πλέον τραγικό είναι ότι η κυβέρνηση Τσίπρα–Καμμένου–Κοτζιά, όχι μόνο σιωπά απέναντι στις ωμές επεμβάσεις του πρέσβη στη ζωή της χώρας αλλά και ακολουθεί δουλικότατα τις υποδείξεις του.
Η Ελλάδα βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος, από τη μια έχει καταντήσει πολιτικοστρατιωτικό προτεκτοράτο των ΗΠΑ και από την άλλη τελεί υπό την Γερμανική οικονομική αποικιοποίηση, πληρώντας, ταυτόχρονα, και τα αντιτιθέμενα συχνά συμφέροντα ΗΠΑ και Γερμανίας.
Δεν πέρασε μια βδομάδα από τότε που ο Geoff Pyatt με συνέντευξη του στο Βήμα της περασμένης Κυριακής ”ευλογούσε την κυβέρνηση Τσίπρα’‘ και ζητούσε την επέκταση της αμερικάνικης βάσης της Σούδας και η Καθημερινή της Κυριακής (21/5) έρχεται με ρεπορτάζ της να επιβεβαιώσει ότι η αμερικανονατοϊκή βάση της Σούδας, μια από τις πιο μεγάλες και πιο στρατηγικές βάσεις των ΗΠΑ στο εξωτερικό, προχωρά σε αναβάθμιση και επέκταση των δραστηριοτήτων της με την ταυτόχρονη μεταφορά κομματιών της βάσης του Incirlik στην Τουρκία.
Η Τουρκία, με δυο λόγια, αποστασιοποιείται για δικούς της λόγους, κάθε άλλο βέβαια παρά αντιϊμπεριαλιστικούς, από τους αμερικάνικους σχεδιασμούς στην περιοχή και η Ελλάδα του Τσίπρα αναλαμβάνει δουλοπρεπέστατα το ρόλο του ασπόνδυλου πιονιού του αμερικανο-ισραηλινού άξονα στην περιοχή, επωμιζόμενη όλους τους κινδύνους από τους πολεμικούς σχεδιασμούς τους, που καταστρέφουν χώρες και λαούς και καθιστούν την Ελλάδα έρμαιο απειλών, εκβιασμών και ενδεχόμενων στρατιωτικών περιπετειών.
Το κατάντημα είναι ότι η Ελλάδα, δίνοντας γη και ύδωρ στις ΗΠΑ, αντί να έχει τη συνδρομή τους στα κρίσιμα εθνικά θέματα, δέχεται συνεχείς πισώπλατες μαχαιριές και υποχρεώνεται στην πράξη να ακολουθεί ασύμφορη αντιρωσική πολιτική.
Το μόνο ”αντάλλαγμα” που φαίνεται να ζητά η Ελλάδα είναι η παροχή, με το αζημίωτο, κάποιων οπλικών συστημάτων, αμφίβολης χρησιμότητας αλλά και πολύ αμφίβολης παράδοσης.
Μετά το 4ο φρικτό μνημόνιο, η Ελλάδα εισέρχεται και σε σκληρό πολιτικοστρατιωτικό μνημόνιο, ως διπλά κατεχόμενη χώρα.
Η ανάγκη μιας συνολικής ανατροπής τίθεται ως ζήτημα ζωής και θανάτου για τη χώρα.
Βασίλης Τέτσης
Χαρακτηριστικά σε ρεπορτάζ της Καθημερινής της Κυριακής του Βασίλη Νέδου, αναφέρονται τα εξής:
Τα σενάρια περαιτέρω ανάδειξης και μεγαλύτερης αξιοποίησης των νατοϊκών εγκαταστάσεων της Σούδας από τις αμερικανικές δυνάμεις αναθερμαίνει η συνεχιζόμενη κρίση ανάμεσα στην Τουρκία και στους συμμάχους της σχετικά με τη χρήση της βάσης του Ιντσιρλίκ στα νοτιοανατολικά της χώρας.
Πηγές αναφέρουν στην ”Κ” ότι επί πρακτικού επιπέδου η βάση της Σούδας ήδη χρησιμοποιείται πολύ περισσότερο απ’ ό,τι στο παρελθόν και, μάλιστα, επεκτείνεται διαρκώς.
Ένα σκέλος της πολύ έντονης αμερικανικής παρουσίας στην Ελλάδα αυτήν την εποχή είναι οι πολύ πυκνές συνεκπαιδεύσεις που πραγματοποιούν μονάδες των ΗΠΑ με ελληνικές ειδικές δυνάμεις και όχι μόνο.
Σε πολιτικό -αλλά και ουσιαστικό’ επίπεδο απομένει η ανανέωση της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (Mutual Defence Cooperation Agreement -MDCA) για πέντε -ή και περισσότερα- χρόνια, αντί της ετήσιας ισχύος που έχει αυτήν την στιγμή.
Στις ελληνοαμερικανικές επαφές που πραγματοποιούνται διαρκώς, σε πολλαπλά επίπεδα, τους τελευταίους μήνες η διάθεση για ανανέωση της συμφωνίας, και μάλιστα για περισσότερα του ενός χρόνια, επαναλαμβάνεται διαρκώς.
Μην ανησυχείτε και εσείς, οι Ρώσοι συνεχίζουν να αγοράζουν ότι υπάρχει εντός Ελληνικής επικράτειας
Είστε βέβαιος;;; Γιατί οι δικές μας πληροφορίες λένε, ότι οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί δίνουν συγκεκριμένες οδηγίες στη δική μας, εθελόδουλη κυβέρνηση να αποκλείει τις ρωσικές εταιρείες από διάφορα έργα που είναι διαθέσιμα στην Ελλάδα για συμπράξεις (για ευνόητους λόγους)…
Μα δεν ελέγχει η Αμερική την Ελλάδα, οι οδηγίες της πετιούνται στον κάλαθο των αχρήστων-ειρήσθω εν παρόδω τα καλύτερα της χρόνια η Ελλάδα τα έζησε με την Αμερική σύμμαχο, από το 1950 μέχρι και την είσοδο στην ΟΝΕ-. Δεν συμμετείχε ο Σαββίδης, δηλαδή η Ρωσία, στην αγορά του λιμανιού της Θεσσαλονίκης; Για τα τραίνα δεν έχουν υπογράψει συμφωνία οι Ιταλοί με τους Ρώσους για συνεργασία σε τρίτες χώρες; Δεν αγοράζουν εταιρίες, βιομηχανίες, ξενοδοχεία, γη οι Ρώσοι στην Ελλάδα; Tί έχουν να αντιπαραβάλλουν σε όλα αυτά οι Αμερικάνοι πέρα από τις βάσεις; Δεν βλέπετε τον άξονα Γερμανίας-Ρωσίας-Κίνας που αγοράζει σταθερά και μεθοδευμένα με την σύμπραξη όλου του πολιτικού προσωπικού την Ελλάδα;
Η συμμετοχή της Ρωσίας σε αγορές και λοιπές οικονομικές συναλλαγές στην ελληνική επικράτεια είναι περιορισμένες και υπάρχει, κατά τα φαινόμενα, εντολή «άνωθεν» για παρεμπόδιση της οικονομικής της επέκτασης στην Ελλάδα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του πρόσφατου παρελθόντος η ακύρωση, ουσιαστικά, του ελληνικού τμήματος του ρωσικού αγωγού φυσικού αερίου, που θα ήταν συνέχεια του Turkish Stream και θα οδηγούσε στην Κεντρική Ευρώπη.
Από εκεί και πέρα, η πολιτική και οικονομική επικυριαρχία των ΗΠΑ στην Ελλάδα είναι κάτι παραπάνω από αδιαμφισβήτητη, από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 και εντεύθεν. Εάν, πάλι, υποτιμάτε τη σημασία της βάσης της Σούδας, που μετατρέπεται στην πραγματικότητα σε νέο «Ιντσιρλίκ», πράττετε κακώς.
Η αριστερά στην Ελλάδα θεωρεί, βολικά για αυτήν, ότι υπήρξαμε κάτι σαν μπανανία λατινοαμερικάνικη για την Αμερική, τίποτα πιο ψευδές από αυτό, διότι η Αμερική ήθελε την Ελλάδα μια αναπτυγμένη χώρα του δυτικού κόσμου, η Ρωσία σήμερα τι ακριβώς θέλει από την Ελλάδα και ακολουθεί υποχθόνια οικονομική πολιτική εντός της; Μένουμε στους αγωγούς και δεν βλέπουμε όλα τα υπόλοιπα; Xεράκι-χεράκι πάνε με τους Γερμανούς οι Ρώσοι
Το «κατά συνθήκην» ψεύδος είναι, αντιθέτως, ότι οι ΗΠΑ ήθελαν την Ελλάδα ως μια ανεπτυγμένη χώρα του δυτικού κόσμου (μόνο ότι την ήθελαν και… ισότιμο εταίρο δεν μας είπατε!). Από την εποχή του Εμφυλίου και την έλευση Πιουριφόι στην Αθήνα, μέχρι τα Ιουλιανά, τη χούντα και την προδοσία της Κύπρου, η πολιτική των ΗΠΑ προς την Ελλάδα ήταν η χειρότερη που μπορούσε να υπάρξει προς χώρα-«σύμμαχο» σε γεωπολιτικό επίπεδο. Σε αυτά να προσθέσουμε και το γεγονός, ότι η Ελλάδα με τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ έχει υποχρεωθεί να είναι η 2η χώρα της Ατλαντικής Συμμαχίας σε ποσοστό δαπανών για την άμυνα μεταξύ των χωρών-μελών, μετά τις ΗΠΑ. Και αυτό, επειδή επισείεται διαρκώς ο λεγόμενος «τουρκικός κίνδυνος», δηλαδή ο κίνδυνος από μία χώρα-«ΣΥΜΜΑΧΟ», γεγονός πρωτοφανές στα ιστορικά χρονικά!
Σε ό,τι αφορά στη Ρωσία, αυτή αναζητεί ανά τον κόσμο αξιόπιστους εταίρους και συμμάχους. Σαφώς και κάτι τέτοιο είναι δύσκολο στις σημερινές γεωπολιτικές συνθήκες, ωστόσο διόλου μάταιο. Και, μπορεί να πει κανείς, ότι η Ρωσία σε αυτό το πεδίο έχει τα τελευταία χρόνια σημαντικές επιτυχίες.
Τέλος, σε ό,τι αφορά στις σχέσεις Γερμανίας – Ρωσίας, μάλλον κάνετε εντελώς εσφαλμένη ανάγνωση των γεγονότων. Σαφώς και υπάρχει ένα ευρύ πεδίο συνεργασίας ανάμεσα στις δύο χώρες εδώ και αρκετές δεκαετίες, ωστόσο η πολιτική των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας που ακολουθείται από σύσσωμο τον δυτικό κόσμο, με αφορμή τα ζητήματα της Ουκρανίας και της Κριμαίας, έχουν επιφέρει σημαντικά πλήγματα τόσο στις σχέσεις των δύο χωρών, όσο και στο ισοζύγιο των εμπορικών συναλλαγών τους.
Η Αμερική φταίει που οι απόγονοι, στο πνεύμα, των κοτσαμπάσηδων για τα συμφέροντά τους κατέστρεφαν τον Ελληνισμό και προκαλούσαν χάος στην χώρα; Γιατί δεν κάναν τα ίδια και σε κάποια άλλη Ευρωπαϊκή χώρα οι Αμερικάνοι; Διότι εδώ είχαν να αντιμετωπίσουν μια αδίστακτη πολιτική μαφιοκρατία και αναλόγως προσαρμόστηκαν, τίποτα δεν μπορεί να αναιρέσει το γεγονός ότι οι Αμερικάνοι θέλαν να είναι η Ελλάδα ένα σύγχρονο, αναπτυγμένο κράτος. Αφήστε την Κύπρο, αν δεν είχαν να συνδιαλλαγούν με τους εκπροσώπους του δουκάτου των Αθηνών οι Αμερικάνοι, σήμερα όχι μόνο η Κύπρος αλλά και η Βόρεια Ήπειρος θα ήταν Ελληνική, ενσωματωμένες στο Ελληνικό κράτος. Ανάλογα συμβαίνουν και σήμερα, φταίει η Γερμανία και ο Σόιμπλε που κοιτάζουν ως λύκοι το οικονομικό τους συμφέρον ή οι κυβερνώντες των Αθηνών που προσφέρουν την χώρα στο πιάτο τους; Mην πείτε ότι οι ευθύνες είναι μοιρασμένες.
H Γερμανία σε ότι έχει να κάνει με την Ρωσία προσπαθεί να κοροϊδέψει την Αμερική και κανένα εμπάργκο κερασιών ή ροδάκινων δεν μπορεί να αλλάξει την μεγάλη εικόνα που απορρέει από τον σχεδιασμό της οικονομικής συνεργασίας Γερμανών-Ρ’ωσων και Κινέζων ώστε να αλώσουν οικονομικά την περιοχή μας για να μπορέσουν μετέπειτα να αντιμετωπίσουν γεωπολιτκά τους Αμερικάνους,
Όχι, δεν είναι η Ρωσία ο ιδανικός σύμμαχος που φαντάζεστε, όχι φυσικά ότι είναι η Αμερική,δεν βλέπουν φαντάσματα οι λαοί που γειτονεύουν με τους Ρώσους και τους χαρακτηρίζει όλους ανεξαιρέτως ρωσοφοβία, ούτε επίσης ήταν φαντασιόπληκτοι οι παλιοί Έλληνες, πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τον εμφύλιο, που φοβόντουσαν τον πανσλαβισμό των Ρώσων